Τρίτη 31 Μαρτίου 2009

Οι Γιάλομ, ο Γαργαληστής και τα άστρα

Μια ακόμα γεμάτη εβδομάδα εκδηλώσεων στα Γιάννενα. Λέγαμε ότι με την Εγνατία θα γίνουμε επικοινωνιακός κόμβος, αλλά γίναμε πιο νωρίς συναυλιακός κόμβος. Βοηθάει και το ότι οι καλλιτέχνες ψάχνουν στην επαρχία ένα πιο «αγνό» και πιο διαθέσιμο να τους παρακολουθήσει κοινό, βοηθάει και η επιμονή κάποιων ολίγων να συντηρούν χώρους έκφρασης και να παρουσιάζουν «παράξενα» πράγματα.
Να ξεχωρίσουμε μεταξύ των άλλων την έλευση του διάσημου ζεύγους των Γιάλομ για δύο ημέρες, Πέμπτη και Παρασκευή, την πρεμιέρα μετά από καιρό του Δημοτικού Θεάτρου με νέο έργο, μια ακόμα παράσταση, τον Γαργαληστή, παραμύθι για τα παιδιά και την εκδήλωση αστρονομίας. Έχουμε και λέμε ανά ημέρα:



Τετάρτη 1.4 Το Δημοτικό Θέατρο Ιωαννίνων παρουσιάζει το έργο του Σλάβομιρ Μρόζεκ (Sławomir Mrożek στη Wiki) «Ένα ευτυχές γεγονός». Ο γεννημένος στην Πολωνία το 1930 Μρόζεκ είναι ένας σημαντικός συγγραφέας με μεγάλο θεατρικό και συγγραφικό έργο. Στην Ελλάδα πολύ γνωστή έγινε πρόσφατα η παράσταση με το έργο «Εμιγκρέδες» όταν συμμετείχαν μετανάστες ηθοποιοί, ενώ πολυπαιγμένο είναι και το «Τανγκό». Ως και κόμικς έχουν γίνει κάποια διηγήματά του, από τον πολύ καλό Θανάση Πέτρου στο λεύκωμά του «Ο τυμπανιστής και οι φίλοι του» (εκδόσεις Βιβλιοπέλαγος).
Το έργο «Ένα ευτυχές γεγονός» έχει ανέβει και παλιότερα στη χώρα μας και σίγουρα αποτελεί μια πολύ ενδιαφέρουσα επιλογή. Φέρνει μάλιστα πίσω στα Γιάννενα, τον γιαννιώτη σκηνοθέτη Γιώργο Μπακόλα, που οι πιο πολλοί θα τον θυμούνται ίσως από το θεατρικό Χάνι που είχε ανεβάσει στο ΔΗΠΕΘΙ το 1999 με τον Γιώργο Τζέρπο και το ομώνυμο φιλμ που είχε κάνει ιδιαίτερη αίσθηση το 2003 με βραβείο στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.
Στο έργο με αφορμή τη γέννηση ενός παιδιού, ανακύπτουν όλα τα χρόνια προβλήματα της οικογένειας σε μια αντιστοιχία με τα ιστορικά ζητήματα της αστικής τάξης της Πολωνίας. Ο άνθρωπος μετά τον πόλεμο και οι εξουσιαστικές σχέσεις είναι τα βαθύτερα θέματα που προκύπτουν.
Στο έργο παίζουν ο Γιώργος Νάκος, η Χριστίνα Μωρόγιαννη, ο Λεωνίδας Χρυσομάλης, ο Νίκος Σφαιρόπουλος και ο Βασίλης Γουργούλης (φωτογραφία από τις πρόβες). Τα σκηνικά και τα κοστούμια έχει κάνει η Ιουλία Σταυρίδου, τη μουσική επιμέλεια ο Δημήτρης Θεοχάρης, τη μετάφραση ο Θόδωρος Έξαρχος, τη χορογραφία η Αριστέα Λίτου και τους φωτισμούς ο Βαγγέλης Νέτης.
Οι ώρες των παραστάσεων είναι: Κάθε Τετάρτη στις 8 μμ (λαϊκή απογευματινή), κάθε Κυριακή στις 8 μμ, κάθε Πέμπτη, Παρασκευή και Σάββατο στις 9.15
Τιμές εισιτηρίων: 15 ευρώ (κανονικό), 8 ευρώ (Κάθε Τετάρτη), 5 ευρώ (μαθητές, φοιτητές, μέλη ΚΑΠΗ). Οι σύλλογοι που επιθυμούν να προμηθευτούν εκπτωτικά εισιτήρια των 8 ευρώ, μπορούν να απευθύνονται στα γραφεία του ΔΗ.ΠΕ.Θ.Ι. (Παπάζογλου 5, τηλ 26510 25670, πρωινές ώρες).
Πολλοί καλοί οι συντελεστές της παράστασης, φιλόδοξη η επιλογή του έργου, οπότε μένει να δούμε την παράσταση και επανερχόμαστε.

-Οι Heavy Metal Band (featuring David Lynch με τον Θοδωρή Ρέλλο) στο Music House (www.myspace.com/musichouseioannina και 6974416334). Τζαζ διαδρομές μέσα από πρωτότυπες συνθέσεις, αλλά και παραδοσιακούς δρόμους από τα Βαλκάνια με τον γνωστό στο γιαννιώτικο κοινό, Ντέηβιντ Λυντς στο σαξόφωνο (θα τραγουδήσει κιόλας) και μαζί του ένα πολύ δυνατό σχήμα: Θοδωρής Ρέλλος- άλτο και βαρύτονο σαξόφωνο, Ανδρέας Πολυζωγόπουλος- τρομπέτα, Μάριος Βαλινάκης- άλτο και σοπράνο σαξόφωνο, Βασίλης Παναγιωτόπουλος- τρομπόνι, Γιώργος Παλαμιώτης- μπάσο, Μιχάλης Καπηλίδης- τύμπανα. Στις 22.30, με 15 ευρώ εισιτήριο.

-Η Επιτροπή Λόγου και Τέχνης και η Κινηματογραφική Ομάδα του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων (Κ.Ο.Π.Ι) στo πλαίσιο της κινηματογραφικής Λέσχης διοργανώνουν αφιέρωμα με θέμα «Κινηματογράφο στον Κινηματογράφο». Αυτήν την εβδομάδα παρουσιάζουν το «Βλέμμα του Οδυσσέα» του Θόδωρου Αγγελόπουλου (1995, διάρκεια 176΄). Μια σπουδαία ταινία που αγγίζει με τόλμη το ζήτημα των συνόρων στα Βαλκάνια και την υπαρξιακή αγωνία του ανθρώπου που ψάχνει την ταυτότητά του στο τέλος του αιώνα.
Είχε προκαλέσει μεγάλες αντιδράσεις από συντηρητικούς κύκλους στη χώρα μας, βρήκε όμως το δρόμο της με τον καιρό και τώρα φαίνεται η αξίας της. Τετάρτη και Πέμπτη στην αίθουσα Λόγου και Τέχνης στην πανεπιστημιούπολη στις 20.30 με ελεύθερη είσοδο. Την άλλη εβδομάδα «Η λεωφόρος της Δύσεως» του Μπιλ Γουάιλντερ.
Στο Πανεπιστήμιο τρέχει παράλληλα κι ένα άλλο σινεφίλ αφιέρωμα, με τίτλο «Η λογοτεχνία πάει σινεμά». Την Τετάρτη 1 Απριλίου στη δεύτερη συνάντηση, θα προβληθεί η ταινία Μαντάμ Μποβαρύ, σε σκηνοθεσία του Κλοντ Σαμπρόλ πάνω πάντα στο μυθιστόρημα του Φλομπέρ. Σχολιάζουν οι καθηγητές Αλέξανδρος Αλεξάκης, Γιάννης Παπαθεοδώρου και Χρήστος Δερμεντζόπουλος με συντονιστή τον Νίκο Βαδαλούκα. Στην αίθουσα 258 στο ισόγειο της Βιβλιοθήκης, στο Τμήμα Πλαστικών Τεχνών στις 18.30 με ελεύθερη συμμετοχή.


Πέμπτη 2.4 Η κοσμοπολίτικη βραδιά της εβδομάδας. Η αμερικανίδα συγγραφέας και Μαίριλυν Γιάλομ (Marilyn Yalom) θα δώσει μία διάλεξη στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων στις 7 το απόγευμα στο συνεδριακό κέντρο «Κάρολος Παπούλιας» στην πανεπιστημιούπολη με θέμα «Το γυναικείο στήθος ως πολιτισμική εικόνα». Θα προλογίσουν ο πρύτανης Ιωάννης Γεροθανάσης και η Μαρίνα Βρέλλη-Ζάχου, Αναπλήρωτρια Καθηγήτρια Λαογραφίας στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας η οποία και κάλεσε την κ. Γιάλομ. Μαζί της θα είναι ο διάσημος ψυχαναλυτής συγγραφέας και σύζυγός της Ίρβιν Γιάλομ (Irvin Yalom) του οποίου τα βιβλία αν δεν τα έχουμε διαβάσει σίγουρα τα έχουμε ακούσει ως τίτλους.
Όσοι και όσες θέλουν να μετακινηθούν από την πόλη προς το Πανεπιστήμιο θα υπάρχει λεωφορείο στις 6.30 μμ έξω από τη νομαρχία το οποίο θα αναχωρήσει στη συνέχεια στις 9.15 από το πανεπιστήμιο με το τέλος της διάλεξης.
Το ζεύγος Γιάλομ θα ξεναγηθεί σε μνημεία και αξιοθέατα της περιοχής και θα υπογράψει τελικά βιβλία του για το κοινό την Παρασκευή 3 Απριλίου στις 7 το απόγευμα στο βιβλιοπωλείο Ελευθερουδάκης, στο κέντρο της πόλης (υπάρχουν κι άλλα).

-Τον Μάρτιο στη Σκάλα είχε Χατζιδάκι. Το αφιέρωμα της Οδού ονείρων συνεχίζεται και το πρώτο δεκαήμερο του Απριλίου. Στο καλό μπαρ της ομώνυμης περιοχής στις 2, 6 και 9 Απριλίου, διοργανώνονται συναυλίες με τον Βασίλη Σιάφη και την Γιολάντα Καπέρδα σε κείμενο και τραγούδι (καιρό είχαμε να τους δούμε σε σκηνή της πόλης), τον Γιάννη Στύλο κιθάρα και τραγούδι και την Μαριάνα Ζήκου στο πιάνο και το τραγούδι. Στις 10 το βράδυ με ελεύθερη είσοδο.

-Το τοπικό πενταμελές ροκ συγκρότημα Uncatch (εδώ) εμφανίζεται στο musichouse στις 10.30 το βράδυ με γενική είσοδο 10 ευρώ (περιλαμβάνει δύο μπίρες).

-Ο Φωτογραφικός Σύλλογος του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων (η ΦΩΣΠΙ δηλαδή) διοργανώνει έκθεση φωτογραφίας στο φουαγιέ του Πνευματικού Κέντρου του Δήμου Ιωαννιτών. Εγκαίνια σήμερα στις 7:30 μ.μ. και μετά ως τις 9 Απριλίου (ώρες λειτουργίας καθημερινά από τις 11.00-13.00 και 18.00-21.00).

