Στην "Επαφή" που μόλις ξανάδα στο Star, η Τζόντι Φόστερ είναι ιδανική σε ένα ακόμα ρόλο που συνδυάζει το εύθραυστο πρόσωπο και την αγωνία στα μάτια με την εσωτερική δύναμη και την πίστη στο βλέμμα. Παίζει τον ίδιο ρόλο σε πολλές εκδοχές, πολλές δεκαετίες τώρα.
Το ενδιαφέρον στο φινάλε της ταινίας είναι ότι η ίδια δηλώνει άθεη επί της ουσίας και πιστή μόνο στην επιστημονική απόδειξη, αλλά όταν θα της ζητήσουν αποδείξεις για την επαφή που είχε με τους εξωγήινους, θα δηλώσει την πίστη της σε ό,τι η ίδια ένιωσε και έμαθε και όχι στο τι κατέγραψαν οι μετρήσεις.
Στον πραγματικό κόσμο τώρα, μετά από μια μεγάλη περίοδο που αναζητούσαμε σήματα από "εκεί έξω" πιστεύοντας στην αξία μιας αληθινής επαφής με προηγμένους πολιτισμούς, φέτος συζητήσαμε (βλ. κι εδώ) την πιθανότητα να συναντηθούμε με "κακούς " εξωγήινους.
Η μεταπολεμική περίοδος των μεγάλων προσδοκιών, ανοίγει τον ορίζοντα ακόμα και για διαστρικές επαφές, η σημερινή περίοδος της οικονομικής κρίσης και του σκοτεινού μέλλοντος, αφήνει στην άκρη τέτοιες "πολυτέλειες" και εισάγει το φόβο, ως το πρώτο βήμα της... εξοικείωσης με το παρόν.
