Οι μετανάστες, είναι το παράδειγμα, ο δείκτης για το τι δεν κάναμε τόσα χρόνια.
Την ίδια ώρα που τους αφήναμε στις τεράστιες ουρές για την πράσινη κάρτα, και τους εξευτελίζαμε, απομυζούσαμε ταυτόχρονα τις εισφορές τους ή την εργασία τους με ελάχιστο κόστος και νομίζαμε ότι θα σωθούμε. Έφτιαχνε ο παππούς τον τοίχο στο χωριό μισοτιμής, ζητούσε 16 ώρες εργασίας με 8ώρο μισθό ο επιχειρηματίας του τουρισμού, συσσώρευε το κράτος τις ασφαλιστικές εισφορές. Τελικά όμως δεν μας έφτασαν ούτε αυτά. Γιατί, ο τρόπος ζωής μας άλλαξε: Καταναλώνουμε πολύ. Και δεν μπορούμε να κάνουμε κι αλλιώς. Η κατανάλωση, η νέα πείνα για νέες ανάγκες είναι σήμερα το πρότυπο της επιτυχίας.
Από τις Αποχρώσεις στην Ελευθερία του Σαββάτου (ολόκληρο εδώ)