Παρασκευή 3.4 Ο Φοίβος Δεληβοριάς στο musichouse. Με γενικό τίτλο Απόψε αυτοσχεδιάζουμε, ο Φοίβος Δεληβοριάς και οι συνεργάτες του, υπόσχονται τζαζ-σουίνγκ διάθεση, κέφι, μελαγχολία , χιούμορ και ενθουσιασμό. Το μουσικό σχήμα της παράστασης αποτελείται από τους: Σταμάτη Σταματάκη: μπάσο ηλεκτρικό-ακουστικό-programming- επιμέλεια ενορχηστρώσεων, Μάνο Αθανασιάδη: πιάνο-πλήκτρα-κιθάρα, Κώστα Βαζούρα: πνευστά, Θάνο Χατζηαναγνώστου: ντραμς- κρουστά. Μαζί τους και η τραγουδίστρια Ρένα Μόρφη. Στις 22.30 με είσοδο 20 ευρώ.

-Συνεχίζεται για μία ακόμα εβδομάδα η θεατρική παράσταση με το έργο του Νηλ Σάιμον Οι Ηλίθιοι, στο Πολυθέαμα. Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή στις 21.00. Για κρατήσεις, πληροφορίες κλπ τα είχαμε πει κι εδώ.

-Στην Πρέβεζα Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή, προβάλλονται οι βραβευμένες ταινίες του 10ου Διεθνούς Πανοράματος Ανεξάρτητων Δημιουργών, του Διεθνούς Κινηματογραφικού Φεστιβάλ Πάτρας. Στη Θεοφάνειο, στο κέντρο της πόλης, κάθε βράδυ στις 9 με ελεύθερη είσοδο και την φροντίδα της Πολιτιστικής Αντέννας Πρέβεζας.

Σάββατο 4.4 To γνωστό τοπικό «Σχήμα» παρουσιάζει τη νέα του δουλειά στο Θυμωμένο Πορτραίτο (Καποδιστρίου 20, 2651068550). Ακούστε κι εδώ.

-Οι Encardia μαζί με το χορευτικό ντουέτο Ballo del Mare στο musichouse. Από τη ναπολιτάνικη tammuriata στην tarantella pizzica, με μουσικές ιστορίες για κουρσάρους και αγίους αλλά και για ταραντούλες που σε γιατρεύουν απ΄ όλες τις αρρώστιες... με παλιότερα και νέα τραγούδια στις διαδρομές του ιταλικού νότου- www.encardia.gr και www.myspace.com/encardiagroup. Στις 22.30 με 20 ευρώ (15 ευρώ φοιτητικό).

-Στο πλαίσιο των εκδηλώσεων του Παγκόσμιου Έτους Αστρονομίας 2009 (www.astronomy2009.gr) και των «100 Ωρών Αστρονομίας» (www.100hoursofastronomy.org), η Περιφερειακή Διεύθυνση Εκπαίδευσης Ηπείρου διοργανώνει ημερίδα με θέμα Διαστημική Εξερεύνηση και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση, στο συνεδριακό κέντρο του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων «Κάρολος Παπούλιας», (http://epirus.sch.gr/space). Τη διοργάνωση υποστηρίζουν το Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, η Τ.Ε.Δ.Κ. νομού Ιωαννίνων, και το Αστεροσκοπείο Ζαγορίου από το δημοτικό διαμέρισμα Φραγκάδων.
Το Αστεροσκοπείο Ζαγορίου που συμμετέχει στην ημερίδα με εισήγηση του προέδρου του, και αστρονόμου του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών, Νίκου Ματσόπουλου (θα μιλήσει με θέμα «Η άτυπη εκπαίδευση στην αστρονομία – οι προοπτικές για τον 21ο αιώνα»), οργανώνει και αστρονομική παρατήρηση μέσα από τηλεσκόπια (ένα Meade LX200 10’’ και δύο dobsonian 8’’), που θα στηθούν έξω από το συνεδριακό κέντρο στις 8 το βράδυ. Η σελήνη θα βρίσκεται σε φάση μεταξύ πρώτου τέταρτου και πανσέληνου, ευνοϊκή για παρατήρηση το σούρουπο. Ο Κρόνος θα είναι το άλλο ουράνιο αντικείμενο που θα τραβήξει την προσοχή.
Όσοι ερασιτέχνες αστρονόμοι και φίλοι των άστρων επιθυμούν να συμμετέχουν στο γεγονός με το τηλεσκόπιό τους, μπορούν να επικοινωνήσουν στο τηλ. 6972 20 80 32, στο email: ksakkas71@gmail.com ή να δουν και το πλούσιο σε πληροφορίες μπλογκ kossak71.blogspot.com/2009/03/100-4.html. Και φυσικά η εξαιρετική αυτή πρωτοβουλία του Αστεροσκοπείου Ζαγορίου είναι ανοιχτή για το κοινό, μεγάλους και παιδιά, που μέσα από τα τηλεσκόπια που θα στήσουν οι αστρονόμοι θα έχει την ευκαιρία να πάρει μια γεύση από το διάστημα. Πολύ ωραία θα ήταν να γεμίσει κόσμο ο χώρος του πανεπιστήμιου.




Κυριακή 5.4 Ο «Γαργαληστής» έρχεται στα Γιάννενα, στη σκηνή του Πνευματικού Κέντρου. Το παραμύθι που έγραψε ο Δημήτρης Μπαλσάμ και εικονογράφησε ο Βίκτωρας Μοσχόπουλος (στις εκδόσεις Επόμενος Σταθμός) έχει κλέψει πολλές παιδικές καρδιές (και μεγαλύτερες και μεγαλύτερες...) τα τελευταία χρόνια όπου παίζεται, διαβάζεται πολύ ως βιβλίο κι έχει γίνει και μουσικό cd με σπουδαίες συμμετοχές (Γιάννης Αγγελάκας, Θανάσης Παπακωνσταντίνου, Σωκράτης Μάλαμας, Γιάννης Χαρούλης, Μάρθα Φριντζήλα. Αντώνης Καφετζόπουλος στην αφήγηση). Η ιστορία έχει βάση το εξής: Ζούσε πριν από χρόνια, σχεδόν στα βάθη της Ανατολής, ένας παράξενος Ληστής. Kαθόλου Εγωιστής, ούτε κι Εφοπλιστής, Παλαιστής, Τραγουδιστής αλλά μέγας Ταξιδευτής, θεωρούσε ένα από τα σπουδαιότερα πράγματα στον κόσμο το παιδικό γέλιο, γι' αυτό... και το 'κλεβε! Τα υπόλοιπα με τραγούδια και αφηγήσεις επί σκηνής. Στα Γιάννενα έρχεται όλο το σχήμα με τους μουσικούς Φώτη Σιώτα, Δημήτρη Μυστακίδη, Χρήστο Παππά και Δημήτρη Μπαλσάμ, ενώ στην αφήγηση θα είναι στη σκηνή ο γνωστός ηθοποιός Αντώνης Καφετζόπουλος που έχουμε καιρό να τον δούμε από τα μέρη μας.
Θα γίνουν δύο παραστάσεις, στις 10 και στις 12 το πρωί με γενική είσοδο 10 ευρώ (προπώληση στις Κόκκινες Μπότες στην Πουτέτση- κάθετη της Χαριλάου Τρικούπη).
Πολύ όμορφη η ιστοσελίδα του Μπασλάν που έχει όλα τα απαραίτητα που χρειάζεται να ξέρουμε… σαν ζωγραφιά. Να πάμε….

-Τα Διάφανα Κρίνα βρίσκονται σε ανοιξιάτικη περιοδεία (στις 2 Απριλίου διαβάσαμε εδώ ότι θα είναι στο No Name στην Πρέβεζα) και στα Γιάννενα ανεβαίνουν στο musichouse. Μεγάλο γκρουπ, ευκαιρία για όσους τους αρέσει το καλό ροκ. Στις 22.30 με είσοδο 15 ευρώ.


