Τετάρτη 8 Δεκεμβρίου 2010

Το Σύμπαν της Ρωσικής Πρωτοπορίας στη Θεσσαλονίκη


 Ιβάν Κουντρασιέφ

Εκ του δελτίου τύπου και μέχρι να πάμε...

«Το Σύμπαν της Ρωσικής Πρωτοπορίας: Τέχνη και Εξερεύνηση του Διαστήματος, 1900-1930» είναι η έκθεση που ξεκινάει στις 10 Δεκεμβρίου και ολοκληρώνεται στις 27 Μαρτίου 2011, στο Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης στη Μονή Λαζαριστών στη Θεσσαλονίκη.
Σ’ ένα ταξίδι στο διάστημα συμμετέχει η Συλλογή Κωστάκη του Κρατικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης με την έκθεση «Το Σύμπαν της Ρωσικής Πρωτοπορίας: Τέχνη και Εξερεύνηση του Διαστήματος, 1900 - 1930». Η έκθεση διοργανώθηκε μετά από πρωτοβουλία του Ιδρύματος Μποτίν (Fundación Botín), παρέμεινε στην Ισπανία στον εκθεσιακό χώρο του Ιδρύματος στην πόλη Σανταντέρ, της βόρειας Ισπανίας το διάστημα 24 Ιουνίου-19 Σεπτεμβρίου και θα φιλοξενηθεί  στη Θεσσαλονίκη, στο Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης στη Μονή Λαζαριστών από τις 10 Δεκεμβρίου 2010 έως τις 27 Μαρτίου 2011.
Η έκθεση βασίζεται σε έργα καλλιτεχνών της Συλλογής Κωστάκη. Συμμετέχουν ακόμα με δάνεια έργων των συλλογών τους η Εθνική Βιβλιοθήκη της Ρωσίας, το Ρωσικό Μουσείο Ενόπλων Δυνάμεων, τα περιφερειακά ρωσικά Μουσεία Καλών Τεχνών των πόλεων Τούλα και Τβερ, η γκαλερί Μπαρμπαριάν της Ζυρίχης, το Ίδρυμα Μποτίν του Σανταντέρ, ενώ δανείζουν έργα των ιδιωτικών συλλογών τους η κα Αλίκη Κωστάκη (Αθήνα) και ο κ. Βλαντίμιρ Τσαρενκόφ (Λονδίνο). Με έργα του συμμετέχουν επίσης οι σύγχρονοι Ρώσοι καλλιτέχνες Φραντσίσκο Ινφάντε και Νόνα Γκοριούνοβα.
Στην έκθεση παρουσιάζεται μεταξύ άλλων ο περίφημος πίνακας του Βασίλι Καντίνσκι «Μουσική Οβερτούρα - Βιολετί Αιχμή» που ταξίδεψε ως τη Θεσσαλονίκη από το Μουσείο Καλών Τεχνών της ρωσικής πόλης Τούλα.
Η έκθεση διερευνά τη στενή σχέση ανάμεσα στην τέχνη και την επιστήμη στη Ρωσία πριν και μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση του 1917. Η ιδέα για ένα ταξίδι στο διάστημα είχε συνεπάρει πολλούς καλλιτέχνες της ρωσικής πρωτοπορίας, όπως τον Β. Καντίνσκι, τον Β. Τάτλιν, τον Κ. Μαλέβιτς, τον Σ. Νικρίτιν, τον Α. Ρότσενκο και τον Γκ. Κλούτσις. Ο Τάτλιν ασχολήθηκε με την έννοια της πτήσης και ο Καντίνσκι με τον ήχο του διαστήματος. Ο Μαλέβιτς αναπαριστούσε τους πλανήτες στους μη-αντικειμενικούς πίνακές τους, ενώ ο Νικρίτιν φιλοτέχνησε τα πρώτα zeppelins. Ο Ρότσενκο εμπνεύστηκε από την τροχιά των πλανητών και ο Κλούτσις φαντάστηκε και ζωγράφισε την εποίκισή τους. Στο πλαίσιο της έκθεσης θα παρουσιαστούν επίσης ταινίες, animation και ντοκιμαντέρ με θέμα την κατάκτηση του διαστήματος, ενώ θα πραγματοποιηθούν ξεναγήσεις και οργανωμένα εκπαιδευτικά προγράμματα για όλες τις βαθμίδες εκπαίδευσης.
Η διευθύντρια του Κ.Μ.Σ.Τ. Μαρία Τσαντσάνογλου διευκρινίζει: "Πρόκειται για μια έκθεση που εξετάζει το διάστημα από διαφορετικές οπτικές γωνίες ταυτόχρονα: από την πλευρά της επιστήμης, της αισθητικής, της οντολογίας, της μεταφυσικής. Αυτό που είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον στην έκθεση είναι αφενός η εμφανής σύγκλιση επιστήμης και τέχνης στην εποχή της ρωσικής πρωτοπορίας και αφετέρου η έμπρακτη απόδειξη ότι αυτό που φαντάζει ουτοπικό και ποιητικό μπορεί τελικά να υλοποιηθεί και να αλλάξει ριζικά τη ζωή των ανθρώπων. Η μεταφυσική αισθητική θεωρία του σουπρεματισμού από τον Μαλέβιτς ως την τέχνη που καταγράφει και ερμηνεύει το σύμπαν και η ουτοπική φιλοσοφική θεωρία για την αποίκιση πλανητών του Φιόντοροφ βρίσκουν την πραγμάτωσή τους στους πρώτους πυραύλους που σχεδίασε ο μηχανικός Τσιολκόφσκι".
Με την έκθεση αυτή συνεχίζονται οι συνεργασίες και οι συμπαραγωγές του Κ.Μ.Σ.Τ. με τα μεγαλύτερα μουσεία της Ευρώπης στη βάση της Συλλογής Κωστάκη, η οποία ως το 2013 θα ταξιδέψει στην Ισπανία, τη Γαλλία, την Αγγλία, την Ολλανδία, τη Δανία, την Ιταλία, τη Γερμανία και αλλού.
Επιμελητές της έκθεσης είναι η διευθύντρια του Κ.Μ.Σ.Τ. Μαρία Τσαντσάνογλου, ο καθηγητής του USC του Λος Άντζελες John E. Bowlt και η καθηγήτρια του Πανεπιστημίου Ανατολικών Σπουδών της Νάπολι, Nicoletta Misler.  Η έκθεση είναι συμπαραγωγή με το Fundación Botín του Σανταντέρ.
Ο κατάλογος της έκθεσης περιέχει εκτενές εισαγωγικό κείμενο των επιμελητών καθώς και άρθρα ιστορικών τέχνης, φιλόσοφων και αστρονόμων.

Δευτέρα 6 Δεκεμβρίου 2010

Καμιά μπύρα δεν πίνεται αργά

Καμιά μπύρα δεν πίνεται αργά. Ούτε καν μια βέλγικη Τrappistes ή μια Guinness. Απορώ με κάποιον που πίνει αργά μια μπύρα. Τι να στοχαστείς με μια μπύρα; Την ευχαρίστηση μόνο προσδοκάς κι ίσως μια σμπρωξιά στον εγκέφαλο κάποια στιγμή μετά το τελευταίο ποτήρι...

Τρίτη 16 Νοεμβρίου 2010

Μία ψήφος κόντρα στα πλαίσια

Από ένα email που έστειλα σε δύο φίλες που ψήφισαν... αποχή και Λαϊκή Συσπείρωση

Το προβληματάκι που διαπιστώθηκε σε αυτές τις εκλογές ήταν ότι πολύς κόσμος δεν ήθελε να ψηφίσει οτιδήποτε θυμίζει πλαίσιο (κόμμα, παράταξη κλπ). Έτσι η αποχή στην Αθήνα έφτασε στο 70%. Η απάντηση σε αυτό ήταν ένα βαρύ πλαίσιο, το ΚΚΕ (ή το ΝΑΡ) που τιμήθηκαν με αύξηση του ποσοστού τους. Είναι αξιοπερίεργο πώς ο Στάλιν ζει ακόμα στην Ελλάδα. Τα μικρότερα πλαισιάκια (τύπου ΣΥΡΙΖΑ, Οικολόγων κλπ) ψιλοεπιβίωσαν όσο είχαν κανέναν σοβαρό άνθρωπο (όπως η Πορτάλιου στην Αθήνα), αλλά πλήρωσαν επίσης το τίμημα της αλήθειας (τους) που προσπαθούν να επιβάλλουν στους αποκάτω (στην Ελλάδα οι πολιτικοί μονίμως αποκαλύπτουν την αλήθεια στους αδαείς που δεν την ξέρουν).
Το δύσκολο όμως είναι: Να είσαι ενεργός πολίτης, να συμμετέχεις, να συγχρονίζεσαι με ό,τι γίνεται στον κόσμο, να ικανοποιείς τις προσωπικές σου ανάγκες και να εγγυάσαι την ασφάλεια όσων βρίσκονται γύρω σου. Πολλά ε... Ως και ανέφτικτα, ταυτόχρονα.
Αλλά με το να γίνω αναχωρητής και καλόγερος (με όποια ηθική συνοδεύεται αυτό) εγώ δεν συμβιβάζομαι κι αυτό πάει στο ότι δεν πρόκειται να ψηφίσω κάποιον που μου λέει δώσμου την ψήφο σου κι εγώ θα είμαι για σένα. Προτιμώ να είμαι εγώ για μένα...
Από 'κει και πέρα και οι εκλογές μας θυμίζουν ότι κατά βάση ζούμε με τις αντιφάσεις μας. Το βράδυ της Κυριακής γύρισα σπίτι από τη δουλειά στις 12.30, χάρηκα με τον Καμίνη (λιγότερο με τον Μπουτάρη), χάρηκα με τον νέο δήμαρχο στα Γιάννενα, τους φίλους και συντρόφους τους εκλέξαμε επίσης την περασμένη Κυριακή για πρώτη φορά μετά απο καιρό στα δημοτικά συμβούλια, σκέφτηκα ότι πρέπει κάπου κάπου να αναγνωρίζουμε κι εμείς τους εαυτούς μας στον δημόσιο χώρο και να νιώθουμε και κομμάτι ενός μεγαλύτερου "εμείς". Και κοιμήθηκα... Από χτες όλα αυτά είχαν τελειώσει...

Δευτέρα 27 Σεπτεμβρίου 2010

Τα «Ψέματα και τα μάτια» του Μιχάλη Σπέγγου ανεβαίνουν στην Αθήνα


Το ψάχνει από πέρυσι ο Μιχάλης Σπέγγος να ανεβάσει ένα θεατρικό του και τα κατάφερε. Το θεατρικό του κείμενο, «Τα ψέματα και τα μάτια» κάνει πρεμιέρα τη Δευτέρα, 25 Οκτωβρίου στις 9 το βράδυ στο Θέατρο Ράγες στην Αθήνα (Κωνσταντινουπόλεως 82, Γκάζι). Θα παίζεται κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 9μμ έως και τις 7 Δεκεμβρίου σε μια παράσταση που διαρκεί 70΄ (τιμή εισιτηρίου: 15 ευρώ, φοιτητικό 10 ευρώ).
Ένα παράνομο ζευγάρι, δεν είναι πάντα αυτό που φαίνεται. Απόψε θα ειπωθούν όλα εκτός από την αλήθεια. Εσείς, πόσες φορές ερωτευτήκατε; Στο ερώτημα απαντούν οι ηθοποιοί: Δημήτρης Πλειώνης, Αννίτα Καπουσίζη, Μάρκος Σαρρής.
Σκηνοθεσία: Ζωή Ξανθοπούλου, φωτισμοί: Σοφία Αλεξιάδου, φωτογράφος: Παντελής Πραβλής, υπεύθυνος προβολής: Αντώνης Κοκολάκης
Παραγωγή: Αθηναϊκή Μυθοποιία.

Ο Μιχάλης Σπέγγος ξέρει να γράφει ιστορίες και χαιρόμαστε που ενδιαφέρεται και για το θέατρο. Να είμαστε εκεί

Κυριακή 19 Σεπτεμβρίου 2010

Η ομίχλη έπεσε νωρίς στην Οδησσό του Γιάννη Καραγιάννη


Τη Δευτέρα το βράδυ, στις 7 στο Πολυθέαμα, οι εκδόσεις ΚΨΜ, παρουσιάζουν του βιβλίο του Γιάννη Καραγιάννη "Η ομίχλη έπεσε νωρίς στην Οδησσό".
Για το βιβλίο θα μιλήσουν οι: Βασίλης Μουλόπουλος, δημοσιογράφος - βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ (διαβάστε σήμερα στην Εποχή μία καλή συνέντευξή του), Γιάννης Παπαδημητρίου, δικηγόρος και υποψήφιος περιφερειάρχης του ΣΥΡΙΖΑ στην Ήπειρο, ο Αλέκος Λύτρας, γραφίστας. Θα συντονίσω εγώ.
Ο Γιάννης Καραγιάννης είναι φίλος και σύντροφος. Ζει στα Γιάννενα. Οι εμπειρίες του από τα ταξίδια στην Ανατολική Ευρώπη ως οικονομολόγος του άνοιξαν κι ένα δρόμο για τη λογοτεχνία.

