Κάπου το συζητάνε και οι ήρωες και θυμήθηκα ότι μόλις πριν από λίγα χρόνια ακούγαμε μουσική από δίσκους και κασέτες. Κασέτες… Φτιάχναμε μία λίστα και πηγαίναμε να μας γράψουν μία, που μετά τη λιώναμε. Ποιος είχε ακούσει τότε για τα πνευματικά δικαιώματα;
Μετά ήρθανε τα cd βέβαια με τον απίστευτα καθαρό ήχο και τώρα πια οι μουσικές «κατεβαίνουν» και ζουν μέσα σε μικροσκοπικές ψηφιακές συσκευές.
Δεν χρειάζεται να νοσταλγούμε τη διαδικασία. Πριν μερικά χρόνια πρέπει να πέταξα όλες τις κασέτες που είχα, ακόμα και μια σειρά εκπομπών που έκανα για τα κόμικς στη Θεσσαλονίκη, τη μοναδική τότε σε όλη την Ελλάδα για την 9η τέχνη.
Δεν θέλω να δένομαι με όλα τα αντικείμενα που μένουν πίσω για να θυμίζουν το παρελθόν. Καμιά φορά πρέπει να κόβεις την εύκολη νοσταλγία για να αφήνεις χώρο για τα πιο σημαντικά.
Αυτό όμως που λείπει πια είναι η διαδικασία. Να βρεις το τραγούδι, να το εντάξεις σε ένα πλαίσιο, να το βάλεις στον δικό σου κόσμο. Τώρα όλα είναι πλέον στο Δίκτυο. Καλύτερα βέβαια, από το να σιγοτραγουδάς λάθος τους στίχους επειδή δεν σου φτάνουν τα αγγλικά σου. Αλλά η διαδικασία μετράει. Η μουσική είναι μία μύηση. Δεν είναι τεχνική. Ούτε διατίθεται τόσο εύκολα όσο νομίζουμε.
Το βιβλίο επανακυκλοφορεί σε έκδοση τσέπης σε πολύ χαμηλή τιμή