Κυριακή 29 Μαρτίου 2009

Ο Πάγκαλος, το ΚΚΕ και η δεκαετία του '40

Πριν από μία εβδομάδα προέκυψε έντονη πολιτική αντιπαράθεση μετά από κάποιες δηλώσεις του βουλευτή του ΠΑΣΟΚ Θεόδωρου Πάγκαλου για το ΚΚΕ στον Εμφύλιο και μία επιστολή της Αλέκας Παπαρήγα προς τον Γιώργο Παπανδρέου.
Πέρα από το τι ειπώθηκε μεταξύ των δύο πλευρών, ένα ερώτημα που παραμένει είναι το ποιον αφορά εν τέλει σήμερα μια τέτοια αντιπαράθεση. Αν είσαι δηλαδή σήμερα 20 χρονών πόσο σε αφορά το τι έκανε ή τι θα μπορούσε να είχε κάνει το ΚΚΕ πριν από 60 χρόνια; Η καθημερινότητα άλλωστε της πλειοψηφίας των Ελλήνων σήμερα, λίγο μπορεί να επηρεαστεί από κόντρες που ανακύπτουν αίφνης στην κεντρική πολιτική σκηνή, όπως μάλιστα αυτές διαμεσολαβούνται από τα ΜΜΕ και ειδικά τα τηλεοπτικά. Αυτό οφείλουμε να το θυμόμαστε κάθε φορά που προκύπτουν μεγάλα δήθεν ζητήματα επί της οθόνης.
Ας δεχθούμε πάντως ότι υπήρξε κάποιο ουσιαστικό θέμα σε όσα έγιναν. Τα επιμέρους στοιχεία μπορεί να τα βρει κανείς στον Τύπο στις 23 και στις 24 Μαρτίου, θυμίζουμε όμως επιγραμματικά ότι ο Θεόδωρος Πάγκαλος (για το βιογραφικό του στην ιστοσελίδα του) είπε σε συνέδριο στη μνήμη του Γρηγόρη Φαράκου στο Ναύπλιο ότι αν το ΚΚΕ κέρδιζε στον εμφύλιο το 1949 θα σκότωνε στη συνέχεια αντιφρονούντες και μέλη του, για να απαντήσει στις 22 Μαρτίου η Αλέκα Παπαρήγα, επικεφαλής του ΚΚΕ, με επιστολή της στον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ Γιώργο Παπανδρέου, διαμαρτυρόμενη για αυτήν και άλλες δηλώσεις του κ. Πάγκαλου (ολόκληρη η επιστολή εδώ).
Και μόνο με την σύνοψη των όσων ειπώθηκαν κατανοεί κανείς ότι μια τοποθέτηση υπέρ της μίας ή της άλλης πλευράς θα προϋπόθετε και μία γνώση των ιστορικών γεγονότων. Δεν είναι αυτονόητο ότι γνωρίζουν όλοι τι έγινε το 1949 ώστε να…. προβλέπουν και τι θα γινόταν το 1950. Το πρόβλημα συνεπώς με τη δήλωση Πάγκαλου είναι ακριβώς ότι δεν εξηγεί πώς καταλήγει στην απόφανσή του. Με ποια δηλαδή τεκμήρια πιστεύει ότι το ΚΚΕ θα οδηγούνταν σε εξοντώσεις; Παραδόξως όμως και το ΚΚΕ στην ευγενική κατά τα άλλα επιστολή του, αποφεύγει να απαντήσει στον βουλευτή του ΠΑΣΟΚ για το τι θα γινόταν αν νικούσε ο Δημοκρατικός Στρατός. Το να λες στην επιστολή: «Το πρόβλημα είναι μεγαλύτερο όταν η πολεμική προς το ΚΚΕ αντιγράφει, μιμείται ή και οικειοποιείται την πάλαι ποτέ αντικομμουνιστική υστερία, μισαλλοδοξία του παρελθόντος, που χρησιμοποιήθηκε από το ελληνικό κράτος, τις κυβερνήσεις, το θρόνο, για να στείλουν πατριώτες κομμουνιστές στο εκτελεστικό απόσπασμα, στις εξορίες και τα Μακρονήσια, με τις ευλογίες των ηγεσιών και των υπηρεσιών των ΗΠΑ» είναι γενικώς σωστό, αλλά επί των όσων έγιναν στον εμφύλιο και των όσων θέτει δημόσια ο βουλευτής, δεν λέει τίποτα.
Η αλήθεια όμως είναι ότι ούτε το ΚΚΕ, ούτε ο Θ. Πάγκαλος, ούτε κανένας άλλος, ξέρει τι θα γινόταν στην Ελλάδα αν κέρδιζαν οι «κόκκινοι». Μόνο εκτιμήσεις μπορούν να γίνουν, βάσει όμως στοιχείων που αφορούν άλλες περιστάσεις κι άλλες συνθήκες, όπως για παράδειγμα τι έγινε στην Ελλάδα κατά την Κατοχή ή τι έγινε στην Ανατολική Ευρώπη μετά την επικράτηση των κομμουνιστικών κομμάτων μεταπολεμικά. Ακριβώς, λοιπόν επειδή τα ερωτήματα που ξεκινούν με το «αν» στην επιστήμη της Ιστορίας είναι αδόκιμα, δεν απαντώνται κιόλας.
Στην πολιτική πάντως μπορείς να εκφέρεις απόψεις κι αυτό έκανε ο κ. Πάγκαλος- κι είναι κρίμα που δεν έχουμε πρόσβαση στο σύνολο της ομιλίας του για να έχουμε σφαιρικότερη γνώμη. Μίλησε μάλιστα σε ακαδημαϊκό συνέδριο, όπου πάντα υπάρχει μια μεγαλύτερη δυνατότητα για ελεύθερο λόγο. Στις απόψεις απαντάς κατά τη γνώμη μου με άλλες απόψεις. Και σίγουρα δεν είναι «αντικομμουνιστική» η άποψη Πάγκαλου. Δεν τεκμηριώνεται από πουθενά ο αντικομμουνισμός. Τίποτα δεν εμποδίζει, συνεπώς το ΚΚΕ να κάνει ένα συνέδριο για το έργο του Γρηγόρη Φαράκου, τα διακυβεύματα του εμφυλίου ή όποιο άλλο θέμα αντίστοιχο. Κι εκεί θα φωτιστούν και οι διαφορετικές απόψεις.
Προσωπική μου άποψη, πάντως είναι ότι ο Θ. Πάγκαλος λανθάνει τελικά, επειδή δεν λαμβάνει υπόψη του όλα τα δεδομένα. Επιλέγει έναν κοινό τόπο περισσότερο, αυτόν του «αν κέρδιζε το ΚΚΕ θα γινόμασταν Αλβανία» που λένε πολλοί.
Δεν είναι σίγουρο όμως ότι ένα νικηφόρο ΚΚΕ μετά τον εμφύλιο θα μετατρεπόταν κατ’ ανάγκη σε ένα πανομοιότυπο του ΚΚΣΕ. Μια άλλη προοπτική για παράδειγμα στο πολιτικό σύστημα της Ελλάδας με τη νίκη του ΔΣΕ, θα μπορούσε να κινητοποιήσει τις δυνάμεις της αριστεράς στην Ελλάδα και στην Ευρώπη (στην Ιταλία και τη Γαλλία για παράδειγμα) σε μια νικηφόρα αναθεώρηση της αριστερής πολιτικής πέρα από τις διδαχές του σταλινισμού (όπως εφαρμόστηκαν μάλιστα αυτές στην Ουγγαρία του ’56 ή την Πράγα του ’68). Αυτή η υπόθεση εργασίας που κάνω εδώ, αξιολογικά, στέκεται όσο τουλάχιστον τεκμηριώνεται και η πρώτη άποψη για το ΚΚΕ και το '49.
Ξεφεύγω όμως από αυτό που από την αρχή ήθελα να πω. Πιστεύω ότι όλη αυτή η συζήτηση που έχει ξεκινήσει μετά το 2000 για τη δεκαετία του ’40, (ενδεικτικό είναι ένα μεγάλο αφιέρωμα που έκανε πρόσφατα η Καθημερινή, εδώ), μπορεί να αποβεί χρήσιμη στο δημόσιο διάλογο για την Ιστορία, άρα και για την κοινωνική αυτοσυνειδησία, γιατί κάνει ένα βήμα μπροστά από εκείνο που είχε γίνει τη δεκαετία του ’80.
Μετά το 1981, η αναγνώριση της Εθνικής Αντίστασης από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ (με τη στήριξη της αριστεράς και σήμερα πια και με τη στήριξη της ΝΔ) και το τέλος των διαχωρισμών των πολιτών σε μιάσματα και μη (διαδικασία που νομικά ακόμα ολοκληρώνεται με διάφορα θεσπίσματα όπως η άδεια περιπτέρου και στους αναπήρους του ΔΣΕ) βοήθησε στην ωρίμανση της μεταπολιτευτικής δημοκρατίας μας αποδίδοντας τον τίτλο του πολίτη σε όλους τους Έλληνες και τις Ελληνίδες. Αυτό δεν γινόταν ως το 1974, κάτι που δεν γνωρίζουν οι σημερινοί νέοι.
Αυτή η φάση όμως, όσο σπουδαία πολιτικά αποτελέσματα κι αν είχε, οδήγησε με τον τρόπο της και σε μία ηθικολογική αντιμετώπιση των ιστορικών γεγονότων της δεκαετίας του ’40. Το «όλοι αδέλφια είμαστε» και το «όχι στον εμφύλιο» μπορεί να είναι ωραία συνθήματα και μακάρι να τα κάνουμε στο μέλλον πράξη, αλλά για τη μελέτη της ιστορίας δεν αποτελούν σοβαρά μεθοδολογικά εργαλεία.
Ο καιρός πέρασε και οι νέες εποχές δίνουν τη δυνατότητα και για νέες θεωρήσεις. Το κρίσιμο συνεπώς ζήτημα δεν είναι απλώς να επικρατήσει ένα fair play ας πούμε στην πολιτική σκηνή και να μην λέει το κάθε κόμμα ό,τι θέλει για το άλλο (όπως ας πούμε έγινε με εκείνο το περίφημο «χάιδεμα» των κουκουλοφόρων που απευθύνθηκε προς τον ΣΥΡΙΖΑ από πέραν της μίας πλευρές), αλλά αντίθετα να βαθύνει κι άλλο ο διάλογος. Με στοιχεία, γνώση, άποψη. Και υπό αυτήν την έννοια καλό θα ήταν να συνεχιστεί ο διάλογος Πάγκαλου- ΚΚΕ και να πάρουν κι άλλοι θέση. Για το 1949, το 1989 ή όποια άλλη ιστορική περίοδο θέλουν. Κανείς δεν έχασε ποτέ από τον διάλογο.

Παρασκευή 27 Μαρτίου 2009

Η Άρτα, η Φλώρινα, οι γίγαντες και ένα καλό ντοκιμαντέρ

Θυμάστε- δεν μπορεί να μην θυμάστε, δεν πέρασαν ούτε πέντε δέκα χρόνια- όταν η Ελλάδα ήταν η χώρα των μεγάλων προσδοκιών, όταν το όνειρο του «γεμάτου ψυγείου» έμοιαζε τόσο εφικτό. Τότε που το χρήμα γένναγε λέει κι άλλο χρήμα, εύκολα, ανώδυνα.
Το αμερικάνικο όνειρο made in Greece τέλειωσε γρήγορα, ας πούμε ουσιαστικά και συμβολικά με την κατάρρευση του χρηματιστηρίου. Ένα σύμπτωμα εκείνων των καιρών ήταν ότι είχε εξαφανιστεί η εργασία. Δεν ήταν της μόδας ο εργαζόμενος, ο εργάτης, αλλά ο επιτυχημένος, εκείνος που τα καταφέρνει, ο «δες τον τον μπαγάσα». Δεν ήταν μόνο ελληνικό φαινόμενο, παντού στον κόσμο, η εργασία έμοιαζε σαν κατάλοιπο του παρελθόντος. Στους καιρούς των funds και της global economy, το προλεταριάτο έσβηνε μαζί με το τέλος της ιστορίας (του). Τι καιροί κι εκείνοι… Και πόσο μακρινοί.
Τον κόσμο της εργασίας τον είδα πριν από λίγες ώρες σε μια ταινία που έφερε στα Γιάννενα το 11ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης στο πρόγραμμα των εκδηλώσεών του ανά την επαρχία. Είδα ανθρώπους να εργάζονται σκληρά στην ταινία του Γιώργου Ματσίκα «Άρτα. Τα καλάμια του Σάκη. Η νταλίκα του Ηλία. Ο δρόμος για τη Φλώρινα. Φασόλια γίγαντες» (εδώ). Μια απλή, όμορφη ταινία ντοκιμαντέρ που πάει ευθεία στο στόχο και αποκαλύπτει πώς ζουν οι άνθρωποι σήμερα στη χώρα μας.
Στην Άρτα φυτρώνουν τα καλύτερα καλάμια για τις καλλιέργειες με γίγαντες στη Φλώρινα. Με το κασάρι (ένα μεγάλο κοπίδι ας πούμε) και το αλυσοπρίονο, κάποιοι άνθρωποι κόβουν ένα ένα τα καλάμια στην Άρτα, τα φορτώνουν σε φορτηγά κατά χιλιάδες και τα πηγαίνουν στη Φλώρινα όπου χρησιμοποιούνται ώστε να αναρριχώνται οι περίφημοι γίγαντες της περιοχής. Αυτή είναι όλη κι όλη η ιστορία, όπως την περιγράφει ο τίτλος, όπως την περιγράφουν οι εικόνες και οι απλές λεζάντες στο μισάωρο αυτό ντοκιμαντέρ. Κανείς σε αυτήν τη δουλειά δεν είναι πλούσιος, όλοι για το μεροκάματο δουλεύουν. Αλλά δουλεύουν… θα έχουν τους λόγους τους και τις ανάγκες τους. Κι αυτό το ασήμαντο καλάμι παίζει το ρόλο του στις ζωές τους και στην ελληνική γεωργία.
Ο σκηνοθέτης, λειτουργώντας ως δημοσιογράφος, αλλά κυρίως ως το τρίτο μάτι, αναδεικνύει μια πτυχή της «πραγματικής» Ελλάδας. Πραγματικές Ελλάδες υπάρχουν πολλές, όσες τουλάχιστον και οι άνθρωποι που ζουν σε αυτόν τον τόπο. Ενίοτε όμως πιστεύουμε μόνο σε μερικές εκδοχές αυτής της Ελλάδας κι αφήνουμε όλες τις υπόλοιπες στην αφάνεια.
Μακάρι να τη δείξει την ταινία και η τηλεόραση. Όσο για εμένα έμαθα τουλάχιστον και πού πήγαινε εκείνο το φορτηγό με τα καλάμια που είδα πριν από λίγο καιρό στην Εγνατία.
Στις υπόλοιπες προβολές πρόλαβα και είδα την ταινία «Ο Θόδωρος Αγγελόπουλος γυρίζει τη Σκόνη του χρόνου» του Νίκου Λυγγούρη (εδώ). Πολύ καλή, να τη δείτε για να δείτε πώς σκέφτεται και πώς κινηματογραφεί αυτός ο μεγάλος σκηνοθέτης ο Θ. Αγγελόπουλος, ο οποίος στο παρελθόν έχει τιμήσει κινηματογραφικά όσο κανένας άλλο τα Γιάννενα. Στα Γιάννενα δεν ήρθε ακόμα η Σκόνη του χρόνου. Ήρθε όμως το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης (εδώ) κι έφερε μια δροσιά. Και του χρόνου…