Δευτέρα 6 Σεπτεμβρίου 2010

Ψυχραιμία, απλώς απαγορεύτηκε το κάπνισμα στο γραφείο

Δεν κάπνισα ποτέ, ούτε πήρα καμιά ουσία. Είναι σίγουρα και θέμα γονιδιακό τουλάχιστον για τη χρήση ναρκωτικών ουσιών, ενώ μια δεκαετία αθλητισμού μετά τα 12 σε βάζει είναι αλήθεια σε έναν κόσμο που το τσιγάρο δεν είναι και τόσο δημοφιλές. Παρ’ όλα αυτά μην κάνουμε πως δεν καταλαβαίνουμε. Ο ρόλος των ουσιών ιστορικά στις κοινωνίες είναι καταγεγραμμένος και εντός πλαισίου συχνά- άλλοτε όχι. Είναι βέβαιο ότι η Πυθία δεν έπινε μόνο νερό για να δώσει τους χρησμούς της, αλλά και επειδή ίσως δεν έκανε υγιεινή ζωή, να ήταν έτσι και οι χρησμοί της.
Η συζήτηση για το κάπνισμα κρατάει μια πενταετία τώρα, άρχισε όμως να εντάσσεται στο δημόσιο λόγο περίπου στα  μέσα του ’80. Όταν δηλαδή έγινε σαφές και στην πιο απομακρυσμένη…συνείδηση, ότι ο καρκίνος του πνεύμονα δεν προέρχεται από τη μοίρα ή το θέλημα του θεού, αλλά και από το κάπνισμα. Για να μην επαναλαμβάνουμε ξανά αυτή τη ρητορική, αλλά και για να μην υποκύπτουμε σε εύκολες ηθικολογίες που γοητεύουν τα εύκολα μυαλά, το θέμα με το τσιγάρο είναι απλό: Έχει πολλές πιθανότητες να σκοτώσει αυτόν που καπνίζει και πολλές επίσης αυτόν που στέκει δίπλα στον καπνιστή.
Τα κράτη συνυπολόγισαν επίσης (και το ομολογούν δημόσια) ότι το κόστος του συστήματος Υγείας στην αντιμετώπιση των ασθενειών που προκαλούνται από το κάπνισμα είναι μεγάλο. Στις κοινωνίες μας που όλα έχουν γίνει αριθμοί και η εξατομικευμένη σχέση με το δημόσιο συμφέρον θεσμοποιείται, ο φορολογούμενος που δεν καπνίζει, δικαιούται να διαμαρτύρεται για τους φόρους του που πηγαίνουν στη θεραπεία καπνιστών και όχι για παράδειγμα στην έρευνα για τις λευχαιμίες των παιδιών.
Η πραγματικότητα όμως δεν είναι μόνο αριθμοί. Οφείλουμε να ισορροπήσουμε το δημόσιο συμφέρον με το ατομικό δικαίωμα στην αυτοκαταστροφή. Η ζωή δεν μπορεί να είναι μόνο απαγορεύσεις. Ποτέ άλλωστε δεν ήταν μόνο απαγορεύσεις. Το κράτος που εξουσιάζει και η Βουλή που νομοθετεί, οφείλουν να βρουν εκείνη τη λεπτή γραμμή που χωρίζει το έγκλημα από το πάθος.
Γιατί, ας μην υπερβάλλουμε, ο καπνιστής δεν είναι εγκληματίας, απλώς πρέπει να καταλάβει ότι πρέπει να βρει το χώρο του για να ικανοποιήσει την ανάγκη του για τσιγάρο. Και να σέβεται το χώρο και των άλλων. Υπό αυτήν την έννοια, η απαγόρευση είναι σωστή. Θα κερδίσει όμως μόνο αν πείσει για την ορθότητά της.
Υποσημείωση 1: Δεν θα σταματήσουν οι άνθρωποι να καπνίζουν. Ούτε θα πρέπει πρώτη η Ελλάδα να τρέξει να καταστρέψει την όποια παραγωγή της σε καπνό, που έχει απομείνει. Δεν είναι καιρός για οικονομικές «αυτοκτονίες».
Υποσημείωση 2: Η συνήθης βλακεία των καπνιστών τους οδηγεί πάλι στην μεμψιμοιρία περί τέλους του τσιγάρου, σε αφιερώματα στην ιστορία του καπνίσματος, σε δοξασίες για τις επιθυμίες, στον Μπόγκαρτ και στο ένα τσιγάρο μετά (στο σεξ). Ησυχάστε. Για τον δημόσιο χώρο μιλάμε (ακόμα). Στον ιδιωτικό κάντε ό,τι θέλετε. Και κατ' αρχήν κοιτάξτε να τον προστατέψτε.

Παρασκευή 3 Σεπτεμβρίου 2010

Η μέρα να βγει...

Σε μία μόνιμη κατάσταση επανεκκίνησης, το μέλλον μετατρέπεται σε ένα δεσμευμένο πεδίο ευχών... "αν θα μπορούσα ποτέ"... Ποτέ όμως δεν θα μπορέσεις, ποτέ δεν θα γίνουν αυτά που ονειρεύεσαι, γιατί τα όνειρά σου είναι απαλλοτριωμένα, ενέχυρο στην υπόσχεση ότι θα ξυπνήσεις πάλι αύριο το πρωί.
Η μέρα να βγει, είναι πλέον το σχέδιο...

Πέμπτη 2 Σεπτεμβρίου 2010

Ας φτιάξουμε συνεταιρισμούς αντί να ευαγγελιζόμαστε την επιστροφή στο κράτος


 Πάντα μπορεί να βρεθεί κάτι πέρα από το πλακόστρωτο

 Η αριστερά ψελίζει την επιστροφή στο κράτος. Προφανώς εννοεί ένα καλό, λειτουργικό και αποτελεσματικό κράτος, το οποίο φυσικά δεν μπορεί να υπάρξει μόνο διά της επίκλησής του. Κατά πάσα πιθανότητα υπάρχει μόνο στη φαντασία της. Η εμπειρία άλλωστε από το μέχρι σήμερα ελληνικό κράτος δείχνει ότι ο κρατισμός μόνο ως ηθικολογικό ανάχωμα στην πλήρη καταστροφή του κόσμου μπορεί να λειτουργήσει.
Επιστροφή στο κράτος είναι σίγουρο ότι πρέπει να υπάρξει. Η ενέργεια, το νερό, η παιδεία, η υγεία, θα καταρρεύσουν χωρίς την κρατική υποστήριξη. Δεν έχει τόσο σημασία στην παρούσα φάση, αν ένα κομμάτι τους θα ανήκει στον ιδιωτικό τομέα, όσο το να αποκτήσει την ηγεμονία το κράτος και το δημόσιο συμφέρον. Η αγορά μπορεί να συνυπάρξει με τον δημόσιο έλεγχο και την κρατική - εθνική παραγωγή.
Όμως πρέπει να δουλέψουμε μία νέα αντίληψη κόντρα στις παρωχημένες ιδέες της αριστεράς για το "καλό" κράτος και τις απιθανότητες μιας κάποιας δεξιάς στο ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ για το "καθόλου" κράτος.
Είναι καιρός να δοκιμάσουμε τους συνεταιρισμούς και τη συνεργατικότητα.
Παραδείγματα: Με την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, θα είναι αδύνατο να ζητάμε εγγύηση ελάχιστου μισθού και ασφαλιστικά δικαιώματα. Αντί όμως να αφήσουμε τις καθαρίστριες ή τις νοσοκόμες στα χέρια των εταιριών που τις υπεραπασχολούν υποαμοίβοντάς τες, ας τις βοηθήσουμε να φτιάξουν οι ίδιες εργολαβίες και να παίρνουν τις δουλειές. Το κράτος μπορεί να δώσει κίνητρα στις υπηρεσίες που θα συνεργάζονται με τέτοιες εργολαβίες ελεύθερων εργαζομένων εργατριών.
Οι γυναίκες που ήδη φτιάχνουν σε συνεταιρισμούς πίτες και γλυκά, καταφέρνουν και μπαίνουν στην τοπική αγορά.
Αντί να ζητάνε στα χωριά να φύγουν οι εταιρίες με τα φωτοβολταϊκά ή τις ανεμογεννήτριες ας φτιάξουν δικές τους εταιρίες και να πουλάνε το ρεύμα στο κράτος.
Κι αντί να κλαίγονται οι αγρότες για τις εισαγωγές ας στήσουν δικέ τους λαϊκές με καλύτερα προϊόντα από τα εισαγόμενα (αυτό το είχε πει πρώτος ο Περικλής Κοροβέσης).
 Ας κάνουμε επιτέλους πολιτική, ας χρησιμοποιήσουμε την πραγματικότητα υπέρ μας κι ας φτιάξουμε τα πρώτα βήματα ενός όλον, για το οποίο μόνο συζητάμε.
Την ίδια ώρα οι άλλοι βγάζουν λεφτά από την καταστροφή του πλανήτη - ένα κείμενο στην Εποχή από τη Ναόμι Κλάιν, πολύ καλή επιλογή από μια αριστερά που παραμένει γειωμένη. Προσέξτε πως η Κλάιν ταξιδεύει η ίδια εκεί που υπάρχει πρόβλημα. Γνωρίζει δηλαδή εκ των έσω την πραγματικότητα.

Τρίτη 10 Αυγούστου 2010

Το καλοκαίρι έχει γίνει μια φαντασίωση του χρόνου που θα μπορούσε να υπάρχει


Κάποια στιγμή ξαναβρήκα τα βήματα. Ήταν σαν να άλλαζα ξανά γραμματοσειρά... επέστρεφα στο οικείο. Αλλά ο κόσμος είχε αλλάξει, εγώ είχα αλλάξει. Κι όσα πριν νόμιζα ότι ήθελα, τώρα δεν μου έφταναν.
Τα βράδια μετά τη δουλειά, περπατάω στο δρόμο. Είναι σκοτεινά.Ακόμα και η κυρία που είναι πάντα στο μπαλκόνι, λείπει... θα βρήκε κάποιο άλλο μπαλκόνι.
Έχω οδηγίες ποτίσματος για δύο σπίτια, συν το δικό μου... φαντάζομαι ότι δεν θα τις ξεχάσω.Μου είπαν να πιάσω το χώμα για να δω αν θέλει νερό, αλλά το χώμα δεν έμαθα ποτέ να το δοκιμάζω.Χώμα... Κάποτε θα είναι λέξη από την επιστημονική φαντασία.Μιλάω στα τηλέφωνα με αυτούς που λείπουν, αλλά υποψιάζομαι μόνο τη ζωή τους. Ο γιος μας μου είπε η Ελένη, παίζει σήμερα για πρώτη φορά με τα μεγάλα παιδιά. Πώς να 'μουνα να το το κρυφοκοιτούσα αυτό...
Το καλοκαίρι είναι μια προσδοκία ότι υπάρχει χρόνος, ότι έχουμε ακόμα περιθώριο...

Η άμμος στον Χαλικούνα στην Κέρκυρα. Και πέρα 'κεί τίποτα...

Τετάρτη 28 Ιουλίου 2010

Αστρονομική παρατήρηση στο Καλέντζι Ιωαννίνων

Τι ωραία ιδέα. Mακάρι να μην βρέχει και να μην έχει σύννεφα γιατί μας έπρηξε ο καιρός φέτος: Ο Σύλλογος Ερασιτεχνικής Αστρονομίας Ιωαννίνων και ο Ορειβατικός Σύλλογος Καλεντζίου οργανώνουν βραδιά αστρονομικής παρατήρησης με τηλεσκόπια την Παρασκευή 30 Ιουλίου, στις 21:30 στο Καλέντζι Ιωαννίνων,(μισή ώρα είναι, στο δρόμο για τα Τζουμέρκα, δεν είναι μακριά) στον προαύλιο χώρο του Δημαρχείου. Η εκδήλωση είναι δωρεάν και ανοιχτή στο κοινό.
Σχετικές αναρτήσεις στο διαδίκτυο εδώ κι εδώ.

Τρίτη 27 Ιουλίου 2010

Ένα τραγούδι για τον Αργύρη, ένα καλό ντοκιμαντέρ


Μπόρεσα και είδα ολόκληρο το ωραίο ντοκιμαντέρ "Ένα τραγούδι για τον Αργύρη" μία ταινία του Stefan Haupt από το Doc on Air της ΕΡΤ (εδώ) που τέλειωσε πριν από λίγο. Η ιστορία του Αργύρη που στα τέσσερα χρόνια του είδε τους Γερμανούς να σφάζουν τους γονείς του κι άλλους 30 συγγενείς του στο Δίστομο. Η ζωή του στη συνέχεια είναι αξιοθαύμαστη, σαν να έζησε δύο και τρεις ζωές. 
Η ταινία κρατάει αρκετά σε φιλμικό χρόνο και κάποιες στιγμές δείχνει μια αμηχανία για το προς τα πού θα πρέπει να κατευθυνθεί. |Συνταρακτική η σκηνή που η ξαδέρφη του περιγράφει τις δολοφονίες των δικών της γονιών.
Η ταινία δεν είναι μελοδραματική, αντίθετα στο μεγαλύτερο μέρος της είναι "ψυχρή", αποστασιοποιημένη σχεδόν. Δείχνει όμως εύγλωτα πως οι σφαγές των Γερμανών στην Ελλάδα ήταν δολοφονίες και όχι εγκλήματα πολέμου- όπως πολλοί "αναθεωρητές" στην Ελλάδα, έχουν αρχίσει να ψιλοδιαδίδουν παρουσιάζοντας την Κατοχή ως δήθεν μέρος του διεθνούς "Ψυχρού Πολέμου". Επιπλέον, αποδεικνύει με απλό τρόπο το δίκαιο του αιτήματος για γερμανικές αποζημιώσεις (θέμα που περιφρονούν εσχάτως οι εγχώριοι απολογητές των μονοδρόμων του ΔΝΤ). Η πορεία της ζωής της αδερφής του Αργύρη από το 1944 ως σήμερα σε ιδρύματα, είναι ενδεικτική του πλήγματος που κατάφερε η ναζιστική Κατοχή. 
Δείτε το οπωσδήποτε σε dvd και για το τι σημαίνει μια καλή δημοσιογραφική έρευνα, πέρα από μια καλή ταινία.

Δευτέρα 12 Ιουλίου 2010

Φέτος είναι κακοί και οι... εξωγήινοι

Στην "Επαφή" που μόλις ξανάδα στο Star, η Τζόντι Φόστερ είναι ιδανική σε ένα ακόμα ρόλο που συνδυάζει το εύθραυστο πρόσωπο και την αγωνία στα μάτια με την εσωτερική δύναμη και την πίστη στο βλέμμα. Παίζει τον ίδιο ρόλο σε πολλές εκδοχές, πολλές δεκαετίες τώρα.
Το ενδιαφέρον στο φινάλε της ταινίας είναι ότι η ίδια δηλώνει άθεη επί της ουσίας και πιστή μόνο στην επιστημονική απόδειξη, αλλά όταν θα της ζητήσουν αποδείξεις για την επαφή που είχε με τους εξωγήινους, θα δηλώσει την πίστη της σε ό,τι η ίδια ένιωσε και έμαθε και όχι στο τι κατέγραψαν οι μετρήσεις.
Στον πραγματικό κόσμο τώρα, μετά από μια μεγάλη περίοδο που αναζητούσαμε σήματα από "εκεί έξω" πιστεύοντας στην αξία μιας αληθινής επαφής με προηγμένους πολιτισμούς, φέτος συζητήσαμε (βλ. κι εδώ) την πιθανότητα να συναντηθούμε με "κακούς " εξωγήινους.
Η μεταπολεμική περίοδος των μεγάλων προσδοκιών, ανοίγει τον ορίζοντα ακόμα και για διαστρικές επαφές, η σημερινή περίοδος της οικονομικής κρίσης και του σκοτεινού μέλλοντος, αφήνει στην άκρη τέτοιες "πολυτέλειες" και εισάγει το φόβο, ως το πρώτο βήμα της... εξοικείωσης με το παρόν.

