Τετάρτη 28 Ιουλίου 2010

Αστρονομική παρατήρηση στο Καλέντζι Ιωαννίνων

Τι ωραία ιδέα. Mακάρι να μην βρέχει και να μην έχει σύννεφα γιατί μας έπρηξε ο καιρός φέτος: Ο Σύλλογος Ερασιτεχνικής Αστρονομίας Ιωαννίνων και ο Ορειβατικός Σύλλογος Καλεντζίου οργανώνουν βραδιά αστρονομικής παρατήρησης με τηλεσκόπια την Παρασκευή 30 Ιουλίου, στις 21:30 στο Καλέντζι Ιωαννίνων,(μισή ώρα είναι, στο δρόμο για τα Τζουμέρκα, δεν είναι μακριά) στον προαύλιο χώρο του Δημαρχείου. Η εκδήλωση είναι δωρεάν και ανοιχτή στο κοινό.
Σχετικές αναρτήσεις στο διαδίκτυο εδώ κι εδώ.

Τρίτη 27 Ιουλίου 2010

Ένα τραγούδι για τον Αργύρη, ένα καλό ντοκιμαντέρ


Μπόρεσα και είδα ολόκληρο το ωραίο ντοκιμαντέρ "Ένα τραγούδι για τον Αργύρη" μία ταινία του Stefan Haupt από το Doc on Air της ΕΡΤ (εδώ) που τέλειωσε πριν από λίγο. Η ιστορία του Αργύρη που στα τέσσερα χρόνια του είδε τους Γερμανούς να σφάζουν τους γονείς του κι άλλους 30 συγγενείς του στο Δίστομο. Η ζωή του στη συνέχεια είναι αξιοθαύμαστη, σαν να έζησε δύο και τρεις ζωές. 
Η ταινία κρατάει αρκετά σε φιλμικό χρόνο και κάποιες στιγμές δείχνει μια αμηχανία για το προς τα πού θα πρέπει να κατευθυνθεί. |Συνταρακτική η σκηνή που η ξαδέρφη του περιγράφει τις δολοφονίες των δικών της γονιών.
Η ταινία δεν είναι μελοδραματική, αντίθετα στο μεγαλύτερο μέρος της είναι "ψυχρή", αποστασιοποιημένη σχεδόν. Δείχνει όμως εύγλωτα πως οι σφαγές των Γερμανών στην Ελλάδα ήταν δολοφονίες και όχι εγκλήματα πολέμου- όπως πολλοί "αναθεωρητές" στην Ελλάδα, έχουν αρχίσει να ψιλοδιαδίδουν παρουσιάζοντας την Κατοχή ως δήθεν μέρος του διεθνούς "Ψυχρού Πολέμου". Επιπλέον, αποδεικνύει με απλό τρόπο το δίκαιο του αιτήματος για γερμανικές αποζημιώσεις (θέμα που περιφρονούν εσχάτως οι εγχώριοι απολογητές των μονοδρόμων του ΔΝΤ). Η πορεία της ζωής της αδερφής του Αργύρη από το 1944 ως σήμερα σε ιδρύματα, είναι ενδεικτική του πλήγματος που κατάφερε η ναζιστική Κατοχή. 
Δείτε το οπωσδήποτε σε dvd και για το τι σημαίνει μια καλή δημοσιογραφική έρευνα, πέρα από μια καλή ταινία.

Δευτέρα 12 Ιουλίου 2010

Φέτος είναι κακοί και οι... εξωγήινοι

Στην "Επαφή" που μόλις ξανάδα στο Star, η Τζόντι Φόστερ είναι ιδανική σε ένα ακόμα ρόλο που συνδυάζει το εύθραυστο πρόσωπο και την αγωνία στα μάτια με την εσωτερική δύναμη και την πίστη στο βλέμμα. Παίζει τον ίδιο ρόλο σε πολλές εκδοχές, πολλές δεκαετίες τώρα.
Το ενδιαφέρον στο φινάλε της ταινίας είναι ότι η ίδια δηλώνει άθεη επί της ουσίας και πιστή μόνο στην επιστημονική απόδειξη, αλλά όταν θα της ζητήσουν αποδείξεις για την επαφή που είχε με τους εξωγήινους, θα δηλώσει την πίστη της σε ό,τι η ίδια ένιωσε και έμαθε και όχι στο τι κατέγραψαν οι μετρήσεις.
Στον πραγματικό κόσμο τώρα, μετά από μια μεγάλη περίοδο που αναζητούσαμε σήματα από "εκεί έξω" πιστεύοντας στην αξία μιας αληθινής επαφής με προηγμένους πολιτισμούς, φέτος συζητήσαμε (βλ. κι εδώ) την πιθανότητα να συναντηθούμε με "κακούς " εξωγήινους.
Η μεταπολεμική περίοδος των μεγάλων προσδοκιών, ανοίγει τον ορίζοντα ακόμα και για διαστρικές επαφές, η σημερινή περίοδος της οικονομικής κρίσης και του σκοτεινού μέλλοντος, αφήνει στην άκρη τέτοιες "πολυτέλειες" και εισάγει το φόβο, ως το πρώτο βήμα της... εξοικείωσης με το παρόν.