Τετάρτη 25 Μαρτίου 2009

Night on Earth: Μια ωραία εμπειρία κι ένα "αλλά"

Οι Night on Earth έπαιξαν το Σάββατο το βράδυ στο Θυμωμένο Πορτραίτο στα Γιάννενα. Πήγα γιατί ήθελα βέβαια- αλλά κι από περιέργεια. Ήθελα να ακούσω ζωντανά, αυτήν την άλλη μορφή μερικών τραγουδιών του Θανάση Παπακωνσταντίνου που έβγαλαν στο Second Hand. Και να δω από κοντά αυτήν την μπάντα που έχει τόση δημοσιότητα χωρίς να ανήκει στον κόσμο του lifestyle.
Ήταν μια καλή εμπειρία, θα τη θυμάμαι. Δεν τα άκουσα καλά όλα τα τραγούδια, γιατί ήμουν λίγο μακριά, είχα μια κουβέντα, ήταν και κάτι μικρά παιδιά δίπλα που όλο μίλαγαν και κάπνιζαν απίστευτα κι όλο κάτι έψαχναν (την ταυτότητά τους ίσως). Δεν γκρινιάζω ποτέ με τους νέους φοιτητές της πόλης γιατί θυμάμαι πολύ καλά ότι έτσι συμπεριφερόμουν κι εγώ πριν από 20 χρόνια (… 20 κιόλας). Άλλωστε κάποιοι συνομήλικοί τους μπροστά ήξεραν όλα τα τραγούδια και μπήκαν από την πρώτη στιγμή στο κλίμα. Όλος αυτός ο κουρνιαχτός του Διαδικτύου έχει το καλό να μας ανοίγει τα μάτια και τα αυτιά, να μαθαίνουμε, να μην είμαστε σαν τα πρόβατα πίσω από τους βοσκούς της «ενημέρωσης». Κι εδώ στον κόσμο του αχανούς ίντερνετ οι Night on Earth έχουν βρει το δικό τους λιμάνι κι όποιος θέλει ανεβαίνει στο πλοίο τους για να πάρει μια γεύση (εδώ, κι εδώ).
Πίσω στον κόσμο του Θυμωμένου Πορτραίτου, η συναυλία ξεκίνησε λίγο πριν από τις 12 (άγνωστο γιατί τόσο αργά) και τέλειωσε μιάμιση ώρα μετά. Τα είπαν όλα. Και κάποια στιγμή, η φωνή της Σοφίας βρήκε ένα συγχρονισμό με τα καλώδια των μουσικών, τα ηχεία, τους τοίχους και τη διάθεση του κόσμου, κι ακούστηκε ο ήχος από την καρδιά των Night on Earth. Δυνατός ήχος, ηλεκτρισμένος, αισθητικός, ρομαντικός, ροκ, αν και η λέξη δεν βοηθάει.
Και μετά σκέφτηκα ότι αυτή τη μελαγχολία της μουσικής τους την ξέρω και τη συμμερίζομαι, αλλά δεν είμαι σίγουρος ότι την καταλαβαίνω. Και μια κάποια δόση νοσταλγίας πίσω από τη μελαγχολία, νοσταλγία όμως για τι; Κι όλες αυτές οι αναφορές στον Τζάρμους ας πούμε ή τον Κβάι και τον Βιτγκεστάιν που διαβάζω ως influences στη σελίδα τους πόσο κολλάνε; Ή είναι τόσο διαφορετικές ακριβώς για να μην κολλάνε; Δεν ξέρω…
Στα τραγούδια του Θανάση Παπακωνσταντίνου μελαγχολώ γιατί σκέφτομαι τη ζωή μου, πιάνω σημάδια και ακολουθώ κάτι μικρούς μοναχικούς δρόμους. Κι αναθαρρώ όσο υπάρχουν αυτά τα σημάδια της «ζεστής κοιλάδας», έστω κι αν δεν αξιώθηκα ποτέ να τα ψάξω όλα και στην «πραγματική» ζωή, αυτήν έξω από τις μουσικές, τις εικόνες και τα διαβάσματα. Στα τραγούδια των Night on Earth, όλα επενδυμένα εμφανώς με αγωνίες, μεγάλο ταλέντο, νοιάξιμο για την τέχνη, όταν τα άκουσα ζωντανά, ένιωσα ότι δεν βρήκα πολλά ίχνη από τη δική μου ζωή.
Περίεργο, γιατί εδώ και χρόνια δεν έχω ακούσει και πολλά καλύτερα. Αν είσαι δηλαδή στα 40 σου και θέλεις να ακούσεις μουσική από τον τόπο σου, τι άλλο καλύτερο και πιο φρέσκο να ακούσεις, πέρα από αυτά τα παιδιά; Ό,τι μας κάνει δηλαδή να ψάχνουμε κάθε χρόνο να ακούσουμε κάτι νέο από τον Θανάση Παπακωνσταντίνου, τον Αγγελάκα ή τον Κωνσταντίνο Β, ξέρω ‘γω, ισχύει προφανώς και για τους Night on Earth.
Υπάρχει όμως ένα αλλά, που μόνο οι ίδιοι είναι ικανοί να το αντιμετωπίσουν. Και μετά το Second hand τι θα ακολουθήσει άραγε; Τι ειπώθηκε σήμερα ώστε να έχουμε να περιμένουμε κι αύριο;
Μια απάντηση τη δίνω μόνος μου: Ειπώθηκαν μερικά καλά τραγούδια κι ανοίχτηκε ένας μικρός κόσμος που μας αρκεί για να μας κρατήσει ώσπου να έρθει κι ο επόμενος. Θα περιμένουμε...
Δείτε, τώρα που γυρίζει, τους Night on Earth- είναι μια ωραία εμπειρία- αγοράστε τους δίσκους τους και κρατήστε το δικό μου το «αλλά» για μια άλλη κουβέντα. Εν καιρώ…

Τρίτη 24 Μαρτίου 2009

Ο Ross Daly στο Θυμωμένο Πορτραίτο στα Γιάννενα

Το Θυμωμένο Πορτραίτο (Καποδιστρίου 20, τηλ 2651068550 με εγγραφή στο facebook που αρνούμαι να διαβάσω) φτιάχνει ένα ακόμα ενδιαφέρον εβδομαδιαίο πρόγραμμα στο οποίο ξεχωρίζει η εμφάνιση του Ρος Ντέιλι την Παρασκευή 27 Μαρτίου και ίσως και η Μαρία Λούκα την επόμενη μέρα. Το πρόγραμμα έχει ως εξής:
24/3 Αφιέρωμα στο ρεμπέτικο και παραδοσιακό τραγούδι με τους: Χαρίλαο Τσακτσίρα-μπουζούκι-τραγούδι, Σταματία Δόση τραγούδι, Ντίνο Μπουζιάνη κιθάρα, Περικλή Μπουλουχτσή-μπάσο. Είσοδος 5 ευρώ.
25/3 AROCKDEON, με τον Σπύρο «αμελή» Γραμμένο και τη Βάσω Μιχαηλίδου που υπόσχονται μουσικές από Κατσιμιχαίους και Σαββόπουλο μέχρι Ramones και Cranberries. O Σπύρος Γραμμένος είναι σε τρομερές φόρμες αυτήν την περίοδο και η Βάσικ είναι μια αξιοπρόσεκτη παρουσία με μεγάλο ρεπερτόριο. Για να τους ακούσουμε… Eίσοδος ελεύθερη.
26/3 Ο ΦΩΣΠΙ (εκ Πανεπιστημίου ορμώμενος δηλαδή φωτογραφικός σύλλογος) συνεχίζει να παρουσιάζει Γιαννιώτες φωτογράφους. Στις 4 το μεσημέρι με είσοδο ελεύθερη.
27/3 Ross Daly live. Μακράν η καλύτερη πρόταση της εβδομάδας. Ο Ντέιλι μας έμαθε στην Ελλάδα να ακούμε τις παραδοσιακές μουσικές και να νιώθουμε σύγχρονοι. Έχει έρθει αρκετές φορές στα Γιάννενα και πάντα αφήνει τις καλύτερες εντυπώσεις. Παίζουν οι μουσικοί: Ross Daly- Λύρα, τάρχου, ραμπάμπ, Περικλής Παπαπετρόπουλος-σάζι, λάφτα, ο δικαίως πολιτογραφημένος Γιαννιώτης Amin Alagabou κρουστά και Κέλυ Θωμά: λύρα. Στις 22.30 με είσοδο 10 ευρώ (www.rossdalymusic.com).
28/3 Μαρία Λούκα Live. Τραγούδια από τον πρώτο της δίσκο «Καλημερα» και την νέα της δουλειά. Πολλοί θα τη θυμούνται δίπλα στον Σωκράτη Μάλαμα (τραγουδάνε μαζί το "Μη ρωτάς"), η Μαρία Λούκα όμως είναι μια πολύ νέα γυναίκα που έχει κάτι να πει στο έντεχνο ελληνικό τραγούδι (www.myspace.com/marialouka). Ωραίο κομμάτι το «Τίποτα». Μαζί της οι μουσικοί: Νίκος Ζούρνης- κιθάρα, τραγούδι, Κώστας Στεργίου-πλήκτρα, Γιώργος Μπούλντης- μπάσο.
29/3 reggae night, dj set ste-northical -κακό συναπάντημα. Είσοδος ελεύθερη, ώρα 23.00.