Δευτέρα 24 Μαΐου 2010

Γιώργος Μανιώτης και Μίξερ στα Γιάννενα

Την Τρίτη 18 Μαΐου το βράδυ, στην αίθουσα του Ελευθερουδάκη των Ιωαννίνων, παρουσιάστηκε το βιβλίο του Γιώργου Μανιώτη «Μίξερ» από τις εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα.
Το Μίξερ είναι ένα εκτενές κείμενο που θα μπορούσαμε να το πούμε μυθιστόρημα. Αναπτύσσεται σε μικρές ιστορίες και κεφάλαια που περιγράφουν την καθημερινή ζωή των νεοελλήνων, κωμικά γεγονότα, δράματα, σχέσεις και διαλόγους. Το ενδιαφέρον είναι ότι στο τέλος ο συγγραφέας προτείνει και μια άλλη ανάγνωση, ακολουθώντας μια συγκεκριμένη σειρά κεφαλαίων που αν διαβαστούν εκ νέου με τη νέα σειρά, αυτονομούνται κι αποτελούν χωριστή ενότητα. Αυτές οι 18 ιστορίες, είτε τις διαβάζεις σαν έναν ενιαίο μυθιστόρημα, είτε χωριστά σαν διηγήματα, στοιχειοθετούν το μωσαϊκό της σύγχρονης Ελλάδας.
Ο Γιώργος Μανιώτης, ήρθε για πρώτη φορά στα Γιάννενα για να παρουσιάσει το έργο του. Πολυγραφότατος και ευρέως αναγνωρισμένος από κοινό και κριτικούς, τόσο για το λογοτεχνικό του έργο όσο και για το θεατρικό, ανέλυσε εκτενώς την ανάγκη να μπορεί να αναγνωρίσει ο αναγνώστης τη δομή των πραγμάτων και του κόσμου που ζει. Να μην ζει μόνο «σαν κέλυφος ανθρώπου», αλλά σαν άνθρωπος που έχει γνώση του κόσμου του.
Είπε χαρακτηριστικά:
«Αυτό που χαρακτηρίζει τον κόσμο μας τα τελευταία χρόνια, είναι ότι δεν μας επιτρέπουν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο να κάνουμε ανάγνωση της εποχής, να αναγνωρίσουμε τον κόσμο. Δεν μας επιτρέπουν να δούμε τη δομή της εποχής. Παλιότερα, οι άνθρωποι ήξεραν, υπήρχαν δομές, καλές ή κακές. Σήμερα υπάρχει μια απέραντη σύγχυση. Όλα είναι εναντίον της δομής. Και τι συμβαίνει: Η ζωή ξεσπά απάνω μας με πολύ δύσκολες συνθήκες κι όλοι προσπαθούμε να σωθούμε, προσπαθούμε να σώσουμε τον εαυτό μας. Και εγκλωβισμένοι μέσα στο δικό μας δράμα δεν καταλαβαίνουμε τα δράματα που τρέχουν γύρω μας. Δηλαδή, η εποχή μας κάνει τη φρίκη οικεία, συνηθισμένη. Έχει τρομακτικές ταχύτητες, εκρηκτικές καταστάσεις, το ένα πάνω στο άλλο, κι έτσι το μόνο που μας μένει να κάνουμε είναι να εξυπηρετούμε τον εαυτό μας. Αυτό μας κάνει στο τέλος κελύφη του εαυτού μας. Εκεί παίζεται όλο το παιχνίδι. Δεν πρέπει ο σύγχρονος άνθρωπος να καταλάβει τις συντεταγμένες της εποχής. Πρέπει να σταματάει στην προσωπική του ευτυχία και στο προσωπικό του δράμα.
Γι’ αυτό σκέφτηκα να κάνω μερικές ιστορίες με κεφάλαια χωριστά και να τις αναμίξω. Στο τέλος έδωσα ένα χάρτη για την ανάγνωση, ώστε όποιος θέλει να διαβάσει ξανά την κάθε μία ιστορία χωριστά, αφού έχει επιγευθεί την ατμόσφαιρα των ιστοριών στην πρώτη ανάγνωση, να καταλάβει και τη δομή τους.
Η εποχή μας ξεπερνά. Τα γεγονότα που ζούμε είναι πιο δυσοίωνα από ό,τι είναι το βιβλίο. Και για να το αντέξουμε αυτό το πράγμα, κάνουμε αυτολογοκρισία στον εαυτό μας. Προσπερνάμε το πρόβλημα, δεν στεκόμαστε απέναντί του, αυτή είναι μια αυτολογοκρισία. Και συσσωρεύεται ένα τρομερό αδιέξοδο, που έρχεται μια στιγμή που ο κόμπος φτάνει στο χτένι και ξεσπάει. Σε προσωπικό επίπεδο, ή συλλογικό όπως συμβαίνει σήμερα.
Όταν γράφω ένα βιβλίο στο νου μου έχω, ο απλός αναγνώστης να καταλάβει, να αναγνωρίσει. Να αναγνωρίσει τι είναι αυτό που ζει. Γιατί είναι παραζαλισμένος. Όταν αναγνωρίσει αυτό που ζει, μπορεί να το πολεμήσει αν θέλει. Και μόλις το αναγνωρίσει, όλο αυτό το κακό, αυτομάτως- ούτε επαναστάσεις χρειάζονται, ούτε τίποτα- ξορκίζεται καταρρέει, δεν έχει πια λόγο ύπαρξης. Εκεί παίζεται όλο το παιχνίδι:  Να μπορέσουμε να αναγνωρίσουμε αυτό που ζούμε».
Στην εκδήλωση παρουσίασης μίλησε και ο Απόστολος Μπενάτσης, επίκουρος καθηγητής νέας ελληνικής Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων που ελπίζω κάποια στιγμή να δημοσιοποιήσει και την εισήγησή του.
Παρακάτω δημοσιεύω τη δική μου ομιλία για το Μίξερ σε αυτήν την εκδήλωση:

Η ευγενική πρόσκληση του εκδοτικού οίκου Ελληνικά Γράμματα να μιλήσω για το Μίξερ του Γιώργου Μανιώτη, μου προκάλεσε μια μικρή αφύπνιση. Είχα διαβάσει ότι βγήκε το βιβλίο, το σημείωσα στη νοερό μου ημερολόγιο ότι μπορεί, ίσως, κάποια στιγμή να το διαβάσω, μαζί δίπλα με ένα «δεν ξέρω… θα δω…». Όχι τόσο με την εύκολη πρόφαση του «δεν έχω χρόνο, δεν προλαβαίνω…». Χρόνος δεν υπάρχει ποτέ και για τίποτα άλλωστε. Το χρόνο τον ανακαλύπτουμε, τον δικό μας χρόνο τον κατακτάμε… Και στον δικό μας χρόνο, όχι κατ’ ανάγκη κερματισμένο σε εργάσιμο ή ελεύθερο, βάζω κι αυτόν της ανάγνωσης.
Φαντάζομαι, ότι είχα μια απώθηση με το έργο του συγγραφέα, γιατί δεν ήμουν σίγουρος αν θα έπρεπε να εμπλακώ με το ανθρωπολογικό του σύμπαν, οικείο μου από παλιότερα αναγνώσματα, όταν είχα λιγότερες απωθήσεις και διάβαζα χωρίς πολλές αρχικές επιφυλάξεις: Ορίστε τα Ρόδα, Μαμά, Ο Πάκμαν θα τους φάει, Το Ματς, Τα Σαντέ της Σαπφώς, κομμάτια από τα θεατρικά άπαντα, συνεντεύξεις του συγγραφέα. Ήρωες βαθιοί, συμπεριφορές, διάλογοι κρεμάμενοι, μεταίχμιοι, εύγλωττες υπονοήσεις και σιωπές.
Τα κείμενα του Μανιώτη μοιάζουν πάντα σύντομα, σαν κομμάτι ζωής αλλουνών, ξένων, των ηρώων του, αλλά που και που, τις περισσότερες φορές σαν κομμάτια και της δικής μου ζωής, αυτής που έζησα μεγαλώνοντας στο μικροαστικό περιβάλλον της ελληνικής επαρχίας, αυτής που υποψιάστηκα ότι ζουν άλλοι,  αυτής που ζω χωρίς ενίοτε να το καταλαβαίνω ολοκληρωτικά.
Δεν κρίνω κατ’ ανάγκη το έργο του συγγραφέα, δεν με ενδιαφέρει καν η διαδικασία. Άλλωστε αυτή είναι η δουλειά των μελετητών και των κριτικών και ο Μανιώτης δεν έχει καν την ανάγκη τους με τόσο μεγάλο έργο, βραβευμένο συχνά και πολυδιαβασμένο ακόμα συχνότερα.
Φαντάζομαι ότι για να έχω μια αίσθηση αυτού του έργου, κάπως θα καταστάλαξε μέσα μου, άρα θα το ενέκρινα, θα του έβαλα ένα θετικό πρόσημο.
Το λέω αυτό γιατί η τεχνική της δημοσιότητας, ο εμπορικός κόσμος του βιβλίου, το life style και τα Μέσα Ενημέρωσης, από τα οποία δεν ξεχωρίζω την ύπαρξή μου την επαγγελματική, έχουν ανάγκη τα πρόσημα, τα συν και τα πλην, τα ναι και τα όχι, τα in και τα out.
Μέσα από αυτό το σύμπαν θα έλεγα ότι το Μίξερ είναι ένα καλό βιβλίο που διαβάζετε μέχρι το τέλος, με κάποια κούραση πάντως γιατί είναι μεγάλο- 18 ιστορίες με επτά κεφάλαια η καθεμιά, όπως ο ίδιος ο συγγραφέας μας αποκαλύπτει στο τέλος, προτείνοντας και έναν δύο τρόπους να το διαβάσουμε.
Και στα αρνητικά να σημειώσω και το μίξερ του ύφους και των διαφορετικών «ειδών» γραφής, πάνω από αυτό των ηρώων και των ιστοριών.
Στον άλλο δικό μου κόσμο, αυτόν που προσπαθώ να τον διαφεντεύω μόνος μου (αλλά…), αυτό το μίγμα δεν ήταν καθόλου αρνητικό, το βρήκα μάλιστα διασκεδαστικό. Διάβασα το βιβλίο σελίδα με σελίδα σαν μυθιστόρημα με πολλά πρόσωπα και ιστορίες, φαντάζομαι όμως ότι διαβάζεται και σαν ξεχωριστό διήγημα η κάθε ιστορία με τις οδηγίες που έχει στο τέλος.
Για μένα συνεπώς το Μίξερ είναι ένα παζλ, ένα μωσαϊκό του κόσμου γύρω μου, της κοινωνίας που ζω, της πατρίδας, του τόπου.
Θα περιέγραφα αυτόν τον κόσμο που αναδύεται μέσα από το βιβλίο, ως αληθινό και αυθεντικό. Θα πρόσθετα επίσης το αίσθημα του δυσοίωνου που με κατέκλυσε κάποιες φορές, του πνιγηρού, ένα αίσθημα τέλους κάποιες άλλες φορές. Καλά έκανα και είχα επιφυλάξεις που δεν ήθελα να το διαβάσω από την αρχή…
Ο συγγραφέας θα γράψει στο τέλος απευθυνόμενος σε απαιτητικούς αναγνώστες: «Χιλιάδες τεθλασμένες ζωές σαν ένας σωρός στοιβαγμένα φίδια στο βάθος μια βαθιάς δεξαμενής. Αυτό το αίσθημα αποκομίζω από όλα όσα συμβαίνουν γύρω μας».
Νομίζω ότι δεν θα μπορούσε να γίνει πιο σαφής.

Τετάρτη 5 Μαΐου 2010

Να παίξω τώρα στο χρηματιστήριο;

Κάποιος με ρώτησε στα αλήθεια αν είναι τώρα η κατάλληλη εποχή για να παίξει κάτι λίγα που έχει στο χρηματιστήριο. Του απάντησα ότι δεν ξέρω, γιατί δεν ξέρω στα αλήθεια. Έτσι κι αλλιώς εμένα δεν μου περισσεύει τίποτα. Όμως σκέφτηκα ότι κάτι καινούργιο ξαναξεκινάει. Ότι η ρόδα γυρνάει πάλι. Για να κάνει τον ίδιο κύκλο των λαθών...

Κυριακή 2 Μαΐου 2010

Μα το νερό, γλυφό

Μην μπορώντας να εκφράσουμε τη βαθύτερη αγωνία μας για το μέλλον μας, αλλά κυρίως αδυνατώντας να κατανοήσουμε τις αλλαγές που έρχονται, καταφεύγουμε στις γνώμες και τις απόψεις. Ωσάν την «τσογλανοπαρέα που κάνει κριτική» των Αχαρνών, έχουμε τη δική μας γνώμη για τη ζωή, το σύμπαν και τα πάντα και την καταθέτουμε επιθετικά στην ομήγυρη. Κι όπως κάνουν οι οπαδοί στις κερκίδες, όταν βλέπουν τα χάλια της ομάδας τους, έτσι κι εμείς έχουμε μια έτοιμη λύση για όλα τα προβλήματα της οικονομίας.
Η πλειοψηφούσα είναι αυτή που επιθυμεί τη χρεοκοπία και την περήφανη και εθνοπρεπή αποχώρηση της χώρας μας από την ευρωζώνη. Φυσικά, άλλες χώρες είναι πιο πιθανό να φύγουν και να μας αφήσουν εμάς μέσα στη ζώνη μαζί με τις pigs, εμείς πάντως να αποχωρήσουμε αποκλείεται. Εκεί έξω στην καθ’ ημάς Ανατολή κανείς δεν θα βρεθεί να μας δανείσει 120 δισ. ευρώ, όπως και κανείς άλλος, πλην των Δυτικών, δεν βρέθηκε όταν χρειάστηκε να μπουμπουνίσουμε τους Τούρκους στο Ναυαρίνο. Το γεγονός βέβαια ότι τέτοιες «βοήθειες» οδηγούν σύντομα και σε κατοχές (πώς ήρθαν οι Ιταλοί στα Γιάννενα το ’17 και στρογγυλοκάθησαν ως «σύμμαχοι»… κάτι τέτοιο) είναι αναμφισβήτητο. Μόνο που πλέον παρήλθον οι ωραίοι χρόνοι που μας απέκλειαν με τις κανιονοφόρους τον Πειραιά ή κανόνιζαν μέχρι πού θα είναι τα σύνορά μας. Τώρα μας ρυθμίζουν τα χρηματοπιστωτικά, κι αρκεί αυτό για να είμαστε δεμένοι στο «μονόδρομό» τους για πολλά χρόνια ακόμα.
Τι μένει συνεπώς στον Έλληνα, παρά να έχει μια γνώμη κι αυτός. Άλλωστε οι γνώμες αέρας είναι, δεν κοστίζουν τίποτα. Λες μία σήμερα κι αύριο έχεις άλλη. Και τίποτα δεν αλλάζει κι όλα αλλάζουν. Αλλά εμείς λείπουμε, δεν είμαστε εκεί. Εμείς μένουμε πίσω φοβισμένοι. Και στο τέλος, θα δείτε, αυτό που θα κατακάτσει θα είναι ο φόβος μας. Θα περάσει ο θυμός και η δυσαρέσκεια, θα ξεχαστούν οι εντάσεις και το σοκ του ΔΝΤ και θα μας μείνει ο φόβος. Ο φόβος μην και χάσουμε τη δουλειά μας, ο φόβος μην κι αρρωστήσουμε και δεν έχουμε να πληρώσουμε το φακελάκι στην εγχείρηση, ο φόβος μην και δεν μπορούμε να πληρώσουμε την εκπαίδευση του παιδιού μας. Και πολλοί άλλοι φόβοι, αδιόρατοι, σκοτεινοί και πυκνοί που μας εμποδίζουν να ζήσουμε. Κάποιος έγραφε χτες ότι για πρώτη φορά η δουλειά προκαλεί τόση πίκρα στον εργαζόμενο. Να δουλεύεις και να φοβάσαι ότι θα σε απολύσουν, ή ότι δεν θα σε πληρώσουν. Ζωή κι αυτή…
Το γεγονός ότι μια σοσιαλιστική κυβέρνηση οδήγησε έναν λαό στο να φοβάται, θα μείνει ανεξίτηλο μέσα μας. Δεν έχει σημασία πώς θα εκφραστεί αυτό το μέσα μας. Μπορεί να γίνει καρκίνος και να μας φάει, μπορεί να γίνει διαδήλωση και να τους φάει. Αλλά τα καλύτερα μας χρόνια τα χάσαμε με αυτόν τον φόβο.
Εδώ στην έρημο χώρα των αντιφάσεων, των αυθαιρεσιών και της υποκρισίας, εδώ στον άνυδρο τόπο του ψέματος, του ατομικισμού και του ωχαδερφισμού, ο ορίζοντας όλο και απομακρύνεται. Και στο παγούρι μας το μεσημέρι, μόνο γλυφές σταγόνες. Που να ξεδιψάσεις… Όπως ακριβώς το περιέγραφε ο ποιητής. Αλλά ποιος ακούει τα sos των ποιητών σε αυτήν την πατρίδα…

