Η συνταξιούχος Βελγίδα από τις Βρυξέλλες μας λέει ότι δύσκολα θα βάλει πετρέλαιο φέτος. Και κάνει πολύ κρύο στη μεγάλη πρωτεύουσα της Ευρώπης το χειμώνα. Η σύνταξή της από το Δημόσιο είναι 1800 ευρώ, αλλά το ενοίκιό της είναι 900 ευρώ το μήνα. Και η ζωή είναι ακριβή στην πόλη για να περισσεύουν λεφτά. Αναλογίες μπορούμε να βρούμε πολλές. Ο συνταξιούχος των 800 ευρώ στην Αθήνα με ενοίκιο 350 ευρώ για ένα δυάρι επιβιώνει με την ψυχή στο στόμα κάθε μήνα. Κατά πάσα πιθανότητα ούτε αυτός θα βάλει πολύ πετρέλαιο φέτος. Στα χωριά τώρα τα πράγματα είναι αλλιώς… αλλά κατά βάση ίδια. Δύο ηλικιωμένοι με 600 ευρώ σύνταξη από τον ΟΓΑ τα καταφέρνουν αν ξοδεύουν μόνο για φαγητό και έχουν και κήπο. Μπορεί να βοηθάνε και τα παιδιά από την πόλη. Η βασική εικόνα όμως δεν αλλάζει. Όποιος ζει σήμερα περιμένοντας από το Δημόσιο, δύσκολα τα βγάζει πέρα. Και το ότι είναι επισφαλής σήμερα ακόμα και η σύνταξη ενός κεντροευρωπαίου, δείχνει πολλά για όσα έρχονται στο μέλλον.
Μπορεί άραγε να υπάρξει μία διέξοδος σε όλα αυτά που συνιστούν τη μεγάλη κρίση; Πολλοί στην Ελλάδα επιχειρούν να φτιάξουν κάποια μοντέλα που από μόνα τους θα φέρουν την κάθαρση. Ένα τέτοιο είναι η έξοδος από το ευρώ και η υιοθέτηση της δραχμής. Παρακάμπτουμε το γεγονός ότι το ίδιο σενάριο το προωθούν και σκληροί, πυρήνες στην Ευρώπη που μοιάζει να μην ενδιαφέρονται καθόλου για την τύχη του Νότου. Όσοι όμως επεξεργάζονται σχέδια και μοντέλα, είτε αριστεροί αντιευρωπαϊστές είναι είτε εκπρόσωποι του βορειοευρωπαϊκού κεφαλαίου, ξεχνούν μία βασική παράμετρο, τον ανθρώπινο παράγοντα και τη συμμετοχή του. Ποιος θα υλοποιήσει το σχέδιο για την επιστροφή στη δραχμή; Γιατί να συμφωνήσει σε αυτό το σχέδιο ο συνταξιούχος των 300 ευρώ που θα γίνουν αμέσως 150 με την υποτίμηση που θα προκύψει; Και πώς θα μειωθούν οι ανισότητες, όταν κάποιοι θα διαθέτουν μεγάλους πόρους σε ευρώ και δολάρια και κάποιοι άλλοι θα βγάζουν από τα ΑΤΜ τους υποτιμημένους μισθούς τους;
Και φυσικά το ευρώ μπορεί να καταρρεύσει τα επόμενα χρόνια, ακριβώς γιατί δεν μπορεί να ισορροπήσει όλες αυτές τις ανισότητες στην Ευρώπη. Όμως, μπορεί άραγε ένας λαός, όπως ο ελληνικός, που δεν έχει δα και καμιά σοβαρή παραγωγική βάση ώστε να αυτονομήσει την οικονομία του σε περίπτωση ευρω - κατάρρευσης, μπορεί αυτός ο λαός, να τη γλυτώσει μόνος του; Να καταφέρει να σωθεί ο συνταξιούχος του ΟΓΑ στην Ελλάδα και να αφήσει στην τύχη του τη Βελγίδα με τα 1800 ευρώ το μήνα; Κατά πάσα πιθανότητα αν διαλυθεί το ευρώ, περισσότερες πιθανότητες έχουν να σωθούν οι Βέλγοι παρά οι Έλληνες.
Αποχρώσεις 19.11.11