Στο Musichouse

Πολύ ενδιαφέρον και το πρόγραμμα του musichouse, στο Μώλο, (www.myspace.com/musichouseioannina) έτοιμο ως τις 9 Απριλίου παρακαλώ κι ακόμα παραπέρα..

24.3 Κίτρινα Ποδήλατα. Αξιοπρόσεκτοι και δυναμικοί (πάνω) βρίσκονται σε περιοδεία με νέα τραγούδια. Ωραία ιστοσελίδα www.kitrinapodilata.gr.
26.6 Ο Αλέξης και η Ναταλί, ακουστικά στις 22.30.
27.3 Bund on the Run Στις 23.00 με είσοδο 10 ευρώ (δύο ποτά).
28.3 Ρίτα Αντωνοπούλου. Την ξέρουμε από τον Θάνο Μικρούτσικο, θα την ξανακούσουμε γιατί είναι μια νέα φωνή που κουβαλάει το έρμα παλιών τραγουδιστριών. Τραγούδια έχει στο www.myspace.com/antonopoulourita, αλλά κι αλλού.
Ακολουθούν τον Απρίλιο, την πρώτη του μήνα οι The Heavy Metal Band Feet. David Lynch, μια επταμελή μπάντα που παίζει... Ντέηβιντ Λιντς. Στις 3 Απριλίου ο Φοίβος Δεληβοριάς, στις 4 Απριλίου οι Encardia, στις 5 Απριλίου τα Διάφανα Κρίνα, στις 9 ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας με τον Δημήτρη Σταρόβα κι έχει κι άλλους ανάμεσα. Κι έπονται κι άλλα τον Μάιο (στις 8 Μαΐου πάει ο Κώστας Χατζής που αναβλήθηκε το Σάββατο).





Δευτέρα 23 Μαρτίου 2009

Κωνσταντίνος Θεμελής: Η νοσταλγία δεν είναι πια αυτή που ήταν

Μια θαρραλέα, ρωμαλέα θα την έλεγαν στην παλιά γλώσσα, ολοκληρωμένη πρόταση ήταν η παράσταση «Η νοσταλγία δεν είναι πια αυτή που ήταν» του Κωνσταντίνου Θεμελή, το βράδυ του Σαββάτου στη Ζωσιμαία Ακαδημία. Κατάμεστη η αίθουσα από την πρόσκληση του Ιδρύματος Κ. Κατσάρη (και των Αγαθοεργών Καταστημάτων και της Μητρόπολης Ιωαννίνων) χειροκρότησε θερμά τους συντελεστές, εκτιμώντας τόσο τις προθέσεις όσο και το αποτέλεσμα επί σκηνής για δύο ώρες σχεδόν.
Μέσα από πολλά τραγούδια, αλλά και λογοτεχνικά κείμενα προσδιορίστηκε η έννοια της νοσταλγίας. Ο Κωνσταντίνος Θεμελής, ανέπτυξε τη δική του άποψη για τη νοσταλγία, κινούμενος εξ αρχής με πάθος. Ρηξικέλευθος, τολμηρός ιδεολογικά, διάφανος, μίλησε και τραγούδησε για όλους όσοι δεν έχουν πατρίδα, έχουν εκδιωθεί, ονειρεύονται την επιστροφή, ωθούνται με τη βία στη μετανάστευση, μαραζώνουν στον ξένο τόπο, ή επιστρέφουν χωρίς ποτέ εν τέλει να βρίσκουν μια πατρίδα.
Παίρνοντας στην αρχή τον ιατρικό ορισμό της νοσταλγίας ως το άλγος που προκαλεί η ανάμνηση της πατρίδας σε όσους «εξαναγκάζονται να ζήσουν μακριά της», εστιάζει την προσοχή του στον άνθρωπο: τον μετανάστη, τον απόδημο, τον ξένο εργάτη, τον πολιτικό εξόριστο, τον πρόσφυγα. Και χρησιμοποιεί λόγο άλλων, ποιητών και πεζογράφων, μιλώντας για το παρελθόν, τότε που γράφτηκαν τα κείμενα, ορίζοντας όμως ξανά τις έννοιες υπό το φως (ή το σκοτάδι) του σήμερα. Γιατί το «όλος ο κόσμος μια ξενιτιά» ισχύει πάντα.
Η τομή που κάνει ο Θεμελής είναι ότι φωτίζει έτσι κείμενα και τραγούδια ώστε να αποκαλύπτει τη διαχρονική τους σημασία. Τονίζει ότι η τέχνη μιλάει πάντα για το σήμερα, για τη σύγχρονη δυστοπία ή ου- τοπία.
Περνάει από τον Μπρεχτ και τον Χριστόφορο Μηλιώνη, τον Έντγκαρ Μορέν και τον Εντουάρντ Σαΐντ ή τον Ελύτη, τον Σαββόπουλο και τον Κηλαηδόνη. Και καταλήγει στον Καβάφη που αναθυμάται στο ποίημά του «Απ’ τες εννιά» πόσα χρόνια πέρασαν μέχρι να φτάσει 12 και μισή η ώρα. Γιατί εν τέλει η πατρίδα είναι πάντα κρυμμένη μέσα μας, είμαστε πάντα μετανάστες του εσώτερου βίου μας. Και γι’ αυτό είναι απάνθρωπος ο ρατσισμός, γιατί αρνείται το μέσα των ανθρώπων. Σημειώνει ο Θεμελής: "Κανείς δεν επιστρέφει ποτέ, σε καμία πατρίδα- με την έννοια της γης που την ορίζει. Διότι στο μεταξύ έχουν αλλάξει τα πάντα: Ο ίδιος, οι άλλοι, ο τόπος. Αντιθέτως, πρέπει να σκέφτεται ότι βρίσκεται πάντα στην πατρίδα του- την ψυχή του!- την οποία μεταφέρει, όπου κι αν πάει όπως η χελώνα το καβούκι της. Η ψυχή είναι η εσωτερική πατρίδα, που δεν έχει γη που να την ορίζει".
Τι μου έλειψε στην παράσταση: Ο γυναικείος λόγος τόσο στα κείμενα που επιλέχθηκαν όπου δεν κυριάρχησε η ματιά του άλλου μισού του ουρανού, όσο και στο τραγούδι, όπου μια γυναικεία φωνή ίσως να αποκάλυπτε κι άλλες αισθητικές πτυχές. Και ο λόγος ενός «δικού μας» του Δημήτρη Χατζή, του οποίου διασώζονται όχι μόνο λογοτεχνικά κείμενα, αλλά και μαρτυρίες του από την πολιτική εξορία- εκείνος ο Σκουρογιάννης, η «τελευταία αρκούδα της Πίνδου» στο Διπλό Βιβλίο, πόσα πολλά έχει να πει για τον «ανύπαρκτο τόπο» της πατρίδας. Μου άρεσε, όμως που ο Θεμελής, χώρεσε τον προβληματισμό ενός κοντοχωριανού του Ζαγορίσιου, του Βασίλη Δούβλη, από την ταινία του «Η επιστροφή».
Οι παρατηρήσεις, περιφερειακές άλλωστε, γίνονται ακριβώς για να τονισθεί το μεγάλο εύρος το οποίο κάλυψε η παράσταση. Το αποτέλεσμα δηλαδή, ήταν επιτυχημένο, γιατί αναμετρήθηκε με το Λόγο χωρίς να υποχωρήσει ούτε στιγμή σε εθνικιστικά ιδεολογικά στερεότυπα περί «ελληνικότητας», ούτε σε μια «νοσταλγία» των καθωσπρέπει για το «καλό ελληνικό τραγούδι» και τους «μεγάλους μας ποιητές». Αντίθετα ανέδειξε τον πλούτο του πολιτισμού όπως γεννιέται μεταξύ άλλων και στη χώρα μας, στηριγμένος σε παγκόσμιες αξίες και νοήματα, πιάνοντας ένα νήμα, αυτό της μετανάστευσης, και ξεδιάλυνε τελικά με αισθητικό τρόπο το κουβάρι των νοηματοδοτήσεων και των λέξεων. Δεν είναι και λίγο…
Η παράσταση δεν θα μπορούσε να ήταν επιτυχημένη όμως χωρίς την παρουσία αυτών των εξαιρετικών μουσικών που ακούσαμε: του Άλκη Κόλλια στο πιάνο, του Μάνου Αβαράκη στις φλογέρες, του Σόλη Μπαρκή στα κρουστά και του Αλεχάντρο Ντίαζ στις κιθάρες.
Ο Κωνσταντίνος Θεμελής, έξυπνος, σύγχρονος, καλλιεργημένος, μας πρόσφερε έναν παρηγορητικό λόγο για το μέλλον την τέχνης στη χώρα μας. Και μια ευκαιρία για να θυμόμαστε ότι η Ελλάδα ήταν πάντα μια χώρα προσφύγων και νομάδων. Κι αυτό δεν είναι κακό. Αντιθέτως.