Από τη στήλη μου "Αποχρώσεις" στην Ελευθερία του Σαββάτου 1 Μαΐου

ΤΟ ΔΝΤ μας έδειξε πόσο αφελείς ήμασταν όταν συζητούσαμε τα ελάσσονα

Συζητήσεις, εντάσεις και θέματα, που μας απασχολούσαν πριν από λίγες εβδομάδες, τώρα, μετά το ΔΝΤ, έχουν εξαφανιστεί.
Κανείς δεν συζητά για το μεταναστευτικό. Η ακροδεξιά δεν το θεωρεί πια εθνικό θέμα.
Το όνομα της ΠΓΔΜ μοιάζει αστείο πρόβλημα- κοίτα με τι ασχολούμασταν τόσα χρόνια.
Η Ανανεωτική Πτέρυγα του ΣΥΝ που πήγε να διασπάσει πέρυσι τον ΣΥΡΙΖΑ γιατί δεν άφηναν να γίνει η επαφή με το ΠΑΣΟΚ, τώρα κάθεται σπίτι της και κοιτάει την... πραγματικότητα.
Η χαρά των φίλων του για τη νίκη του Αντώνη Σαμαρά, ψάχνει βάρκα να αρμενίσει στα ρηχά της κοινοτοπίας.
Το "αριστερό" ΠΑΣΟΚ μοιάζει καρικατούρα της κηδείας του Ανδρέα.
Ο επίσημος συνδικαλισμός απλώς δεν υπάρχει.

Κυριακή 25 Απριλίου 2010

Λίγο πριν τα… τιράντα του Σπύρου Γραμμένου κυκλοφορεί στις 7 Μαΐου

Σήμερα το βράδυ ο Σπύρος Γραμμένος
ανακοίνωσε ο ίδιος στο fb
ότι ο δίσκος του «Λίγο πριν τα… τιράντα»,
κυκλοφορεί στις 7 Μαΐου.
www.spirosgrammenos.gr

Δεν μας έφτασε ούτε η εκμετάλλευση των μεταναστών

Οι μετανάστες, είναι το παράδειγμα, ο δείκτης για το τι δεν κάναμε τόσα χρόνια.
Την ίδια ώρα που τους αφήναμε στις τεράστιες ουρές για την πράσινη κάρτα, και τους εξευτελίζαμε, απομυζούσαμε ταυτόχρονα τις εισφορές τους ή την εργασία τους με ελάχιστο κόστος και νομίζαμε ότι θα σωθούμε. Έφτιαχνε ο παππούς τον τοίχο στο χωριό μισοτιμής, ζητούσε 16 ώρες εργασίας με 8ώρο μισθό ο επιχειρηματίας του τουρισμού, συσσώρευε το κράτος τις ασφαλιστικές εισφορές. Τελικά όμως δεν μας έφτασαν ούτε αυτά. Γιατί, ο τρόπος ζωής μας άλλαξε: Καταναλώνουμε πολύ. Και δεν μπορούμε να κάνουμε κι αλλιώς. Η κατανάλωση, η νέα πείνα για νέες ανάγκες είναι σήμερα το πρότυπο της επιτυχίας.

Από τις Αποχρώσεις στην Ελευθερία του Σαββάτου (ολόκληρο εδώ)

Τετάρτη 14 Απριλίου 2010

Μάνος Ξυδούς, μία από τις πρώτες μου συνεντεύξεις

Τον Μάνο Ξυδούς τον γνώρισα στα μέσα του '90, δεν θυμάμαι ακριβώς, όταν έκαναν με τους Πυξ Λαξ συναυλίες στο Μύλο στη Θεσσαλονίκη. Τη συνέντευξη που δημοσιεύτηκε στην Εποχή μου την είχαν κανονίσει από το Μύλο. Ήρθε ο Μάνος, μετά και ο Φίλιππος. Πιάσαμε μια κουβέντα για την αριστερά, για το πόσο δύσκολα ζούσανε παλιότερα οι άνθρωποι, για τα Ηπειρώτικα κλαρίνα... δεν θυμάμαι πια. Δεν την έχω κρατήσει αυτή τη συνέντευξη.
Γνώρισα έναν ζεστό άνθρωπο που ήξερε γιατί μιλούσε... Μια θερμή ανάμνηση. Μέσα στις μνήμες ζούνε οι άνθρωποι που φεύγουν.

Πέμπτη 1 Απριλίου 2010

Μα δεν το είχε ανακαλύψει ο Μίλο Μανάρα στο Κουμπί της;

Διαβάζω στα χτεσινά Νέα: "Επιστήμονες κατέδειξαν πως μπορούν να μεταβάλουν την ηθική κρίση ενός ατόμου, διεγείροντας με μαγνητικό παλμό σημείο του εγκεφάλου που βρίσκεται πίσω και πάνω από το αφτί".  Μα εγώ νόμιζα ότι το είχε ανακαλύψει πρώτος ο Μανάρα στο Κουμπί της. (Να πάρει... με κολάσατε Μεγάλη Εβδομάδα).

Δευτέρα 29 Μαρτίου 2010

Να παραδοθούν για να δικαιωθεί η μνήμη του μικρού Αφγανού

Για να υπάρξει έστω και μία ψίχα δικαίωσης για τον μικρό Αφγανό που έφυγε τόσο άδικα, μία μόνο λύση υπάρχει: Να παραδοθούν αυτοί που τοποθέτησαν τη βόμβα. Θα υποστούν τη δικαστική διαδικασία και την βαριά τιμωρία, αλλά δεν υπάρχει άλλος δρόμος. Να παραδοθούν αν είναι έστω και λίγο άντρες κι ας μου συγχωρεθεί ο σεξισμός της φράσης (αλλά από κάτι τέτοια λαϊκιστικά φαίνεται ότι καταλαβαίνουν οι εγχώριοι τρομοκράτες).
Τα άλλα που συζητάμε (συζητάνε κάποιοι) περί τρομοκρατίας, βίας, πολιτικής διαφωνίας, ταξικών εχθρών κλπ είναι κουραφέξαλα για να περνάνε την ώρα τους.

Σάββατο 27 Μαρτίου 2010

Με βάση τα 40 ευρώ το ανύπαρκτο κράτος πρόνοιας

Μερικές φορές νομίζω ότι ο μισθός μου είναι κομμένος σε φέτες των 40 ευρώ. Όχι ότι τον βλέπω δηλαδή- το πότε εξαφανίζεται είναι απορίας άξιον, κάτι σε μάγο Χουντίνι που ξεγλιστρούσε μέσα από μπαούλα με λουκέτο έχει μετατραπεί αυτός ο μισθός.
Αλλά παρακολουθείστε τα προσωπικά μου δεδομένα: Για το παιδί πληρώνουμε κάτι παραπάνω από 40 ευρώ για αγγλικά, το διπλάσιο για μουσική, 40 ευρώ για αθλητισμό. Ξεχνάω κάτι: Ναι, περίπου τόσο κάνει ένα ηλεκτρονικό παιχνίδι, το μισό κάνει ένα βιβλίο, τόσο περίπου μια επίσκεψη στον οδοντίατρο. Και το πολύ 50 ευρώ δίνουν πια οι παππούδες στα παιδιά «για να πάρουν κάτι στο σχολείο». Αυτά για το παιδί. Για την οικογένεια ολόκληρη αρκεί να σημειώσω το προφανές, ότι 40 ευρώ δεν σε φτάνουν παρά για κάτι λίγα πράγματα στο σούπερ μάρκετ και με περίπου το ίδιο ποσό για βενζίνη, αντέχεις το πολύ δύο εβδομάδες με το αυτοκίνητο σπίτι- δουλειά- σπίτι. Για μεγαλύτερα ταξίδια θα πληρώνουμε με επιταγή προφανώς, βάσει του νέου φορολογικού νομοσχεδίου.
Παρ’ όλα αυτά το θέμα δεν είναι οι νέοι φόροι, οι περικοπές και η λιτότητα. Το θέμα δεν είναι καν η ακρίβεια. Το πραγματικό θέμα είναι η έλλειψη οποιουδήποτε άλλου μηχανισμού υποστήριξης της οικογένειας και των πολιτών. Είναι η αστειότητα που λέγεται ακόμα «δημόσια Υγεία» και «δημόσια Παιδεία». Γιατί εκεί παίζεται το αληθινό παιχνίδι αν θέλετε, το αληθινό στοίχημα ενός κράτους- πρόνοιας. Οι χαμηλοί μισθοί στην Ελλάδα θα ήταν μικρότερης σημασίας ζήτημα αν υπήρχαν στοιχειώδεις κανόνες στην αγορά και επαρκείς μηχανισμοί δημόσιας πρόνοιας και αλληλεγγύης προς τον άνθρωπο. Στη χώρα μας πληρώνουμε για να μάθουν τα παιδιά μας κολύμβηση, όταν και μόνο ο αριθμός των πνιγμών κάθε χρόνο θα έπρεπε να μετατρέψει την κολύμβηση σε υποχρεωτικό μάθημα στα δημοτικά (στη θέση των θρησκευτικών για παράδειγμα). Στη χώρα μας πληρώνουμε 90 ευρώ για να μας εξετάσει ένας καθηγητής πανεπιστημίου σε εξωτερικό ιατρείο, την ώρα που αυτός πληρώνεται από το κράτος ακριβώς για να εξετάζει ασθενείς. Και πληρώνουμε φροντιστήρια για να μάθουν τα παιδιά να λύνουν γρήγορα και αποτελεσματικά, εξισώσεις, την ώρα που χρηματοδοτούμε ένα τεράστιο εκπαιδευτικό σύστημα, ακριβώς για να διδάσκει στα παιδιά πώς να λύνουν εξισώσεις.
Είναι βαρετό και που τα σημειώνουμε όλα αυτά. Είναι υποβάθμιση της δημοσιογραφίας η αναπαραγωγή του αυτονόητου. Τα υποδεικνύουμε όμως για να φωτίσουμε την άκρη του τούνελ γιατί δεν είναι σίγουρο ότι κοιτάμε όλοι το σωστό τούνελ (υπάρχουν, είναι αλήθεια, περισσότερα). Αν υπάρχει κάποιος φως στην άλλη άκρη, δεν θα το βρούμε μέσα σε όλη αυτή την αντάρα και τη μιζέρια της κουβέντας για το 7% ή το 10% των περικοπών, αλλά στην απαίτηση για πραγματικούς μισθούς που θα ανταποκρίνονται σε πραγματικές δημόσιες υπηρεσίες.
Α, 40 ευρώ μου κοστίζουν κατ’ ελάχιστο, οι εφημερίδες που αγοράζω κάθε μήνα. Θα τις έκοβα και θα διάβαζα μόνο στο Διαδίκτυο, αν δεν ήξερα ότι αυτό θα οδηγούσε σε νέες απώλειες θέσης εργασίας συναδέλφων. Αλληλεγγύη σε όσους εργάζονται με σθένος και τιμιότητα.

Από τις Αποχρώσεις στην Ελευθερία του Σαββάτου 27.3

Παρασκευή 26 Μαρτίου 2010

Δεν είναι όλοι οι φιλόζωοι φίλοι των ζώων. Κάποιοι πάσχουν από φιλαυτία...

Αν είχα ένα σκύλο θα τον ρώταγα τι νιώθει για μένα. Με τον φόβο ότι η απάντηση δεν θα μου αρέσει κι ας είναι τα υποτακτικά του μάτια τόσο συμπονετικά.
Εγώ θα τον ρώταγα γιατί το «εγώ» κατέχει ένα ζώο. Ειδικά η σχέση άνδρα ιδιοκτήτη- μεγαλόσωμου σκύλου, δεν είναι παρά ένας παράδρομος του οιδιπόδειου συμπλέγματος. Γι’ αυτό και όταν πεθαίνει το ζώο, λέει: «έκλαψα περισσότερο κι από το να είχα χάσει άνθρωπο… το αγαπούσα τόσο αυτό το σκυλί». Τον εαυτό του αγαπάει αυτός ο ιδιοκτήτης και ο σκύλος του εκφράζει ακριβώς τον εαυτό που θα ήθελε να έχει- άλλωστε είναι τόσο υποτακτικός είπαμε ο σκύλος που ποτέ δεν θα πει την αλήθεια για το πώς νιώθει, στο αφεντικό του.
Αντίθετα είναι πολύ πιο αυθεντική η επαφή που έχει ένας ζωόφιλος με τα δεκάδες ζώα που φροντίζει, αυτά που μαζεύει στο σπίτι κι εκείνα που ταΐζει στις γωνιές των δρόμων. Όσο κι αν κάποιες φορές αυτή η πράξη ακτιβισμού μοιάζει να καλύπτει άλλα ψυχικά κενά (αλλά ποιος από εμάς τολμάει να πει ότι δεν έχει ψυχικά κενά;), ο φιλόζωος που φροντίζει όλα τα ζώα και όχι μόνο το «δικό του» αγωνίζεται για έναν υψηλό σκοπό.
Φυλάγομαι πάντα από το δίδυμο «περήφανος ιδιοκτήτης- ζώο συνοδείας». Αφήνω το ότι κάποιοι έτσι όπως κρατάνε το λουρί του ανεκπαίδευτου σκύλου τους στο δρόμο, είναι φανερό ότι το νοούν ως φαλλική προέκταση.
Οι γυναίκες πάλι είναι πιο ήρεμες στη διαχείριση της σχέσης τους με τα ζώα, και τα παιδιά σίγουρα βρίσκουν μια αυθεντική επαφή.
Για να μην παρεξηγηθώ, κορυφαίο αστικό έγκλημα αποτελεί το να βασανίζεις τα ζώα ή να βάζεις φόλες. Αυτό δείχνει διαταραγμένη ψυχή.
Προβληματίζομαι όμως για την εγωϊστική σχέση ανθρώπου- ζώου, για την οποία σπανίως μιλάμε μην και δεν μας πουν φιλόζωους.

