Πολλοί ασκώντας κριτική στην κυβέρνηση, την κατηγορούν ότι συμβιβάστηκε με την τρόικα και τους δανειστές της χώρας. Το λένε πολλά μέλη του ΣΥΡΙΖΑ που αποχώρησαν πέρυσι το καλοκαίρι, το λένε και άλλοι που δεν είχαν καν ψηφίσει το κόμμα του Αλ. Τσίπρα το 2015. Από την κυβέρνηση πάλι, αποφεύγουν να μιλάνε για τον «συμβιβασμό» και δίνουν βάρος στη «διαπραγμάτευση».
Υπάρχουν πολλά με τα οποία μπορείς να ασκήσεις κριτική στην κυβέρνηση. Πρώτα από όλα, ότι έκανε άλλα από όσα είχε πει προεκλογικά. Βέβαια, η άσκηση εθνικής πολιτικής προϋποθέτει από μία κυβέρνηση να δρα στο όνομα του δημοσίου συμφέροντος και όχι… στο όνομα του προεκλογικού της προγράμματος. Ό,τι ισχύει περί αυτού για προηγούμενες κυβερνήσεις, ισχύει και για την κυβέρνηση Τσίπρα.
Μια ακόμα πιο σοβαρή κατηγορία, είναι ότι υιοθέτησε μία ατζέντα κυβερνητικής πολιτικής που άνετα θα τη χαρακτήριζαν ακόμα και οι ίδιοι οι κυβερνώντες, «νεοφιλελεύθερη» για να χρησιμοποιήσουμε μια γνωστή, αριστερή λέξη. Η κυβέρνηση Τσίπρα κάνει πολλά από όσα έκαναν και οι προηγούμενοι και ανήκουν σαφώς στο πρόγραμμα των αντιπάλων του ΣΥΡΙΖΑ. Όμως αυτό είναι πολιτικό θέμα και τα πολιτικά θέματα λύνονται στις κοινοβουλευτικές δημοκρατίες, με τις εκλογές. Θα κριθεί κι αυτό, μετά τις εκλογές του 2015, στις ερχόμενες εκλογές.
Αφήνοντας στην άκρη για άλλη φορά, άλλες κατηγορίες (ερασιτεχνισμός, άγνοια θεμάτων διαχείρισης κλπ), καταλήγουμε πάλι στον «συμβιβασμό» της κυβέρνησης. Είναι άραγε τόσο κακό να συμβιβάζεσαι; Ζουν αλήθεια γύρω μας τόσοι πολλοί ασυμβίβαστοι ώστε μόνο η κυβέρνηση να ενοχλεί; Ή μήπως αντίθετα, αυτή η κυβέρνηση αντικατοπτρίζει ευρύτερες στάσεις ζωής και ίσως κι ένα κλασσικό ελληνικό φαινόμενο στο οποίο πολλές φωνές υψώνονται, αλλά πίσω στην πραγματική ζωή και συχνά υπό σιωπή, αναπαράγονται τα παλιότερα πρότυπα. Και στη συλλογική και στην προσωπική ζωή.
Και κάτι ακόμα: Υπάρχει άραγε ατομικός βίος χωρίς συμβιβασμούς; Υπάρχει μέρα στην καθημερινότητα όλων μας, που να μην έρχεσαι μπροστά σε διλήμματα και υποχρεώσεις; Κάπως έτσι είναι κι αυτή η κυβέρνηση. Για την οποία όσοι επιμένουν να ηθικολογούν νομίζοντας ότι την υπονομεύουν, μάλλον οδηγούνται να μην βλέπουν και πόσα άλλα πολλά προβλήματα έχει στην άσκηση διακυβέρνησης.
Από την Ελευθερία 7 Απριλίου 2017