Πέμπτη 19 Μαρτίου 2009

Η Μαίριλυν Γιάλομ (και ο Ίρβιν Γιάλομ) στα Γιάννενα

Η αμερικανίδα συγγραφέας και επιστήμονας Μαίριλυν Γιάλομ (Marilyn Yalom) έρχεται στα Γιάννενα για να δώσει μία διάλεξη στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων την Πέμπτη 2 Απριλίου στις 7 το απόγευμα. Η διάλεξη θα δοθεί στο συνεδριακό κέντρο «Κάρολος Παπούλιας» στην πανεπιστημιούπολη και η συγγραφέας θα μιλήσει, με παράλληλη μετάφραση με θέμα «Το γυναικείο στήθος ως πολιτισμική εικόνα». Μαζί της θα είναι ο διάσημος συγγραφέας και σύζυγός της Ίρβιν Γιάλομ.
Το ζεύγος Γιάλομ θα βρίσκεται από τα τέλη Μαρτίου στην Ελλάδα για σειρά διαλέξεων.
Ο Ίρβιν Γιάλομ, διάσημος καθηγητής Ψυχιατρικής και πασίγνωστος και στη χώρα μας για τα βιβλία του (Όταν έκλαψε ο Νίτσε, Η θεραπεία του Σοπενάουερ, Στο Ντιβάνι και πολλά άλλα που κυκλοφορούν και στην ελληνική αγορά) θα μιλήσει στο Μέγαρο Μουσικής στις 31 Μαρτίου με θέμα «Με το βλέμμα στον ήλιο: ξεπερνώντας τον τρόμο του θανάτου» (ήδη έδωσε μία συνέντευξη στα Νέα στις 17 Μαρτίου).
Στις 30 Μαρτίου η Μαίριλυν Γιάλομ θα μιλήσει στις 8 το βράδυ στη Στοά του Βιβλίου στην Αθήνα καλεσμένη του εκδοτικού οίκου «Άγρα», ο οποίος και εκδίδει τα βιβλία τους στη χώρα μας και υπηρετεί το καλό βιβλίο χρόνια τώρα (www.agra.gr). Η διάλεξη αυτή δίνεται με αφορμή της έκδοσης των βιβλίων της συγγραφέως «Η γέννηση της βασίλισσας του σκακιού», πέρυσι και «Ο καιρός των καταιγίδων, Η Γαλλική επανάσταση στη μνήμη των γυναικών» που εκδόθηκε πρόσφατα. Θα προλογίσει η Χρυσή Ιγγλέση, δρ. Ψυχολογίας και η Δήμητρα Τζανάκη επισκέπτρια λέκτορας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.
Η Μαίριλυν Γιάλομ διευθύνει τις σπουδές για τις Γυναίκες και το Φύλο στο Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ στην Καλιφόρνια. Η διάλεξή της στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων θα επικεντρωθεί σε ένα θέμα που είχε αναπτύξει στο παλιότερο βιβλίο της «Η ιστορία του γυναικείου στήθους» (έχει εκδοθεί από την Άγρα επίσης).
Είναι φανερό ότι η επίσκεψη του ζεύγους Γιάλομ στα Γιάννενα και το τοπικό πανεπιστήμιο, αποτελεί κορυφαίο γεγονός, όχι μόνο για την επιστημονική σημασία που έχει το έργο της Μαίριλυν Γιάλομ, αλλά και γιατί απλώς δύο διάσημοι άνθρωποι της επιστήμης θα βρεθούν στην πόλη. Είναι πολύ σημαντική η πρωτοβουλία του Πανεπιστημίου, δεν υπάρχει αμφιβολία.
Θα ήταν δε και πολύ ωραίο, το γιαννιώτικο κοινό να έχει την ευκαιρία να συναντήσει από κοντά τους δύο συγγραφείς, να τους μιλήσει, να υπογράψουν βιβλία.
Σύμφωνα πάντως με σχετική ανακοίνωση στην εκδήλωση θα προλογίσουν ο πρύτανης Ιωάννης Γεροθανάσης και η Μαρίνα Βρέλλη-Ζάχου, Αναπλ. Καθηγήτρια Λαογραφίας στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας. Στην κ. Βρέλλη οφείλουμε άλλωστε και την υλοποίηση αυτής της επίσκεψης, δείγμα ότι και οι γιαννιώτες ακαδημαϊκοί έχουν στραμμένο το βλέμμα τους στο τι γίνεται διεθνώς.
Όσοι και όσες θέλουν να μετακινηθούν από την πόλη προς το Πανεπιστήμιο θα υπάρχει λεωφορείο στις 6.30 μμ έξω από τη νομαρχία το οποίο θα αναχωρήσει στη συνέχεια στις 9.15 από το πανεπιστήμιο με το τέλος της διάλεξης.
Με το καλό να έρθουν οι διάσημοι επισκέπτες.

Τετάρτη 18 Μαρτίου 2009

Σαρακατσιάνος, Λουζιάνα Ρεντ και Blues Wire, βιβλία για τον εμφύλιο και δημοτική παράδοση

Τετάρτη 18.3 Η γκαλερί «Αμυμώνη» (Τοσίτσα 16) παρουσιάζει από σήμερα το βράδυ ως και τις 11 Απριλίου τον Χρήστο Σαρακατσιάνο, έναν διεθνώς αναγνωρισμένο ζωγράφο, καταγόμενο από τα Γιάννενα. Ώρες λειτουργίας Τρίτη έως Παρασκευή 10 - 1.30 το μεσημέρι και 18.30 21.30 και Σάββατο 10 - 1.30.
Πάνω άτιτλο έργο του από το Καπέσοβο το 2001 στο επιστημονικό συμπόσιο για την Πολιτιστική Οικολογία που διοργάνωσε ο Τομέας Φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων και ο Πολιτιστικός σύλλογος Καπεσόβου «Αλέξης Νούτσος». Το έργο κοσμεί τον τόμο πρακτικών του συνεδρίου.

Τετάρτη 18.3 Tο Θυμωμένο Πορτραίτο (Καποδιστρίου 20 τηλ. 2651068550) παρουσιάζει το Jazz Sense Quatret με γνωστούς μουσικούς της πόλης: Κ. Δημητρίου- τύμπανα, Θ. Σφαιρόπουλος- ηλεκτρ.μπάσο, Β. Λαγδάς- ηλεκτρ.κιθάρα, J. Σταρίδας- τρομπόνι,
Στις 22.30 με είσοδο 5 ευρώ- φοιτητικό δωρεάν.

Τετάρτη 18 - Πέμπτη 19.3: Η Επιτροπή Λόγου και Τέχνης σε συνεργασία με την Κινηματογραφική Ομάδα του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων (Κ.Ο.Π.Ι) και στo πλαίσιο της κινηματογραφικής Λέσχης με αφιέρωμα στο «Κινηματογράφο στον Κινηματογράφο», παρουσιάζουν την ταινία «Περσόνα» του Ίνγκμαρ Μπέργκμαν (Σουηδία, 1965, διάρκεια 84'). Η ταινία πήρε το βραβείο καλύτερης ταινίας, σκηνοθεσίας και γυναικείας ερμηνείας από την Ένωση κριτικών κινηματογράφου των ΗΠΑ και ήταν υποψήφια για το βραβείο BAFTA καλύτερης ταινίας. Παίζουν οι: Λίβ Ούλμαν, Μπίμπι Άντερσον, Γκούναρ Μπγιέρσνστραντ κ.α Στην Αίθουσα Λόγου και Τέχνης στην πανεπιστημιούπολη, στις 20.30 με ελεύθερη είσοδο για το κοινό. Όλο το πρόγραμμα προβολών της λέσχης εδώ.

Παρασκευή 20.3. Οι εκδόσεις Επίκεντρο και «Το βιβλιοπωλείο της οδού Αβέρωφ» παρουσιάζουν στο Πολυθέαμα στις 7 το απόγευμα, το βιβλίο «Μνήμες και λήθη του ελληνικού εμφυλίου πολέμου». Θα μιλήσουν: Ο Θανάσης Σφήκας, Επίκουρος καθηγητής Ιστορίας νεότερων χρόνων στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, ο Παναγιώτης Νούτσος, Καθηγητής Πολιτικής και Κοινωνικής Φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, η Κωνσταντίνα Μπάδα, Καθηγήτρια στον Τομέα Λαογραφίας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων και ο Βασίλης Δαλκαβούκης, Λέκτορας Εθνογραφίας στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο. Συντονίζει ο δημοσιογράφος Φιλήμων Καραμήτσος.

Παρασκευή 20.3 Ο Παύλος Παυλίδης με τους B- Movies επιστρέφουν στα Γιάννενα στο Εν Ιωαννίνοις, στις 11 το βράδυ με τραγούδια από την προσωπική του διαδρομή αλλά και από τα Ξύλινα Σπαθιά. Είσοδος 15 ευρώ.

Σάββατο 21.3 Η Εταιρεία Ηπειρωτικών Μελετών με ανανεωμένη διοίκηση και πάντα πιστή στην ποιοτική μουσική διοργανώνει συναυλία- αφιέρωμα στον Μάνο Χατζιδάκι με γνωστά τραγούδια του. Στο πιάνο ο Γιώργος Παυλάκος και το τραγούδι η Λίλιαν Τσατσαρώνη οι οποίοι ως δίδυμο έχουν παρουσιάσει πολλές φορές αυτήν την παράσταση ενώ έχουν μετάσχει αμφότεροι και σε πολλές ποιοτικές παραγωγές.
Στην αίθουσά της (Λ. Παρασκευόπουλου 4) στις 20.00 με ελεύθερη είσοδο.


Σάββατο 21.3 Το Cafe Καπλάνειο παρουσιάζει για μια ακόμα φορά τον Louisiana Red σε ένα live με τους τρομερούς Blues Wire. Τι να λέμε τώρα. Μεγάλη συνάντηση, σπουδαία εμπειρία. Το πρόγραμμα εμφανίσεων ανά την Ελλάδα στο www.blueswire.gr
Στις 22:30, αλλά κρατήσεις απαραίτητες στο 2651076000.

Σάββατο 21.3 Το Ίδρυμα Κ. Κατσάρη σε μια ακόμα ποιοτική του πρόταση για φέτος μας καλεί στη μουσικοθεατρική παράσταση «Η νοσταλγία δεν είναι πια αυτή που ήταν» του Κωνσταντίνου Θεμέλη. Ο εκ Ζαγορίου καταγόμενος Κωνσταντίνος Θεμελής είναι μια ιδιαίτερη προσωπικότητα του θεάτρου και του Λόγου ευρύτερα, διακρίνεται όμως τα τελευταία χρόνια και για τον ενδιαφέρον που δείχνει στη δημοτική παράδοση. Δείγμα αυτού του ενδιαφέροντος είναι η παράσταση στην οποία αφηγείται και τραγουδάει ο ίδιος ενώ συνοδεύεται από πολύ καλούς μουσικούς: Μάνος Αβαράκης: Φλογέρες, φυσαρμόνικες, Άλκης Κόλλιας: Πιάνο (και μουσική επιμέλεια), Σολ. Μπαρκί: Κρουστά, Αλεχάντρο Ντίας: Κιθάρα, τσιαράνγκο, κένα.
Στις 20.30 με ελεύθερη είσοδο.
Για τον Κωνσταντίνο Θεμελή προτείνω και το βιβλίο που μετέφρασε, «Το Χάρτινο Κανό, Ένας οδηγός προς τη θεατρική ανθρωπολογία», του Εουτζένιο Μπάρμπα (εκδόσεις Δωδώνης) ως δείγμα των θεατρικών του δρόμων.

Σάββατο 21.3 Οι B-Sides live στο Berserk στον πολυχώρο Αγορά (κάτω από την Ανεξαρτησίας)- www.b-sides.gr.

Σάββατο 21.3 Οι Night on Earth στο Θυμωμένο Πορτραίτο (βλέπε εδώ).

Σάββατο 21.3 Η Culture Polis - Πολιτιστική Αντένα Πρέβεζας παρουσιάζει τη δεύτερη συνάντηση (συνολικά σε όλες τις πόλεις, μεταξύ αυτών και στα Γιάννενα, την όγδοοη) του Φιλοσοφικού Καφενείου. Στον χώρο ARTηρία στη Λευκάδα στις 9 το βράδυ και με εισηγητή πάντα τον Δρ. Φιλοσοφίας Κωνσταντίνο Π. Ακριβό. Το θέμα της συζήτησης θα είναι το "Αριστούργημα και η Γενεσιουργία του θάμβους" και η "πρόθεση να ανιχνευθεί το φαινόμενο της θαμβικής συναίνεσης στο Αριστούργημα". Γενικότερες πληροφορίες για το θεσμό εδώ.

Σάββατο 21.3 Το Μαρξιστικό Καφενείο συνεχίζεται στο Θυμωμένο Πορτραίτο (εδώ). Αυτή τη φορά στη 1 το μεσημέρι ο επίκουρος καθηγητής Φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων Θανάσης Σακελλαριάδης θα μιλήσει με θέμα: "Η Αμερική της ανατροπής, οι 'Μαύροι πάνθηρες' και η 'μπιτ' γενιά". Πάσα συζήτηση επιθυμητή.