Ενισχύστε τα φιλοζωϊκά σωματεία, αν δεν μπορείτε να συντηρήσετε τα μικρά κάντε στειρώσεις, στηρίξτε τα καταφύγια των δήμων (καλά αυτό είναι ανέκδοτο, λέμε τώρα), και όταν βγάζετε βόλτα το σκύλο σας, μαζέψτε ό,τι μένει πίσω- είναι θέμα πολιτισμού (ανθρώπινου).

Τρίτη 23 Μαρτίου 2010

«Αντηχήσεις» με τον Βαγγέλη Μπουλουχτσή στο Θυμωμένο Πορτραίτο

Υπό τον τίτλο «Αντηχήσεις» ο  Βαγγέλης Μπουλουχτσής θα παρουσιάσει ambient αυτοσχεδιασμούς και ρυθμοτοπία με σόλο μπάσο, στο Θυμωμένο Πορτραίτο (καποδιστρίου 20, τηλ. 2651068550) την Παρασκευή 26 Μαρτίου, στις 22.30 με ελεύθερη είσοδο.
Δίνοντας έμφαση στην μεγάλη ποικιλία  ηχοχρωμάτων που παρέχει το μπάσο και έχοντας σαν άξονα τον αυτοσχεδιασμό, ο μουσικός συνθέτει επί τόπου έναν ηχοποιητικό κόσμο, καθώς αλληλεπιδρά με ένα πλέγμα αντηχήσεων παραγόμενων ηλεκτρονικά.
Αρκετά κοντά στο πνεύμα του μινιμαλισμού και διευρύνοντας συνεχώς έναν ιστό ιδιαίτερων ηχορυθμικών μοτίβων (rhythm scapes), ο μπασίστας φιλοδοξεί να στήσει ένα ηχοχρωματικό σκηνικό, όπου ο κάθε ακροατής θα αφήνεται στο δικό του μουσικό ταξίδι.
Η βραδυά θα κλείσει με τις Συνηχήσεις μια σύμπραξη επι σκηνής με φίλους οπου σε διάφορους σχηματισμούς (duos, trios κλπ) θα παρουσιαστούν κομμάτια απο επερχόμενους δίσκους τους, διασκευές αλλά και αυτοσχεδιασμοί.
GUESTS:
Περικλής Μπουλουχτσής http://www.myspace.com/ommamusic                              
Αντώνης Λιβιεράτος, http://www.myspace.com/dratomikband                               
Γιάννης Τρυφερούλης http://www.myspace.com/tryferoulis, http://www.sigmatropic.gr
Σωτήρης Δεμπόνος, www.myspace.com/farwestdances                                       
Γιώργος Κίτσιος, http://www.livieratos.gr                                             
Βασίλης Λαγδάς, http://www.facebook.com/vasilislagdas    
Ο Βαγγέλης Μπουλουχτσής είναι γεννημένος στα Γιάννενα. Έχει γράψει μουσική για το θέατρο και τον κινηματογράφο, ενώ υπήρξε ιδρυτικό μέλος σε σύνολα όπως, Κεφάλαιο 24, Hobbit, Όμμα, με τα οποία έχει δισκογραφική παρουσία. Ως μπασίστας έχει πολύχρονη επαγγελματική δραστηριότητα στο στούντιο και σε συναυλίες, ενώ έχει ασχοληθεί με διάφορες τεχνικές και στυλ του ηλεκτρικού μπάσου με ιδιαίτερη  προσέγγιση στο ηχόχρωμα.
Info:  www.myspace.com/ommamusic, www.myspace.com/kefalaio24

Τα παλιά σφαγεία που έγιναν θέατρο στα Γιάννενα


Του Δήμου Ιωαννιτών του πήρε καιρό να φτιάξει ένα όμορφο και καλαίσθητο έργο: Ανακαίνισε τα παλιά σφαγεία και τα μετέτρεψε σε δημοτικό θέατρο. Ανέβηκε μια παράσταση πριν από λίγους μήνες, το «Με δύναμη από την Κηφισιά» σε σκηνοθεσία Γιάννη Αναστασάκη, κι έκτοτε τίποτα. Κενός χώρος. Απλώς τον περνάς. 
Για να αποδειχθεί ότι ζωντανή πόλη είναι μόνο αυτή που κατοικείται από ανθρώπους που διεκδικούν το δικαίωμα στην πόλη.
Καμιά ανάπλαση από μόνη της δεν αρκεί αν δεν χρησιμοποιείται. Είθε…

Πέμπτη 18 Μαρτίου 2010

Εναλλακτική σκηνή την Παρασκευή στην Αγορά


Τρία σχήματα της αγγλόφωνης εναλλακτικής σκηνής θα εμφανιστούν στην Αγορά την Παρασκευή το βράδυ (21.30, είσοδος 10 €).Είναι όπως διαβάζουμε και τα βιογραφικά τους οι:
Rosebleed: Tον Ιούνιο του 2006, ένα goth rock συγκρότημα ανέβαινε στη σκηνή του Schoolwave. Ήταν οι Rosebleed: τέσσερα αγόρια κι ένα κορίτσι, μαθητές Λυκείου απ’ την Ηλιούπολη. Πριν από λίγο καιρό -μετά από ατελείωτα live, πολλή δουλειά και πολλή επιμονή- οι Rosebleed κυκλοφόρησαν σε ηλικία 19 ετών το πρώτο τους cd από τη Sony (http://www.myspace.com/rosebleed696)- φωτ. δεξιά.
Five Star Hotel: Οι five star hotel έχουν ανοίξει live από πολλές γνωστές μπάντες:  Six By Seven, Electralane, Nouvelle Vague, Saint Etienne. Το όνομά τους προέκυψε από την μεγάλη τους αγάπη στο Easy Listening και τις μουσικές που παίζονται γύρω από τις πισίνες, τα pool bars και τα ασανσέρ. Η έδρα τους είναι η Θεσσαλονίκη (http://www.myspace.com/fivestarhotelx).
Mary’s Flower Superhead: Μόλις  στις αρχές του Μάρτη οι MFS κυκλοφόρησαν το πρώτο τους άλμπουμ “Sway”.  Έχοντας εδώ και έξι χρόνια την ίδια σύνθεση, η κορυφαία τους στιγμή ήταν το άνοιγμα της συναυλίας των Placebo.  Έχουν έδρα τη Θεσσαλονίκη και όπως και οι five star hotel έχουν ξαναεπισκεφτεί την πόλη μας στα πλαίσια του Living 4 Thursdays I & II (http://www.myspace.com/marysflowersuperhead) - φωτ. πάνω.

Κυριακή 14 Μαρτίου 2010

Η έκθεση Battlefield στο Χώρο Τέχνης taf στην Αθήνα

 
Η έκθεση Battlefield, για την εικαστική προσέγγιση του "πεδίου μάχης" μου φάνηκε ενδιαφέρουσα λόγω του θέματός της προφανώς, αλλά και λόγω των συμμετεχόντων (ανδρών και γυναικών), κάποιων εκ των οποίων παρακολουθώ τη δουλειά. Γι' αυτό ζήτησα και μου απεστάλη το παρακάτω δελτίο Τύπου, το οποίο είναι νομίζω επαρκές και ερεθιστικό. Μακάρι να πάω ως την Αθήνα και να τη δω (αν και δεν το βλέπω).

Η πραγματικότητα όσο περνάει ο καιρός μοιάζει όλο και περισσότερο με πεδίο μάχης. Που όταν καλούνται να το απαθανατίσουν σύγχρονοι εικαστικοί καλλιτέχνες, το αποτέλεσμα μπορεί να είναι βίαια ποπ, μπορεί να παραπέμπει στις σύγχρονες εκδοχές της ποπ κουλτούρας – των κόμικς, των βιντεοπαιχνιδιών, της digital αισθητικής του Διαδικτύου…
Battlefield. Πεδίο μάχης. Χώρος θανάτου, αίματος, βίας, ιδεολογικού, θρησκευτικού και εθνικού φανατισμού και πολιτικών συμφερόντων. Ένας χώρος συγκρούσεων. 23 καλλιτέχνες της νέας και της νεότερης γενιάς ερμηνεύουν αυτό το χώρο - ουσιαστικά τον κοινωνικό μας χώρο, τη σύγχρονης πολιτική συγκυρία, τη σημερινή κατάσταση της κοινωνίας μας και του παγκοσμιοποιημένου πεδίου αναφοράς όπως το καθορίζουν οι σύγχρονες κοινωνικοοικονομικές συνθήκες αλλά και τα σημερινά Μέσα Επικοινωνίας και το Διαδίκτυο. Η βία, η κυριαρχία, οι κοινωνικοί αποκλεισμοί, ο φόβος του αγνώστου, του μέλλοντος αλλά και του Ξένου,, του Άλλου είναι μερικές μόνο από τις επιπτώσεις των σύγχρονων ανταγωνισμών στα σύγχρονα πεδία της μάχης.

Διαφορετικοί ως προς το ύφος, την αισθητική, τα υλικά που χρησιμοποιούν, δυναμικοί ωστόσο και ανοιχτοί στις καινούργιες αισθητικές που προκύπτουν από την παγκόσμια κουλτούρα του Internet, ερμηνεύουν καθένας με τον τρόπο του τα πεδία των σύγχρονων μαχών, την πραγματικότητα δηλαδή που μας περιβάλλει, την πραγματικότητα στην οποία ζούμε, σε μια μεγάλη έκθεση που φιλοξενείται στο Χώρο Τέχνης taf (the art foundation), Νορμανού 8 στο Μοναστηράκι.
Συμμετέχουν οι καλλιτέχνες: Ανέστης Αβλάμης, Βίκυ Αναστασίου, Λεωνίδας Γιαννακόπουλος, Δημήτρης Γκιζίνος/Ανδρέας Βούσουρας, Μιχάλης Ζαχαριάς, Απόστολος Ζερδεβάς, Ιωάννης Θεοδωρόπουλος,  Γιώργος Καραγιώργος, Στέλιος Καραμανώλης, Ξανθή Κωστορίζου, Σήφης Λυκάκης, Ηλίας Μαρμαράς, Γιώργος Παπαδάτος, Νίκος Παπαδημητρίου, Κωνσταντίνος Παπαμιχαλόπουλος, Μιλτιάδης Πεταλάς, Ανδρέας Σιτορέγκο, Μαρίλια Σταγκουράκη, Ορέστης Συμβουλίδης, Νίκος Τρανός, Έλλη Φρουδαράκη, Δημήτρης Χρηστίδης.

Η έκθεση χωρίζεται σε δύο επίπεδα. Στο ισόγειο παρουσιάζονται βιντεοεγκαταστάσεις, στον πάνω όροφο ανάμεσα σε βιντεοεγκαταστάσεις. φιλοξενούνται περισσότερο «παραδοσιακά» εικαστικά περιβάλλοντα. Τα εγκαίνια της έκθεσης έχουν προγραμματιστεί για τις 4 Μαρτίου, διάρκεια έως τις 6 Απριλίου.
Και όπως υποστηρίζει η επιμελήτρια της έκθεσης Μυρτώ Τσελέντη, «όλοι πιστεύουν ότι οι δικές τους μάχες είναι οι σημαντικότερες, και γι’ αυτό η έκθεση Battlefield ανοίγει τη σκέψη και τα μάτια στις υπόλοιπες, αυτές που διεξάγονται δίπλα μας, πίσω και μπροστά μας».

Τρίτη 9 Μαρτίου 2010

Κάλεσμα για την Ευρωπαϊκή Γιορτή της Μουσικής σε Πρέβεζα, Πάργα, Φιλιππιάδα

Η Ευρωπαϊκή Γιορτή της Μουσικής και των Μουσικών στους δρόμους και τις πλατείες της Πρέβεζας, της Πάργας και της Φιλιππιάδας αλλά και δεκάδων πόλεων σε όλη την Ελλάδα. θα  γίνει και φέτος. Όπως επισημαίνουν οι διοργανωτές για τη γιορτή στις τρεις πόλεις του νομού Πρέβεζας «στις δύσκολες κατά γενική ομολογία εποχές που διανύουμε, οι ...δυνατότητες που προσφέρει η Ευρωπαϊκή Γιορτή της Μουσικής, τόσο στους καλλιτέχνες - για δωρεάν ανάδειξη της δουλειάς τους, όσο και στο κοινό - για δωρεάν ψυχαγωγία υψηλού επιπέδου - θεωρούμε ότι αναδεικνύονται σε υψίστης σημασίας».
Η Ευρωπαϊκή Γιορτή της Μουσικής θα γίνει από τις 19 έως και τις 21 Ιουνίου.
Αν είστε καλλιτέχνης που θέλει να ανέβει σε μια από τις σκηνές που θα στηθούν στην Πρέβεζα, στην Πάργα ή /και στην Φιλιππιάδα πρέπει να αποστείλετε το demo σας έως τις 16 Απριλίου.
Καλλιτέχνες, φορείς που έχουν σχέση με την μουσική φορείς που έχουν σχέση με τη μουσική, μουσικά σχήματα, συγκροτήματα, djs από όλα τα είδη μουσικής αλλά και όσοι σχετίζονται με τον πολιτισμό στην ευρύτερή του έννοια, καθώς και καλλιτέχνες από άλλες τέχνες καλούνται να καταθέσουν τις προτάσεις τους για συμμετοχή. Κάθε καινούρια πρόταση είναι ευπρόσδεκτη.
Πληροφορίες στο email caprevez@otenet.gr και στο τηλ. 6973447018

Κόκκινη βροχή και λάσπη από τη Γερμανία

Μου το έστειλε φίλος στο fb:
Για την κόκκινη βροχή, έλεγαν στα καφενεία: "Είναι άμμος από τη Λιβύη;" "όχι, είναι λάσπη από τη Γερμανία...".
pas mal που θα έλεγε κι ο Νικολά

Όλα γίνονται το Σάββατο 13 Μαρτίου στα Γιάννενα

Το Σάββατο 13 Μαρτίου στα Γιάννενα γίνονται τα πάντα όλα. Δηλαδή παίζουν:
Οι Socrates στο café Καπλάνειο
Οι Gad στη Σκάλα
Οι A Kapela στον Παλιό Σταθμό
Τα Εμφανή Γαρύφαλλα στο Θυμωμένο Πορτραίτο.
Η Θεοδοσία Τσάτσου στην Αγορά
Αλλά και
Κλασική μουσική με έργα Ηπειρωτών συνθετών στην Ακαδημία.
και μία ακόμα εβδομάδα για το "Τσιγάρο στην ταράτσα" στο Πολυθέαμα

Μείνετε συντονισμένοι στο σταθμό σας και θα σας ενημερώσουμε για ό,τι ακόμα γίνει αυτό το τρομερό Σάββατο.

