Εδώ και μία δεκαετία περίπου ένας αστικός μύθος που αναπαράγεται σταθερά στην τοπική μας κοινωνία και σε ολόκληρη την ελληνική επαρχία είναι ότι «οικολόγοι ρίχνουν στα βουνά λύκους και φίδια». Τελευταία κάποιοι πρόσθεσαν και τα αγριογούρουνα, όμως επειδή οι κυνηγοί έχουν σταματήσει να κυνηγούν σχεδόν τίποτα άλλο πια κι έχουν πέσει με μανία στο κυνήγι των γουρουνιών που έχουν κατακλύσει τα πεδινά χωριά, κανείς δεν το συνέχισε.
Το ότι κανένας οικολόγος δεν μπορεί και δεν θέλει να πηγαίνει βόλτες στα βουνά τα φίδια και το αδιαμφισβήτητο δεδομένο ότι τα άγρια ζώα δεν αναπαράγονται με… τεχνητό τρόπο, δεν απασχολεί κανέναν. Ο αστικός αυτός μύθος πιθανά να προέκυψε από το ότι κάποιες ομάδες μάζευαν ζώα για να τα προστατέψουν όπως έκανε ο Αρκτούρος με τις αρκούδες. Το να προστατεύεις ζώα στη χώρα μας έμοιαζε και μοιάζει πρωτότυπο και περίεργο.
Επίσης, στη συντηρητική κοινωνία μας είχε προκαλέσει παλιότερα μεγαλύτερη εντύπωση ακόμα ότι κάποιοι ήθελαν να προστατεύσουν τις χελώνες ή τις φώκιες. Ήταν ωραίο να βλέπεις ντοκιμαντέρ στην ΥΕΝΕΔ για τα νησιά Γκαλαπάνγκος, αλλά όχι να σώζεις τις γκουστερίτσες στον τόπο σου. Κι ας μαθαίνουν για τη Βιολογία και τα οικοσυστήματα τα παιδιά μας στο σχολείο.
Στην πράξη όμως αυτό που αποκαλύφτηκε μέσα στα χρόνια είναι ότι οι «οικολόγοι» μπορεί να γίνουν απειλητικοί για τα μικρά και τα μεγάλα συμφέροντα, οπότε αν τους ρίξεις λίγη λάσπη παραπάνω δεν πειράζει.
Η απάντηση δίνεται μόνο αν κατανοήσεις μεταξύ των άλλων και πόσο αντιοικολογική και καταστροφική για τη φύση είναι η ζωή των Ελλήνων. Πλέον καταστρέφει και εμάς τους ίδιους.
Το ότι κανένας οικολόγος δεν μπορεί και δεν θέλει να πηγαίνει βόλτες στα βουνά τα φίδια και το αδιαμφισβήτητο δεδομένο ότι τα άγρια ζώα δεν αναπαράγονται με… τεχνητό τρόπο, δεν απασχολεί κανέναν. Ο αστικός αυτός μύθος πιθανά να προέκυψε από το ότι κάποιες ομάδες μάζευαν ζώα για να τα προστατέψουν όπως έκανε ο Αρκτούρος με τις αρκούδες. Το να προστατεύεις ζώα στη χώρα μας έμοιαζε και μοιάζει πρωτότυπο και περίεργο.
Επίσης, στη συντηρητική κοινωνία μας είχε προκαλέσει παλιότερα μεγαλύτερη εντύπωση ακόμα ότι κάποιοι ήθελαν να προστατεύσουν τις χελώνες ή τις φώκιες. Ήταν ωραίο να βλέπεις ντοκιμαντέρ στην ΥΕΝΕΔ για τα νησιά Γκαλαπάνγκος, αλλά όχι να σώζεις τις γκουστερίτσες στον τόπο σου. Κι ας μαθαίνουν για τη Βιολογία και τα οικοσυστήματα τα παιδιά μας στο σχολείο.
Στην πράξη όμως αυτό που αποκαλύφτηκε μέσα στα χρόνια είναι ότι οι «οικολόγοι» μπορεί να γίνουν απειλητικοί για τα μικρά και τα μεγάλα συμφέροντα, οπότε αν τους ρίξεις λίγη λάσπη παραπάνω δεν πειράζει.
Επιπλέον, η οικολογική παράδοση στην Ελλάδα ήταν πολύ φτωχή, τόσο που δεν μπορούσες να φανταστείς ότι σου χρειάζεται στην καθημερινότητά σου. Μέρος της για παράδειγμα είναι η καταναλωτική συνείδηση που σου μεταφέρει έναν τρόπο ζωής ο οποίος αφενός μειώνει τη βλάβη στο περιβάλλον, αφετέρου βοηθάει και στην τσέπη σου. Κι εδώ θέλαμε να καταλήξουμε. Οι Έλληνες μετανάστες όταν γύρισαν στην Ελλάδα κορόιδευαν τους Γερμανούς ότι αγοράζουν μία φέτα καρπούζι από το μανάβη. Ή προτιμούν τα μικρά φρούτα για να τρώνε ένα κάθε φορά. Φυσικά στην Ελλάδα που τα έχουμε άφθονα, εμείς πετάμε το μισό καρπούζι «γιατί χάλασε».
Πώς γίνεται όμως, εμείς που παράγουμε τα φρούτα που τρώνε οι Γερμανοί να είμαστε τόσο φτωχοί; Και πώς μας έπεισαν να αγοράζουμε τα αυτοκίνητά τους και να πετάμε τα φρούτα μας;Η απάντηση δίνεται μόνο αν κατανοήσεις μεταξύ των άλλων και πόσο αντιοικολογική και καταστροφική για τη φύση είναι η ζωή των Ελλήνων. Πλέον καταστρέφει και εμάς τους ίδιους.
Αποχρώσεις 2.11.11