Κυριακή 22.3 Ο Πολιτιστικός Σύνδεσμος Ζαγορισίων, ένας από τους καλύτερους πολιτιστικούς συλλόγους της Ηπείρου, παρουσιάζει την ετήσια παράστασή του, αυτή τη φορά με τίτλο «Πατήματα γης και ουρανού» με τραγούδι και χορό από τη σπάνια δημοτική παράδοση του τόπου μας. Οι συντελεστές είναι όλοι εξαιρετικοί: Κλαρίνο: Ν. Φιλιππίδης, Β. Παπαγεωργίου, τραγούδι: Παν. Λάλεζας, Γ. Παπακώστας, Βιολί: Κ. Καραπάνος, Λαούτο: Φ. Παπαζήκος, τρομπέτα: Σ. Δράμαλης, κρουστά Α. Ντάφλος. Τα κείμενα είναι της Νίκης Ζούκη, της Ε. Σκούρτη και της Ε. Δούβλη, η απόδοση της Άννας Βαρζώκα και του Τιμ. Θάνου ενώ υπεύθυνος του προγράμματος είναι ο Γιάννης Τριφύλλης.
Στη συνδιοργάνωση και ο Δήμος Κεντρικού Ζαγορίου. Στις 20.00 στο Πνευματικό Κέντρο με ελεύθερη είσοδο.

Θέατρο: Συνεχίζονται οι Ηλίθιοι του Πολ Σάιμον στο Πολυθέαμα (εδώ) και το Παραμύθι χωρίς όνομα, του Ιάκωβου Καμπανέλλη στο θέατρο των Αθεράπευτων (εδώ).





Δευτέρα 16 Μαρτίου 2009

Τα φρουτάκια έρχονται πίσω


Κι όμως η πολιτική δεν σταματάει ποτέ. Η Ελλάδα θα αναγκαστεί ελέω ευρωδικαστηρίου και ελεύθερου ανταγωνισμού, τις επόμενες ημέρες να επιτρέψει ξανά τα «φρουτάκια», ένα παιχνίδι τζόγου δηλαδή με «μηχανάκια».
Σημειώνω δύο πράγματα:
Πρώτον, στην απαγόρευση πρωτοστατούσαν παλιότερα συντηρητικοί κύκλοι, κυρίως από τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, αλλά και άλλων χώρων. Η απαγόρευση ήταν το αποτέλεσμα μιας μακράς περιόδου ηθικολογίας η οποία έβλεπε παντού απάτες κατά του λαού, διαφθορά των σοσιαλιστικών κυβερνήσεων, απαξίωση και κομματισμό του κράτους και ειδικά της αστυνομίας, αύξηση της εγκληματικότητας, αλλοίωση της ελληνικής κοινωνίας από τους μετανάστες, ομογενοποίηση των πολιτισμών διά της Νέας Τάξης Πραγμάτων και της παγκοσμιοποίησης. Αυτό ήταν το κλίμα λίγο πριν και λίγο μετά το 2000, αυτή ήταν η Ελλάδα του μιλλένιουμ κι αυτή ήταν η ατμόσφαιρα που μεταξύ άλλων οδήγησε και στην κυβερνητική αλλαγή το 2004. Η ασφάλεια των πολιτών ήταν ένα κεντρικό προεκλογικό αίτημα του Καραμανλή.
Δεύτερον, τα «φρουτάκια» επανέρχονται μέσα σε κλίμα οικονομικής κρίσης και αναρωτιέται κανείς ποιος θα είναι εκείνος που θα παίζει μπροστά στο φάσμα της ανεργίας και της ανέχειας. Κι όμως, κι όμως…
Τα ηλεκτρονικά παιγνίδια τζόγου καλώς νομιμοποιούνται ξανά, αν θέλουμε να δούμε το ζήτημα από τη μεριά της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των ευρωπαϊκών κοινωνιών (και της Ελλάδας προφανώς) που στηρίζονται στο ατομικό δικαίωμα στην επιλογή. Βάσει ποιου νόμου πρέπει να στερείται κανείς το δικαίωμά του να χάνει όσα λεφτά θέλει στον τζόγο; Στο κάτω κάτω μπορεί να κερδίσει κιόλας. Και καλύτερα να του προσφέρουμε νόμιμο τζόγο σε καλές συνθήκες παρά να τον ωθούμε στα καταγώγια και την παρανομία.
Βέβαια με τα φρουτάκια είχε γίνει τραγέλαφος. Στα χωριά, που ο καφετζής είχε αγοράσει πανάκριβα το μηχάνημα, σιγά μην το άφηνε να δίνει τίμια πίσω κάποια χρήματα. Το «πείραζε» και δεν έδινε τίποτα ποτέ. Και φυσικά, το φαινόμενο είχε πάρει μεγάλες διαστάσεις αφού φτωχοί άνθρωποι, άνδρες στην πλειοψηφία τους δεν έκαναν τίποτα άλλο παρά να χάνουν λεφτά σε ένα μηχάνημα.
Το ότι δεν γίνονταν έλεγχοι για τη νομιμότητα του παιχνιδιού, όμως, δεν σημαίνει ότι πρέπει να απαγορευτούν όλα τα ηλεκτρονικά παιχνίδια (μάλιστα είχαν απαγορευτεί σχεδόν τα πάντα που παίζονταν σε υπολογιστή). Όπως και το ότι ένα κοινωνικό φαινόμενο διογκώνεται δεν σημαίνει ότι αρκούν νομικές λύσεις για να το αντιμετωπίσεις. Δεκαετίες ολόκληρες η φτωχολογιά στην Ελλάδα έπαιζε τις ελπίδες της στο «χαρτί».
Κάνοντας την υπόμνηση ότι μια κοινωνία τεχνολογικά αναλφάβητη πάντα θα δαιμονοποιεί ό,τι είναι σε… οθόνη, να τονίσουμε ότι ο τζόγος αποτελεί σύμπτωμα βαθύτερων κοινωνικών παθογενειών. Κι όλες αυτές οι «σταυροφορίες του καλού» σπάνια επιτυγχάνουν κάποιον από το στόχο τους, κυρίως γιατί αδυνατούν να λύσουν τα βασικά προβλήματα των ανθρώπων (από τα υπαρξιακά μέχρι τα οικονομικά). Το ερώτημα που δεν απαντάνε οι «σταυροφόροι» είναι γιατί ένας άνθρωπος καταλήγει να ρισκάρει με τον τζόγο. Γιατί δεν επιλέγει να κάτσει σπίτι του ή να διαβάσει ένα βιβλίο (χα).
Από εκεί και πέρα, υπάρχει μια βασική φιλελεύθερη αντίληψη που λέει ότι είναι καλύτερα να νομιμοποιείς την παρανομία ώστε να την ελέγχεις περισσότερο και να μεταφέρεις παράνομους πόρους στα νόμιμα δημόσια έσοδα (το με ποια αστυνομία και ποιος ελεγκτικούς μηχανισμούς είναι άλλη κουβέντα). Μπορεί να είναι κι έτσι.
Σίγουρα ο παράνομος τζόγος ανήκει στο ίδιο σύμπαν της διακίνησης ναρκωτικών, του τράφικινγκ ή της εκμετάλλευσης μεταναστών. Μέχρι σήμερα όμως σε παγκόσμια κλίμακα, τα κράτη δεν έχουν αποδείξει ότι με τη νομιμοποίηση μπορούν να αλλάξουν τους συσχετισμούς. Και σίγουρα δεν έχουν αλλάξει τις συνειδήσεις των ανθρώπων που επιμένουν ακόμα να αναζητούν μαγικές λύσεις για τα καθόλου μαγικά προβλήματά τους.
Κρίσιμα διλήμματα…

Pazienza, βέβαια, On the Road, από την Βαβέλ το 1992

Οι Night on Earth στο Θυμωμένο Πορτραίτο το Σάββατο

Οι Night on Earth, ό,τι πιο ενδιαφέρον έχει να επιδείξει αυτόν τον καιρό η εναλλακτική σκηνή στη χώρα μας, θα εμφανιστούν το Σάββατο 21 Μαρτίου στα Γιάννενα και το Θυμωμένο Πορτραίτο. Σίγουρα θα φέρουν μαζί τους, το νέο τους δίσκο, το «Second Hand» με τραγούδια προερχόμενα από αυτά του Θανάση Παπακωνσταντίνου, ειπωμένα όμως σε αγγλικό στίχο και με τη δική τους προφανώς μουσική αντίληψη. Το ότι σε αυτήν τους την προσπάθεια τους στήριξε ο ίδιος ο Παπακωνσταντίνου δείχνει ότι βρισκόμαστε μπροστά σε μια πρωτότυπη ιδέα που βρίσκει, τουλάχιστον από όσο έχουμε ακούσει και ένα δημιουργικό δρόμο, στην πράξη, στη σκηνή. Οι μουσικές των Night on Earth είναι όμορφες και μελωδικές, με μια ηλεκτρική ένταση όμως που απηχεί όσα συμβαίνουν γύρω μας στους νέους καιρούς.
Στη χτεσινή Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, έδωσαν μία συνέντευξη και έγιναν εξώφυλλο, παρουσιάζοντας και τις συναυλίες τους που ξεκινούν στο Gagarin στην Αθήνα την Πέμπτη (η αφίσα δίπλα).
Ο πυρήνας των Night on Earth είναι ο Κωστής Ζουλιάτης, ο Γιάννης Κρητικός, ο Βασίλης Λαγός και η Σοφία Σαρρή στη φωνή. Οι εμφανίσεις τους, τραγούδια τους και μια ωραία αισθητική, βγαίνουν στη σελίδα τους www.myspace.com/nightonearth όπως και στο μπλογκ www.littlenightmusic.blogspot.com/.
Ενώ πάντα, σε ό,τι έχει να κάνει με τον Θανάση Παπακωνσταντίνου, περνάμε και μια βόλτα από το www.koiladatwntempwn.gr.
Οι Night on Earth, μαζί με τους Sigmatropic και τους Dr Atomic τα τελευταία δύο χρόνια, είναι μία από τις πιο σοβαρές προτάσεις που μας φέρνει το Θυμωμένο Πορτραίτο από το χώρο της εναλλακτικής μουσικής σκηνής, της πιο ενδιαφέρουσας δηλαδή μουσικής που παράγεται στην Ελλάδα- κι ας λένε άλλα, τα ΜΜΕ του μίζερου έτσι κι αλλιώς εγχώριου lifestyle. Το ότι μπορούμε να βλέπουμε στα Γιάννενα τέτοια σχήματα, στην περίοδο της δημιουργικής τους ακμής, είναι αν μη τι άλλο παρήγορο.