Κυριακή 7 Μαρτίου 2010

Τάκης Θεοδωρόπουλος Πέτρος Τατσόπουλος στο ΕΚΕΒΙ

Οι συγγραφείς θα είναι περισσότεροι στο νέο ΔΣ του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου (εδώ) που ανακοινώθηκε σήμερα. Πρόεδρος θα είναι ο συγγραφέας και κριτικός λογοτεχνίας Τάκης Θεοδωρόπουλος, (φωτ.) αντιπροέδρος ο συγγραφέας Πέτρος Τατσόπουλος (που έχει γράψει κι ένα βιβλίο με τόπο τα Γιάννενα σε κάποιο σημείο της πλοκής, αν θυμάμαι καλά) και γραμματέας, η συγγραφέας και μεταφράστρια Σεσίλ Μαργέλου - Ιγγλέση.
Τα μέλη: Μαρία Παναγοπούλου, προϊσταμένη της Διεύθυνσης Γραμμάτων του υπουργείου Πολιτισμού, Κλαίτη Σωτηριάδου, εκπρόσωπος των συγγραφέων, Ουρανία Ραγιά, εκπρόσωπος των εκδοτών, Γεώργιος Στεφάνου, εκπρόσωπος των βιβλιοπωλών, Βασίλειος Βιτσαξής, εκπρόσωπος των μεταφραστών και Μαρία Αλεξανδράκη, εκπρόσωπος των βιβλιοθηκονόμων.
Δεν είναι σίγουρο ότι οι συγγραφείς είναι καταλληλότεροι από άλλους στη διαχείριση κρατικών θεσμών για το βιβλίο. Τους προτιμούμε να γράφουν. Και οι δύο όμως είναι καλοί συγγραφείς και με δομημένο δημόσιο λόγο. Οπότε για τον συγγραφικό κόσμο τουλάχιστον, αυτή τη φορά δεν θα υπάρξουν δικαιολογίες. Πρέπει να πετύχουν…

Εργασία, Τεχνολογία και Φύλο στην Ελληνική Βιομηχανία της Λήδας Παπαστεφανάκη

Συζήτηση για το βιβλίο της  Λήδας Παπαστεφανάκη «Εργασία, Τεχνολογία και Φύλο στην Ελληνική Βιομηχανία: Η κλωστοϋφαντουργία του Πειραιά,1870-1940» (εκδόθηκε από τις Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης το 2009) διοργανώνεται στο Ιστορικό Αρχείο Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών (Σκουφά 45, Αθήνα) τη Δευτέρα 8 Μαρτίου στις 6.
Συντονισμός: Θόδωρος Αραμπατζής, Αναπληρωτής Καθηγητής, ΜΙΘΕ/ΕΚΠΑ
Παρουσίαση του βιβλίου: Φαίδρα Παπανελοπούλου, Λέκτορας, ΜΙΘΕ/ΕΚΠΑ
Παρεμβάσεις: Σπύρος Τζόκας, Υπ. Διδάκτωρ ΜΙΘΕ/ΕΚΠΑ και ΑΚΕΔ/ΕΜΠ
Ζωή Χατζή, Υπ. Διδάκτωρ, ΕΜΠ. Θα ακολουθήσει ανοιχτή συζήτηση με την συγγραφέα του βιβλίου. Η Λήδα Παπαστεφανάκη είναι Λέκτορας του Τμήματος Ιστορίας Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων.
Διοργάνωση: Σεμινάριο Υποψηφίων Διδακτόρων στην Ιστορία των Επιστημών και της Τεχνολογίας, Τομέας Ιστορίας των Επιστημών και της Τεχνολογίας, Τμήμα Μεθοδολογίας, Ιστορίας και Θεωρίας της Επιστήμης (ΜΙΘΕ), Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών (ΕΚΠΑ).

Πέμπτη 4 Μαρτίου 2010

Στις 18.30 στο Εργατικό Κέντρο Ιωαννίνων η συγκέντρωση κατά των περικοπών

Συγκεντρώσεις σήμερα σε όλη την Ελλάδα κατά των περικοπών και των νέων φόρων

ΑΘΗΝΑ:ΣΤΑ ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ ΣΤΙΣ 18.00
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ: ΣΤΟ ΑΓΑΛΜΑ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ ΣΤΙΣ 18.00
ΠΑΤΡΑ:ΠΛΑΤΕΙΑ ΟΛΓΑΣ ΣΤΙΣ 18.30
ΗΡΑΚΛΕΙΟ:ΣΤΑ ΛΙΟΝΤΑΡΙΑ ΣΤΙΣ 19.00
ΚΑΒΑΛΑ:ΠΛΑΤΕΙΑ ΚΑΠΝΕΡΓΑΤΗ ΣΤΙΣ 18.00
ΒΟΛΟΣ:ΣΤΗ ΜΕΤΚΑ (ΝΕΑ ΙΩΝΙΑ) ΣΤΙΣ 17.30
ΑΓΡΙΝΙΟ:ΠΛΑΤΕΙΑ ΕΙΡΗΝΗΣ ΣΤΙΣ 19.00
ΓΙΑΝΝΕΝΑ:ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΣΤΙΣ 18.30
ΚΑΛΑΜΑΤΑ:ΠΛΑΤΕΙΑ ΑΡΙΣΤΟΜΕΝΟΥΣ ΣΤΙΣ 19.00

Τρίτη 2 Μαρτίου 2010

Αφιέρωμα του ΣΥΡΙΖΑ Ιωαννίνων στη γυναίκα με δύο προβολές στο Πολυθέαμα



O ΣΥΡΙΖΑ Ιωαννίνων κάνει την έκπληξη και διοργανώνει ένα πρωτότυπο και συμβολικά σημαντικό κινηματογραφικό αφιέρωμα. Με αφορμή την παγκόσμια ημέρα της γυναίκας στις 8 Μαρτίου, ημέρα που πάντα θυμίζει τους αγώνες της γυναίκας για την ισότητα και τη χειραφέτηση, οργανώνει ένα διήμερο κινηματογραφικών προβολών στο Πολυθέαμα την Κυριακή 7 και τη Δευτέρα 8 Μαρτίου.
Όπως σημειώνει, με την παρουσίαση του έργου δυο γυναικών σκηνοθετών διαφορετικής γενιάς της Αλίντα Δημητρίου και της Ελισάβετ Χρονοπούλου τιμάται η σημερινή γυναίκα δημιουργός- καλλιτέχνης ενώ μέσα από την προβολή των ταινιών τους τιμάται η αφανής γυναίκα αγωνίστρια των κοινωνικών και πολιτικών αγώνων του 20ου αιώνα.
Θα προβληθούν δύο βραβευμένα ντοκιμαντέρ της Αλίντας Δημητρίου με θέμα την γυναίκα στην Αντίσταση και τον Εμφύλιο καθώς και η ταινία μεγάλου μήκους της Ελισάβετ Χρονοπούλου για τη γυναίκα στην περίοδο της δικτατορίας.
Αναλυτικά το πρόγραμμα έχει ως εξής:
- Κυριακή 7/3: 19:00 «Πουλιά στο Βάλτο» (Αλίντα Δημητρίου), 21:30 «Ένα τραγούδι δε φτάνει» (Ελισάβετ Χρονοπούλου)
- Δευτέρα 8/3 20:00 συζήτηση με την συμμετοχή του κριτικού κινηματογράφου Στράτου Κερσανίδη, 21:00 «Η ζωή στους Βράχους» (Αλίντα Δημητρίου).
Η είσοδος είναι 5 ευρώ την πρώτη ημέρα, 4 ευρώ τη δεύτερη ημέρα και 7 ευρώ για όλες τις προβολές.

Παρασκευή 26 Φεβρουαρίου 2010

Έχει πολιτισμό στην Άρτα και τα Γιάννενα αυτό το τριήμερο

Το νέο βιβλίο της Ρέας Γαλανάκη στον Ελευθερουδάκη

Το μυθιστόρημα της Ρέας Γαλανάκη «Φωτιές του Ιούδα, στάχτες του Οιδίποδα» θα παρουσιάσει σήμερα το βράδυ στις 8 το βιβλιοπωλείο Ελευθερουδάκη και οι εκδόσεις Καστανιώτη, στο χώρο του βιβλιοπωλείου (οδός Κατσαδήμα, έναντι του δικαστικού μεγάρου). Για το βιβλίο θα μιλήσουν η Ελένη Μαραγκουδάκη, Επίκουρη καθηγήτρια του τομέα Παιδαγωγικής του Πανεπιστημίου Iωαννίνων και ο Παναγιώτης Νούτσος, Καθηγητής Φιλοσοφίας Πανεπιστημίου Iωαννίνων

Τα Εργοστάσια της Κυβέλης Μακρή στην "Τατιάνα"

Την Τετάρτη 2 Μαρτίου στις 8 το βράδυ θα γίνουν τα εγκαίνια της έκθεσης της Κυβέλης Μακρή, «Εργοστάσια», στο χώρο τέχνης Τατιάνα Δερδεμέζη (Παρασκευοπούλου 4, δίπλα στην ΕΗΜ, τηλ. 2651021591). Η Κυβέλη Μακρή γεννήθηκε στην Αθήνα. Έχει δημιουργήσει σειρές έργων, με πηγή έμπνευσης εμπειρίες και εικόνες που συνέλεξε ταξιδεύοντας στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Κάθε αντικείμενό της είναι μοναδικό, σχεδιασμένο και φτιαγμένο με το χέρι και ψημένο σε ηλεκτρικό καμίνι. Τα υλικά που χρησιμοποιεί είναι πηλός, ξύλο και ανακυκλωμένα μέταλλα. Η έκθεση θα διαρκέσει έως και την Τρίτη 23 Μαρτίου.

Τιμούν την ποιήτρια Άννα Δερέκα

Ο Σύνδεσμος Φιλολόγων Ιωαννίνων, η Εφοροεπιτροπεία Αγαθοεργών Καταστημάτων Ιωαννίνων και το Ίδρυμα Κωνσταντίνου Κατσάρη διοργανώνουν εκδήλωση παρουσίασης του έργου της ποιήτριας Άννας Δερέκα την Κυριακή 28 Φεβρουαρίου στις 7 το απόγευμα στην αίθουσα της Ζωσιμαίας Παιδαγωγικής Ακαδημίας. Φιλικό χαιρετισμό θα απευθύνουν η φιλόλογος Λένα Γιοβάνη («Η παλίμψηστος όραση της ποιήτριας), ο εκδότης της εφημερίδας «Νέοι Αγώνες» Βαγγέλης Αθανασίου που θα μιλήσει με θέμα «Η υπαινικτική αλληγορία στην ποίηση της Άννας Δερέκα», ο δημοσιογράφος Χάρης Δάφλος («Η Άννα Δερέκα και το Δημοτικό Ραδιόφωνο), η Βαρώνη Ισαβέλλα Μπερναρντίνι του Αρνεζάνο, Καθηγήτρια Νέας Ελληνικής Λογοτεχνίας στο Πανεπιστήμιο του Λέτσε («Η επιλογή του έργου της ποιήτριας Άννας Δερέκα για διατριβή σε ιταλικό πανεπιστήμιο). Κι ακόμα θα μιλήσουν ο πρόεδρος του Συνδέσμου Φιλολόγων Ιωάννινων Τάσος Γιάννος με θέμα «Βιο-βιβλιογραφική φυσιογνωμία της ποιήτριας», η σχολική σύμβουλος φιλολόγων Βούλα Σκαμνέλου με θέμα «Έρωτας– θάνατος: Μυστική άνθηση βαθειάς ζωής», η καθηγήτρια του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων Κωνσταντίνα Μπάδα με θέμα «Των σιωπηλών γυναικών μυθοπλαστικός λόγος» και η λέκτορας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων Ελένη Κουρμαντζή με θέμα «Η πόλη κάτω νυχτώνει σε μπλε λουλακί».
Ποιήματα θα αποδώσουν η ίδια η ποιήτρια και η ηθοποιός Γιολάντα Καπέρδα, ενώ θα ακολουθήσει μαγνητοσκοπημένη παρουσίαση του έργου της ποιήτριας «Η αρραβωνιαστικιά του ποταμού». Την εκδήλωση συντονίζει ο αρχιτέκτονας Μιχάλης Αράπογλου, ενώ το πορτραίτο της Άννας Δερέκα που κοσμεί την  πρόσκληση φιλοτέχνησε ο αρχιτέκτονας Στέλιος Δερέκας.

Ο Λουιζιάνα Ρεντ στο café Καπλάνειο τον Μάρτιο

Το Καφέ Καπλάνειο έχει δυνατές συναυλίες τον Μάρτιο. Ο Γιώργος Γάκης και οι Troublemakers στις 6 Μαρτίου στήνουν ένα ροκ πάρτι κάνοντας κι ένα μίνι αφιέρωμα στους Scorpions. Οι Socrates έρχονται στις 13 Μαρτίου με Γιάννη Σπάθα, Αντώνη Τουρκογιώργη και drummer Μάκη Γιούλη, ενώ η εμφάνιση του Λουιζιάνα Ρεντ με τους Blues Wire στις 24 Μαρτίου θα είναι προφανώς το γεγονός του μήνα.
Οι συναυλίες ξεκινάνε στις 22.30 και το τηλέφωνο κρατήσεων είναι 2651076000.

Το Φεστιβάλ Δράμας πάει Άρτα

Το Φεστιβάλ της Δράμας προσκεκλημένο του ΤΕΙ Ηπείρου κάνει στάση στον κινηματογράφο Παλλάς (Β. Πύρρου 27, Άρτα) το Σάββατο 27 και την Κυριακή 28 Φεβρουαρίου. Στο πλαίσιο της διήμερης εκδήλωσης θα προβληθούν οι 14 βραβευμένες ταινίες σε φιλμ του ελληνικού προγράμματος 2009, καθώς και οι 5 βραβευμένες του ψηφιακού προγράμματος Digi 2009, που διακρίθηκαν στην Δράμα τη φεστιβαλική εβδομάδα 21-26 Σεπτεμβρίου 2009. Στις 5 και 6 Μαρτίου θα έρθει και στα Γιάννενα στο Πολυθέαμα σε συνεργασία με την ΚΟΠΙ.

Skelters live αύριο στο Θυμωμένο

Οι Skelters έρχονται το Σάββατο στο Θυμωμένο Πορτραίτο (Καποδιστρίου 20, είσοδος 5 ευρώ). Πρόκειται για μια σύγχρονη Rock ‘n Roll μουσική μπάντα με αγγλόφωνο στίχο. Αρχικά το όνομα του συγκροτήματος ήταν Crickets, αλλά αυτό άλλαξε το 2001 όταν οι Crickets μετονομάστηκαν σε Skelters, επηρεαζόμενοι το "Helter Skelter". Οι Skelters έχουν πραγματοποιήσει περισσότερες από 1000 εμφανίσεις. Χαρακτηριστικό στοιχείο των live εμφανίσεων τους, είναι το σόου που προσφέρουν και η χορευτική διάθεση που δημιουργούν στο κοινό όταν διασκευάζουν Rock 'n Roll επιτυχίες των '50s και '60s όπως και τα μελωδικά φωνητικά τους (έχοντας πάντα ως πρότυπα τους Beatles και τους Queen) και η δυναμική σκηνική τους παρουσία.

- Batuca Live Samba την Κυριακή  στις 22.30 στο Θυμωμένο Πορτραίτο (Καποδιστρίου 20, τηλ. 2651068550-  είσοδος 5 ευρώ). Η σχολή Batuca ξεκίνησε το 1999 από το Βασίλη Λιώση και τον Ravy Magnifique. Απ’ τη σχολή αυτή υπάρχει η μπάντα Batuca που με τα χρόνια εναλλάσσεται και μπορεί να είναι από 8 έως 20 άτομα. Παίζουν Samba και γενικά ρυθμούς από τη Βραζιλία. Συμμετέχουν: Βασίλης Λιώσης, Έφη Ξανθοπούλου, Ρένα Στυλιανίδη, Γιώργος Μανδυλάρας, Φανή Δεληγιώργη, Μαρίνα Γιάννου, Ηρώ Αλικατόρα, Σταύρος Σαμουρίδης, Γιάννης Δεσποτάκης, Μαριτίνα Κούστα, Γαρυφαλλιά Τσιαρά, Ελίνα Κιτσάκη, Έλενα Ντάκα, Χριστίνα Ρούσου

Ο ποιητής Γιώργος Χρονάς στην Άρτα

Ο ποιητής Γιώργος Χρονάς βρεθεί στην Άρτα αύριο το βράδυ. Ο Μουσικοφιλολογικός Σύλλογος «Σκουφάς» θα παρουσιάσει, το Σάββατο 27 Φεβρουαρίου και ώρα 20.30μ.μ., στην αίθουσά του τον ποιητή για τον οποίο θα μιλήσει ο δημοσιογράφος Αργύρης Ζηλάκος. Θα ακουστούν μελοποιημένοι στίχοι του ποιητή και γνωστά τραγούδια των Γιάννη Μαρκόπουλου και Μάνου Χατζηδάκι. Ο Γιώργος Χρονάς που πριν από δύο χρόνια είχε παρουσιάσει τα ποιήματά του και στα Γιάννενα στο Θυμωμένο Πορτραίτο, γεννήθηκε  στον Πειραιά το 1948. Ίδρυσε το 1981 το περιοδικό «Οδός Πανός», καθώς και τις ομώνυμες εκδόσεις και τις Εκδόσεις Σιγαρέτα, οι οποίες έχουν στο ενεργητικό τους πάνω από 270 τίτλους. Ποιήματά του έχουν μελοποιηθεί από κορυφαίους Έλληνες συνθέτες (Μάνος Χατζιδάκις, Γιάννης Μαρκόπουλος κ.ά.). Από το 1979 εργάζεται στο ραδιόφωνο. Ξεκίνησε από το Τρίτο Πρόγραμμα του Χατζιδάκι, με την εκπομπή Οδός Πανός 17, συνέχισε στο Δεύτερο με τις εκπομπές Πρόσωπα και Μες στον Καθρέφτη (1981-1987) και στο Πρώτο Πρόγραμμα με την εκπομπή Χάρτινη Εξέδρα (1989-1996). Από το 2002, επέστρεψε στο Τρίτο, με την εκπομπή Ξενοδοχείο Βαλκάνια. Ο Γιώργος Χρονάς είναι πολύ γνωστός ως ποιητής. Μερικά από τα έργα του είναι: (Τα αρχαία βρέφη (1980), Ο αναιδής θρίαμβος (1984), Κατάστημα νεωτερισμών (1977), Χάρτινη εξέδρα (2001), Μια συνομιλία με τον Ντίνο Χριστιανόπουλο (2003), Τα κοκόρια της οδού Αισχύλου (2005), όλα από την «Οδός Πανός».

Το «Χάσικο ψωμί»  της Π. Λάμπρη στον Σκουφά

Το βιβλίο «Το Χάσικο Ψωμί» της Παναγιώτας Λάμπρη παρουσιάζουν την Τρίτη 2 Μαρτίου και ώρα 8.30 το βράδυ στην αίθουσα του συλλόγου «Σκουφάς» ο ομώνυμος Σύλλογος και ο Σύνδεσμος Φιλολόγων Νομού Άρτας, υπό την αιγίδα της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Άρτας. Για το βιβλίο και τη συγγραφέα θα μιλήσουν ο φιλόλογος Δημήτρης Βλαχοπάνος και η νηπιαγωγός Μαρία Παπαδοπούλου ενώ κείμενα θα διαβάσει ο σκηνοθέτης και ηθοποιός Σωτήρης Σαρλής.

Τετάρτη 24 Φεβρουαρίου 2010

Έλληνας γεννιέσαι ή γίνεσαι;

Με ευχαρίστηση φιλοξενώ το παρακάτω άρθρο, με την άδεια του συγγραφέα. Δημοσιεύτηκε τον Δεκέμβριο στην τοπική εφημερίδα των Ιωαννίνων "Ενημέρωση" κι ήταν από τις πρώτες φωνές στην πόλη υπέρ του μεταναστευτικού νομοσχεδίου.


Αλλοδαποί μετανάστες και ελληνική ιθαγένεια.
Ή αλλιώς, «Έλληνας γεννιέσαι ή γίνεσαι;»

 
Του Γιώργου Νικολάου

Η απόφαση της Κυβέρνησης για την απόκτηση της ελληνικής ιθαγένειας από τα παιδιά των μεταναστών που γεννιούνται στη χώρα μας αποτελεί μια γενναία και ρηξικέλευθη πολιτική πράξη, η οποία επαναπροσδιορίζει και ανασυγκροτεί δομικά στοιχεία της εθνικής μας  ταυτότητας. Η επιφανειακή ανάγνωση της συγκεκριμένης απόφασης θα οδηγούσε ενδεχομένως στο συμπέρασμα ότι η λήψη της υπαγορεύεται από τη λογική της «νομικής και πολιτικής τακτοποίησης» δεκάδων χιλιάδων παιδιών μεταναστών που ζουν στη χώρα μας χωρίς πολιτικά δικαιώματα και δίχως ευκαιρίες δίκαιης οικονομικής, πολιτικής και πολιτισμικής ένταξής τους στην ελληνική κοινωνία. Η ελληνική ιθαγένεια, στην περίπτωση αυτή, θα λειτουργήσει ως  το «διαβατήριο» για την ομαλότερη ένταξη και αποδοχή των αλλοδαπών νέων και θα νομιμοποιήσει την όποια δίκαιη και θεμιτή επιδίωξή τους για κοινωνική και οικονομική ανέλιξη. Ήδη η πρόχειρη και «αθώα» αυτή ερμηνεία εγείρει πλήθος αντιδράσεων από συντηρητικούς κύκλους της ελληνικής πολιτικής σκηνής, οι οποίοι επενδύουν σε φθηνές εθνικιστικές κορώνες και ξενοφοβικά ανακλαστικά και σύνδρομα. Από την άλλη, μερίδα της Αριστεράς τη χαρακτηρίζει, μικρόψυχα, ως ένα «φιλανθρωπικό» μέτρο, το οποίο δεν αντιμετωπίζει επί της ουσίας τα οξύτατα  προβλήματα των εργαζομένων, Ελλήνων και αλλοδαπών.
Ωστόσο, μία δεύτερη ανάγνωση της συγκεκριμένης απόφασης θα μας επέτρεπε να συμπεράνουμε ότι η Κυβέρνηση επιχειρεί μία κεφαλαιώδους σημασίας ρήξη με σημαντικότατες «σταθερές» της συγκρότησης της ελληνικής εθνικής ταυτότητας. Από ιδρύσεως του νεότερου Ελληνικού Κράτους η ιθαγένεια ήταν άρρηκτα συνδεδεμένη με την καταγωγή, όπως άλλωστε συνέβαινε και με τα περισσότερα ευρωπαϊκά έθνη – κράτη. Δομημένη στη λογική του «Δικαίου του Αίματος» (jus sanguinis), η ελληνική ιθαγένεια ήταν προνόμιο μόνο όσων είχαν κάποιο πρόγονο Έλληνα. Πολλά θα είχε να γράψει και να πει κανείς για το συγκεκριμένο θέμα και για το πώς ορίζεται και  αποδεικνύεται η καταγωγή. Με πρόθεση μόνο και μόνο να αποδομήσω τη «χαλυβδωμένη» συνείδηση κάποιων «καθαρόαιμων» Ελλήνων, θα τους υπενθυμίσω ότι οι ίδιοι δεν ήταν και τόσο απόλυτοι και αυστηροί όταν επρόκειτο για «αμφιβόλου καταγωγής» αθλητές, τους οποίους σε μία νύκτα πολιτογραφούσαμε Έλληνες, αρκεί να σήκωναν στον ψηλότερο ιστό την ελληνική σημαία.
Το συγκεκριμένο νομοσχέδιο, στην ουσία, μετατοπίζει το δικαίωμα στην ελληνική ιθαγένεια από μία υπόθεση «καταγωγής» σε μία υπόθεση «παραμονής». Βασισμένη στο «Δίκαιον του Εδάφους» (jus soli), η ιδιότητα του Πολίτη απονέμεται σε όλους όσους κατοικούν στη γεωγραφική περιοχή που αποτελεί την επικράτεια του εθνικού κράτους. Η εθνική ταυτότητα δομείται πλέον με όρους πολιτικούς, μορφωτικούς, πολιτισμικούς και κοινωνικούς και όχι φαντασιακούς ή βιολογικούς.  Αρχικά, στην Ευρώπη  πολύ λίγα κράτη (για παράδειγμα η Γαλλία) υιοθέτησαν αυτή την επιλογή για την πολιτική και εθνική ένταξη. Σήμερα ωστόσο, η Ευρωπαϊκή Ένωση φαίνεται να προσανατολίζεται όλο και περισσότερο προς τις λογικές του εδάφους και όχι του αίματος όσον αφορά τα θέματα της υπηκοότητας.
Για τη χώρα μας, όμως, η συγκεκριμένη απόφαση ξεπερνά τη διάθεση για προσαρμογή στην κοινή ευρωπαϊκή πολιτική. Αποτελεί μία πράξη ενηλικίωσης του σύγχρονου ελληνικού κράτους και σηματοδοτεί τη ρήξη με δομικά προτάγματα της νεότερης ελληνικής εθνικής ιδεολογίας όσον αφορά τον εθνικό εαυτό. Πλέον, η υπαγωγή στην εθνική ταυτότητα δεν υπαγορεύεται από – ούτως ή άλλως – αμφισβητήσιμους βιολογικούς παράγοντες, αλλά είναι μία πράξη υπεύθυνα πολιτική, συνισταμένη κοινωνικών, παραγωγικών και πολιτισμικών προϋποθέσεων. Θεωρείται δεδομένο ότι  θα ήταν εξαιρετικά αφελές να υποθέσει κανείς ότι αυτή η διαδικασία «ελληνοποίησης» θα συντελείται δίχως συγκεκριμένες προϋποθέσεις και προαπαιτούμενα. Κάτι τέτοιο θα έπληττε αντί να ενισχύει την κοινωνική συνοχή, η οποία είναι ένας εκ των στόχων του υπό συζήτηση νομοσχεδίου. Και αν οι έννοιες της ευθύνης και της συνείδησης των υποχρεώσεων που απορρέουν από την ένταξη στη συλλογικότητα των Ελλήνων, καθώς και αυτές της αξιοκρατίας και της ισότητας των ευκαιριών ως υποχρέωση της κρατικής λειτουργίας είναι απολύτως προφανείς, υπάρχει και η έννοια της συμμετοχής στην κοινωνική, παραγωγική και πολιτισμική ζωή του τόπου, που αποτελεί το σημαντικότερο στοίχημα του νέου νομοσχεδίου. Οι νέοι που θα αποκτούν την ελληνική ιθαγένεια, αφού θα έχουν γεννηθεί εδώ, θα πρέπει να είναι ενεργοί πολίτες, οι οποίοι θα αγαπούν τη χώρα τους και θα νοιάζονται γι’ αυτή. Θα είναι πατριώτες με την έννοια του Συνταγματικού Πατριωτισμού  του Habermas, ο οποίος ξεπερνώντας τις καταγωγές και τα αμφιβόλου προέλευσης γονίδια, τοποθετεί την Ιδιότητα του Πολίτη σε βάσεις εξόχως πολιτικές. Πλέον η ευθύνη απέναντι στην πατρίδα και το κοινωνικό σύνολο, ο σεβασμός των νόμων και του τρόπου λειτουργίας του Κράτους καθώς και η έγνοια για την κοινωνική συνοχή καθίστανται οι κύριες συνιστώσες της ορθής πολιτικής συμπεριφοράς, αλλά και οι προϋποθέσεις για την ένταξη στη συλλογικότητα των Ελλήνων.  
Μέσα από το πρίσμα αυτό,  η απάντηση στο ψευτοδίλημμα για το κατά πόσο «γεννιόμαστε ή γινόμαστε Έλληνες» περνάει σε δεύτερη μοίρα. Σημαντικότερη είναι η θέλησή μας να ζούμε αρμονικά μαζί με τους άλλους συμπατριώτες μας, ασχέτως καταγωγής, χρώματος ή θρησκείας, να μοιραζόμαστε τα ίδια όνειρα, προσδοκίες και επιδιώξεις μαζί τους και να δουλεύουμε για το καλό και τη προκοπή αυτού του τόπου.

O Γιώργος Νικολάου είναι Επίκουρος Καθηγητής Διαπολιτισμικής Παιδαγωγικής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων

Τρίτη 23 Φεβρουαρίου 2010

Τσιγάρο στην Ταράτσα του Σέρτζι Μπελμπέλ στο Πολυθέαμα στα Γιάννενα


Πρεμιέρα για το Θέατρο Πολυθέαμα με τη δεύτερη φετινή παραγωγή την Παρασκευή 26 Φεβρουαρίου 2010 με την κωμωδία του Σέρτζι Μπελμπέλ «Τσιγάρο στην Ταράτσα».
Το Θέατρο Πολυθεαμα, πάντα πιστό στο καλό και σύγχρονο θέατρο, ανεβάζει την κωμωδία «Τσιγάρο στην Ταράτσα». Πρόκειται για μια σάτιρα και μια καταγγελία για τις κοινωνίες των απαγορεύσεων, των κλισέ και των στάτους, εκεί όπου η ανθρώπινη φύση περνάει σε δεύτερη μοίρα. Με γλαφυρό και κωμικό τρόπο ο συγγραφέας καταγγέλλει τα μοντέλα των εργασιακών σχέσεων που οικοδομούνται στις σύγχρονες κοινωνίες που θέλουν να μετατρέψουν τους δημιουργικούς ανθρώπους σε δουλοπάροικους.
Η παράσταση ανεβαίνει σε σκηνοθεσία Θοδωρή Γκόγκου, σκηνικά Θανάση Τζάτσου και μουσική Περικλή Μπουλουκτσή. Παίζουν οι ηθοποιοί: Θωμάς Λιώλιος, Πόλυ Ανδρεάδη, Παύλος Βασιλάκης, Κωνσταντίνος Σηφάκης, Κωνσταντίνα Νικηφοράκη, Αθηνά Παπαδημητρίου, Τζίνα Σταυρουλάκη.

Οι παραστάσεις θα δίνονται στην Αίθουσα 2 του Πολυθεάματος κάθε Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή στις 9:15 μ.μ. 
Τηλέφωνα: 2651003492- 6955416236, 
Διεύθυνση: Σικελιανού 3, στο κέντρο των Ιωαννίνων (όπισθεν Ατλάντικ), 

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κάρολος Παπούλιας για τους μετανάστες

Δημοσιεύω την ομιλία του Προέδρου της Δημοκρατίας Κάρολου Παπούλια στο επίσημο δείπνο του Δήμου Ιωαννιτών το Σάββατο 20 Φεβρουαρίου 2010 για την 97η επέτειο της απελευθέρωσης των Ιωαννίνων. Είναι ένα μεστό και σαφές κείμενο για την ένταξη των μεταναστών στην ελληνική κοινωνία (οι ομιλίες του Προέδρου εδώ):

Αξιότιμε κύριε Δήμαρχε, Αγαπητοί μου συμπολίτες,
Πρώτα απ΄ όλα θα ήθελα εκφράσω, για μία ακόμη φορά, τα έντονα αισθήματα που με διακατέχουν κάθε φορά που έρχομαι στα Γιάννενά μας. Αισθήματα που γεννά άλλωστε στον κάθε επισκέπτη των Ιωαννίνων, η ομορφιά της πόλης, ο δυναμισμός των κατοίκων, η καθημερινή πρόοδος την οποία διαπιστώνει κανείς όταν επανέρχεται έπειτα από ένα χρονικό διάστημα.
Και θα ήθελα να τονίσω ότι δεν βρίσκομαι εδώ σήμερα, ως επίσημος επισκέπτης, αλλά ως συμπολίτης σας, που ζει και μοιράζεται τα προβλήματα, τις αγωνίες, τις ελπίδες σας. Ο τόπος μας έχει μεγάλες δυνατότητες, έχει αναδείξει σπουδαίες προσωπικότητες στα γράμματα και στις τέχνες, μεγάλους ευεργέτες, αξιοθαύμαστους επιστήμονες και έναν λαό επίμονο και μαχητικό.
Κυρίες και κύριοι,
Αυτές τις μέρες γιορτάζουμε την απελευθέρωση των Ιωαννίνων. Γιορτάζουμε την επέτειο της έναρξης μιας καινούργιας περιόδου στη νεώτερη ιστορία των Ιωαννίνων, της Ηπείρου αλλά και της Ελλάδας.
Η Ήπειρος ήταν για πολλά χρόνια η «ξεχασμένη Ελλάδα». Οι άνθρωποί της έζησαν δύσκολες στιγμές και επώδυνες εμπειρίες. Οι οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες ανάγκασαν πολλούς συμπατριώτες μας να αναζητήσουν διέξοδο στη μετανάστευση.
Οι περισσότεροι Έλληνες έχουν παραστάσεις και βιώματα, είτε έμμεσα είτε άμεσα, από μετανάστες. Από δικούς τους ανθρώπους που αναζήτησαν μια θέση στον ήλιο μακριά από την πατρίδα. Και συνάντησαν αντιξοότητες: Στη δουλειά, στη ζωή, στη στέγαση, στην κοινωνική ένταξη.
Κι όμως, οι Ελληνες της διασποράς τα κατάφεραν, κάνοντας μας, εδώ στο μητροπολιτικό κέντρο, όλους περήφανους.
Αγαπητοί μου συμπατριώτες,
Σήμερα η Ελλάδα έχει μετατραπεί σε χώρα υποδοχής μεταναστών. Η αντιμετώπιση της παράνομης μετανάστευσης αποτελεί πρόκληση για ολόκληρη  την Ευρώπη.
Διακύβευμα της εποχής μας είναι η ένταξη των νόμιμων μεταναστών στη διαδικασία της οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης, σε μια σύγχρονη εκπαίδευση, που θα συνοδεύεται από πολιτικές αναγνώρισης και συμμετοχής. Στοιχείο ωριμότητας και βαθιά δημοκρατικής παιδείας είναι η πλήρης εφαρμογή της αρχής της ισονομίας και ισοπολιτείας, ο σεβασμός στο κράτος δικαίου, που προβλέπει δικαιώματα και υποχρεώσεις για όλους, ανεξαρτήτως καταγωγής και θρησκεύματος.
Ας μην ξεχνάμε ότι δικοί μας άνθρωποι και συμπατριώτες ήταν κάποτε ξένοι κάπου αλλού.
Σας ευχαριστώ πολύ.-

Ο Εμμανουήλ Κριαράς και ο Ευγένιος Αρανίτσης στην Ελευθεροτυπία για το άσυλο

Δύο απόψεις για το άσυλο και οι δύο από την Ελευθεροτυπία του προηγούμενου Απριλίου:

Ο Εμμανουήλ Κριαράς απαντάει στην ερώτηση του Σάκη Αποστολάκη στις 10 Απριλίου 2009
Πιστεύετε ότι πρέπει να καταργηθεί το πανεπιστημιακό άσυλο;
«Κατάργηση του ασύλου σημαίνει απολυταρχία. Πρέπει όχι να καταργηθεί, αλλά να ρυθμιστεί με συναίνεση όλων των παραγόντων. Γιατί άσυλο σημαίνει ο δάσκαλος να μην έχει κανένα εμπόδιο στη διδασκαλία του. Άσυλο πρέπει να έχει η έκφραση των απόψεων κάθε σκεπτόμενου ανθρώπου».
Ολόκληρη η συνέντευξη εδώ.
Ο Ευγένιος Αρανίτσης γράφει στη στήλη του «Είσοδος υπηρεσίας»με τίτλο «Άσυλο» στις 4 Απριλίου 2009:
Στην αρχή: «Περιέργως, οι υπέρμαχοι του πανεπιστημιακού ασύλου είναι αρκετά αδέξιοι στην επιλογή των επιχειρημάτων που παρουσιάζουν. Για παράδειγμα, όταν οι «αγανακτισμένοι» μιλούν για «παγκόσμια πρωτοτυπία», κανένας δεν τους απαντάει ότι αυτό από μόνο του, δηλαδή το να είναι κάτι παγκόσμια πρωτοτυπία, δεν αποτελεί απαραιτήτως μειονέκτημα• θα λέγαμε ότι εξίσου παγκόσμια πρωτοτυπία (ή σχεδόν) είναι τα θερινά σινεμά, όμως κάτι τέτοιο καθόλου δεν οδηγεί στο συμπέρασμα ότι θα έπρεπε να τα κλείσουμε".
Και στο τέλος: «Το άσυλο παράγει αυθορμητισμό. Ο παραβατικός χαρακτήρας αυτού του αυθορμητισμού είναι συχνά γεγονός, όμως η εστία του, σ' έναν κόσμο κυριευμένο από τη λογική της προσποίησης, δεν παύει να συνιστά τη μοναδική πηγή εναλλακτικής συμπεριφοράς και, ως τέτοια, δηλαδή εξ υποθέσεως, ανθίσταται μέχρι τέλους».
Όλο το κείμενο εδώ.

Τετάρτη 17 Φεβρουαρίου 2010

Γκολ στη φτώχεια, στο ρατσισμό και τις εξαρτήσεις - Την Παρασκευή στο Θυμωμένο Πορτραίτο


Την Παρασκευή 19 Φεβρουαρίου στις 8 το βράδυ στο Θυμωμένο Πορτραίτο (Καποδιστρίου 20) προβάλλεται το ντοκιμαντέρ «Γκολ στη φτώχεια».
Ένα ξεχωριστό ντοκιμαντέρ που ρίχνει φως στους «αόρατους» κατοίκους της πόλης. Στους ανθρώπους της διπλανής πόρτας που η ζωή τους πήγε αλλού, αλλά… δεν το βάζουν κάτω.
Άστεγοι, άτομα εξαρτημένα από ψυχότροπες ουσίες και πρόσφυγες είναι οι πρωταγωνιστές του ντοκιμαντέρ «Γκολ στη φτώχεια», που καταγράφει τις περιπέτειες και τις εμπειρίες μιας ιδιαίτερης ποδοσφαιρικής παρέας. Είναι η ελληνική ομάδα Αστέγων.
Ο Δημήτρης Πετρόπουλος, ο Χρίστος Βασιλόπουλος και οι συνεργάτες τους στην τηλεοπτική εκπομπή «Η Μηχανή του Χρόνου» που προβάλλεται στη ΝΕΤ, ακολούθησαν την ελληνική αποστολή στην πρώτη της συμμετοχή στο Παγκόσμιο Κύπελλο Αστέγων, στην Κοπεγχάγη, το 2007. Δεν κατέγραψαν απλώς την προετοιμασία της ομάδας, μπήκαν στο παιχνίδι και στην ψυχή της ελληνικής αποστολής και εστίασαν στην ουσία: Τον ατομικό και συλλογικό αγώνα κατά του κοινωνικού αποκλεισμού. Την προσπάθεια δικών μας ανθρώπων, συνανθρώπων μας να βρουν και μέσα από τη χαρά του ποδοσφαίρου τον δρόμο της επιστροφής.
Η προβολή του ντοκιμαντέρ, πραγματοποιείται στο πλαίσιο της καμπάνιας του «Γκολ στη Φτώχεια, στον ρατσισμό και στις εξαρτήσεις». Μια καμπάνια που έχει αφορμή ποδοσφαιρική, αλλά οι «σέντρες» που κάνει ξεπερνούν κατά πολύ τις τέσσερις λευκές γραμμές που ορίζουν το ποδοσφαιρικό γήπεδο.
Τα Γιάννενα είναι ο πρώτος σταθμός της φετινής καμπάνιας που θα κορυφωθεί με τη συμμετοχή της ελληνικής ομάδας Αστέγων στο 8ο Παγκόσμιο Κύπελλο Αστέγων που θα πραγματοποιηθεί τον ερχόμενο Σεπτέμβριο (19-26/9) στο Ρίο ντε Τζανέιρο.Τα Γιάννενα άλλωστε είχαν την τιμητική τους στο προηγούμενο πρωτάθλημα στο Μιλάνο τον Σεπτέμβριο, αφού χάριν παίχτη μας με καταγωγή γιαννιώτικη το σύνθημα που δονούσε την ατμόσφαιρα ήταν "Δώστα όλα παγουρά"- γι' αυτήν την ιστορία κι άλλες πολλές για το πρωτάθλημα αστέγων είναι πολύ καλή η ιστοσελίδα του (εδώ).
Καλή ενημέρωση έχει και το περιοδικό Γαλέρα που πρωτοστατεί στην καμπάνια (εδώ).

Οι εκδηλώσεις για την 21η Φεβρουαρίου στα Γιάννενα


Oι εκδηλώσεις για την  97η επέτειο από την απελευθέρωση στις 21 Φεβρουαρίου 1913, των Ιωαννίνων έχουν ως εξής:
- Πέμπτη 18 Φεβρουαρίου στις 11 το πρωί επιμνημόσυνη δέηση στο Ηρώο «Αγωνιστριών γυναικών των Τσεριτσάνων» στο τοπικό διαμέρισμα Πλατανίων του δήμου Σελλών.
- Παρασκευή 19 Φεβρουαρίου, στο Μπιζάνι. Στις 11 το πρωί γίνεται επίσκεψη στο Μπιζάνι και τα οχυρά του, με ενημέρωση για τα ιστορικά γεγονότα στην περιοχή από αξιωματικό της 8ης Μεραρχίας, αλλά και εκκίνηση των αθλητών που μετέχουν στον καθιερωμένο Μπιζάνειο δρόμο. Στις 12.30, επιμνημόσυνη δέηση και κατάθεση στεφάνων στον τύμβο των Μπιζανομάχων και η απονομή στους νικητές του αγώνα.
- Σάββατο 20 Φεβρουαρίου, στις 9.30 τρισάγιο και κατάθεση στεφάνων στο Στρατηγείο του πολέμου στο Χάνι Εμίν Αγά όπου και είχε εγκατασταθεί το κέντρο επιχειρήσεων της πολιορκίας των Ιωαννίνων από τον ελληνικό στρατό το 1912- 13.
Στις 11 θα γίνει επιμνημόσυνη δέηση και κατάθεση στεφάνων στο Ηρώο Μπιζανομάχων, στο Ρολόι.
Το βράδυ στις 7 στην Πινακοθήκη της Εταιρείας Ηπειρωτικών Μελετών, παρουσία του Προέδρου της Δημοκρατίας Κάρολου Παπούλια εγκαινιάζεται η έκθεση «Ο Ηπειρώτης Γεώργιος Σταύρος και η οικονομική συγκρότηση του νεοελληνικού κράτους» που διοργανώνεται από την ΕΗΜ και το Ιστορικό Αρχείο της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδας. Η έκθεση θα διαρκέσει ως τις 19 Μαρτίου και θα είναι ανοιχτή κάθε μέρα από Δευτέρα ως Παρασκευή 10-1 και 6-8.
Η πανηγυρική εκδήλωση του Δήμου Ιωαννιτών στο Πνευματικό Κέντροστις 19.45, με προσφώνηση από τον πρόεδρο του δημοτικού συμβουλίου Βασίλη Κοσμά ενώ την πανηγυρική ομιλία θα κάνει ο Καθηγητής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων Γιώργος Καψάλης («Ο Τύπος της εποχής για την απελευθέρωση των Ιωαννίνων»). Θα ακολουθήσει προβολή του ιστορικού ντοκιμαντέρ «Έτσι πήραμε τα Γιάννενα» σε σκηνοθεσία Νίκου Παπαθανασίου.
Στις 20.40 θα ακολουθήσουν τα εγκαίνια της δεύτερης μεγάλης έκθεσης. Ο Κάρολος Παπούλιας θα εγκαινιάσει στο φουαγιέ του Πνευματικού Κέντρου την έκθεση «Θησαυροί της Δημοτικής Πινακοθήκης Ιωαννίνων» με έργα νεοελλήνων ζωγράφων που βρίσκονται από τη μεγάλη συλλογή της πινακοθήκης. Η έκθεση μετά τα εγκαίνια θα μεταφερθεί στη Δημοτική Πινακοθήκη στην οδό Κοραή.
-Κυριακή 21 Φεβρουαρίου, από τις 7 το πρωί η Φιλαρμονική του Δήμου και η στρατιωτική μπάντα θα παιανίζουν εμβατήρια στους δρόμους της πόλης. Δοξολογία στη Μητρόπολη στις 10.30. Στις 11.05 κατάθεση στεφάνων από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας στο Ηρώο Μπιζανομάχων και στις 11.45 παρέλαση ενώπιον του Προέδρου.
- Παράλληλες εκδηλώσεις. Ήδη ξεκίνησε η έκθεση με σπάνιο φωτογραφικό υλικό από την απελευθέρωση και την ζωή  της πόλης το 1912- 13, στο ισόγειο της νομαρχίας, μια έκθεση που τελεί υπό την αιγίδα της νομαρχιακής αυτοδιοίκησης και θα λειτουργεί στις ώρες λειτουργίας των υπηρεσιών το πρωί ως και τις 28 Φεβρουαρίου ενώ θα είναι ανοιχτή και την Κυριακή του εορτασμού.
Το σαββατοκύριακο, επιπλέον, στο στρατόπεδο Κατσιμήτρου στο Πέραμα θα διεξαχθούν διεθνείς, επετειακοί αγώνες σκοποβολής (τυφεκίου- πιστολιού) της Σκοπευτικής Ομοσπονδίας Ελλάδος και του Αθλητικού Ομίλου  BUDO.