Κυριακή 15 Μαρτίου 2009

Ζακ Στεφάνου on the road


Ένα πολύ δυνατό ροκ- πανκ live έφτιαξε το Σάββατο το βράδυ στο Θυμωμένο Πορτραίτο, ο Ζακ Στεφάνου. Δεν το περίμενα βέβαια, γιατί ακόμα και το «Φτάσε στον πάτο», ένα από τα καλά του κομμάτια που ακούω ευχάριστα όταν το παίζει στο ραδιόφωνο, δεν αρκεί για να με κάνει να πάω μέχρι μια συναυλία του. Είναι όμως κάτι παραπάνω που φαίνεται να έχει αυτό παιδί στο δημόσιο λόγο του, κάτι γειωμένο και εκτός πλαισίου ταυτόγχρονα, αταίριαστο με τα 25 του χρόνια, που μου κινεί το ενδιαφέρον.
Άκουσα και καλά λόγια για την εμφάνιση προ τετραμήνου, οπότε πήγα ως το Θυμωμένο, λίγο κομμάτια, γιατί από ανάγκη είχα κάνει μέσα σε 36 ώρες 600 χιλιόμετρα ως τη Θεσσαλονίκη και πίσω. Και λέω Θεσσαλονίκη και σκέφτομαι ότι αυτό το παιδί, θα έπαιζε εκεί γύρω από το Ντεπώ όταν εγώ έκανα τις βόλτες μου στα μέσα του ’90 στην πόλη του και η ζωή είναι πάντα μικρή βέβαια και η ζωή τον έφερε τον Ζακ κοντά στη Γαλάνη, τον Φάμελο (που κι αυτό τον είδα σε μια από τις πρώτες του συναυλίες στο Μύλο) ή τον Δεληβοριά, και τώρα τον έφερε στα Γιάννενα ξανά. Και τώρα είναι το δικό μου το παιδί που κάνει βόλτες στην πόλη και ποιος ξέρει, κάποτε μπορεί να γράψει ένα ωραίο τραγούδι για τη μαμά και τον μπαμπά του (ο Ζακ είπε με ωραίο τρόπο και το τραγούδι για τη μαμά του, το "Γλυκό μου το παιδί").
Η συναυλία άργησε κάμποσο, ξεκίνησε γύρω στις 12 και τέλειωσε στις 2.35 ακριβώς όταν επιτέλους κατέβηκε από τη σκηνή ο Ζακ κι αφού είχε κάνει καμιά 20αριά ανκόρ, είχε γίνει… σαπόρτ στον Σπύρο Γραμμένο και μετά είπαν και κανά τραγούδι μαζί και είχαν ήδη πει και κάμποσα ωραία μόνοι τους οι Μπάντα κοάλα, η μπάντα του, κι όλα αυτά κάποτε τελειώσαν αφήνοντας την αίσθηση μιας πολύ δυνατής συναυλίας.
Οι περισσότεροι τώρα στο μαγαζί, παιδιά κυρίως από 17 ως 25 χρονών, μάλλον ήξεραν τι θα δουν. Ήξεραν και τα τραγούδια του Στεφάνου από τη δισκογραφία του, αλλά και το ύφος των συναυλιών του. Γι’ αυτό και συμμετείχαν φουλ.
Το ότι ήταν μια ροκ- πανκ συναυλία δεν αποδεικνύεται εύκολα. Ας πούμε σχηματικά ότι ήταν ένα ροκ εν ρολ σερί με δυνατές κιθάρες, που χώνευε πολλά και διαφορετικά ακούσματα από το ’80 και το ΄90, χωρίς πολλά «πειράγματα», αλλά με μια κυρίαρχη αντίληψη να διαπνέει το σύνολο των τραγουδιών. Κάπως, σαν να «παίζουμε αυτό που μας κάνει χαρούμενους και μας ικανοποιεί, τραγουδάμε αυτό που μας απασχολεί».
Ο Ζακ Στεφάνου είναι φανερό ότι πάνω στη σκηνή διασκεδάζει και διασκεδάζει γιατί εν τέλει μπορεί και διηγείται τις δικές του ιστορίες και τα δικά του όνειρα για τη ζωή. Ψάχνει τις δικές του ράγες για τα τρένα που περνούν, γι’ αυτό και είπε θαυμάσια και το γνωστό τραγούδι από τις Τρύπες. Προσωπικά δεν έχω κανένα πρόβλημα μ’ αυτό. Αντίθετα…
Δοκίμασε νέα τραγούδια του, «χτυπήθηκε» ανάμεσα στον κόσμο και μόνος του στη σκηνή, μίλησε με όλους από κοντά στα διαλείμματα (στα οποία ποτέ δεν σταμάτησε η μουσική να παίζει από κάποιον που έμενε πίσω), φωτογραφήθηκε από πολλά κορίτσια, ήπιε μερικές μπύρες, συμπεριφέρθηκε ως επαγγελματίας, έδειξε να καταλαβαίνει πλήρως τι γίνεται στην κοινωνία, ειδικά μετά τον Δεκέμβρη, ήταν ευχάριστος κόντρα στη μιζέρια του δήθεν πολιτικοποιημένου τραγουδιού, και στο τέλος χαιρέτησε και κατέβηκε από τη σκηνή. Μια χαρά. Κι αν τύχει και περάσει για συναυλία κάπου κοντά, και σας αρέσει το ροκ, να πάτε.

Φωτογραφία από κινητό με τον Ζακ Στεφάνου, κάπου να πατάει και να έχει βρεθεί πάνω από το κοινό του. Για e- παραπομπές στην προηγούμενη ανάρτηση.

Πέμπτη 12 Μαρτίου 2009

Palyrria, Ζακ Στεφάνου, B.D. Foxmoor, Αθεράπευτοι και... Μαρξιστικό καφενείο


Δύο πολύ καλές επιλογές για μουσική στο Θυμωμένο Πορτραίτο, (Καποδιστρίου 20, τηλ. 2651068550) Παρασκευή και Σάββατο.
13.3- Οι PALYRRIA. Δέκα χρόνια κλείνει το γκρουπ, από τα πιο χαρακτηριστικά αυτού του ήχου που τον λένε World-Electro. Μουσικές από την ελληνική παράδοση μέσα από σύγχρονους ηλεκτρονικούς ήχους (electro, dub, techno κ.α). Τη συναυλία θα ανοίξει ο Βαγγέλης Μπουλουχτσής. Στις 22.30 με είσοδο 10 ευρώ- φοιτητικό 7 ευρώ. Ενημερωμένη είναι η σελίδα τους στο myspace: www.myspace.com/palyrria.
14.3 Ζακ Στεφάνου και Μπάντα Κοάλα- Έχει ρεύμα, τον συμπάθησαν και κάμποσοι όταν είχε έρθει ξανά, οπότε επανέρχεται. Ένα πολύ νέο παιδί, που του αρέσει το ροκ και ο καλός στίχος και φτιάχνει καλές και διασκεδαστικές συναυλίες. Αυτόν τον καιρό βρίσκεται σε ανοιξιάτικη περιοδεία όπως είδαμε και στο www.myspace.com/zakstefanou. Στις 22.30 με γενική είσοδο 10 ευρώ.
* Στο musichouse (στο Μώλο και στο τηλ. 6974416334- www.myspace.com/musichouseioannina) έχει πλήρες πρόγραμμα αυτές τις ημέρες:
12.3.- B.D. Foxmoor. Ο άνθρωπος που μας έμαθε στην Ελλάδα τι είναι το χιπ- χοπ και βασικός συντελεστής των Active Member. Κυοφορεί συνεχώς νέα πράγματα και κάποια εκ των νέων του χώρου υπάρχουν στη σελίδα www.lowbap.com/gr/ Στις 22.30 με είσοδο 17 ευρώ, (φοιτητικό 14 ευρώ).
13.3- Σεβντάχ. Σε «δωρικούς και ιωνικούς ήχους» όπως λένε οι ίδιοι με μια πολυμελή ορχήστρα. Στις 22.30 (είσοδος 10 ευρώ)
14.3 Band on the Run Στις 11 το βράδυ με είσοδο 10 ευρώ (δύο ποτά).

Θέατρο: Το «Παραμύθι χωρίς όνομα»


To «Παραμύθι χωρίς όνομα» ανεβάζει η κεντρική σκηνή του καλλιτεχνικού σωματείου των Ιωαννίνων «Οι Αθεράπευτοι» από την Παρασκευή 13 Μαρτίου. Πρόκειται για ένα από τα καλύτερα έργα του Ιάκωβου Καμπανέλλη κι ένα από τα καλύτερα της ελληνικής δραματουργίας. Πριν από 50 χρόνια είχε πρωτανέβει από το θίασο του Βασίλη Διαμαντόπουλου και της Μαρίας Αλκαίου.
Η διασκευή και η σκηνοθεσία είναι του Δημήτρη Παππά, η σκηνογραφία του Γιάννη Μελισσουργού, τα κοστούμια της Μαρίνας Πλέσσα, η κατασκευή των σκηνικών του Μίλτου Μπούκα, γενικοί φροντιστές η Αγγελική Κουτσοθανάση και η Μαρία Βρέλλη. Η μουσική είναι η αυθεντική του Μάνου Χατζιδάκι. Στους ρόλους οι: Αγγελική Κουτσοθανάση, Αγγελική Σπανού, Αλίκη Μαργαρού, Γεωργία Διακοπούλου, Γεωργία Θεοδώρου, Γιάννης Καραμάνης, Γιώργος Καψάλης, Γιώργος Κοντογιάννης, Γιώργος Μπούκας, Γιώργος Πρέντζας, Γρηγόρης Πάρλας, Δήμητρα Σαρρή, Δημήτρης Ζώης, Δημήτρης Παππάς, Ελευθερία Πανταζή, Εύη Θανέλλα, Θένια Καριπίδου, Θώμη Ράντου, Ιωάννα Μητσιάλη, Κατερίνα Βλαντώνη, Κατερίνα Πανούση, Κατερίνα Τσολίγκα, Κωνσταντίνος Μπάζας, Κωνσταντίνος Ρώσσης, Λαμπρινή Ράπτη, Μίλτος Μπούκας, Μίνα Παππά, Μιχαήλ Παππάς, Όλγα Μπαλωμένου, Παναγιώτης Δημάκης, Παναγιώτης Μακρής, Περικλής Πανταζής, Ρόμαν Σαργκσιάν, Σοφία Ζήση, Στέλλα Μιλτιάδου, Φωτεινή Κούτση, Χρήστος Μασκίνης-Σιατής, Χρήστος Τσολίγκας, Χρήστος Χρήστου, Χριστίνα Τουλκιαρίδου.
Οι παραστάσεις δίνονται στον Πολυχώρο του υπογείου της Στοάς Ορφέα, για 13 παραστάσεις, μέχρι και Κυριακή 29 Μαρτίου, καθημερινά (πλην Τρίτης και Πέμπτης) στις 9:15μ.μ. (την 25η Μαρτίου και απογευματινή παράσταση στις 6:15).Πληροφορίες και κρατήσεις θέσεων στο τηλέφωνο: 6981981067. Κι ακόμα www.oiatherapeftoi.blogspot.com/(από όπου και η φωτογραφία από την προηγούμενη παράσταση).

Μαρξιστικό καφενείο

Ο Μαρξ έχει κυριεύσει τον πλανήτη, ελέω κρίσης. Από τα μεγάλα ΜΜΕ της μέκκας του καπιταλισμού (βλέπε και προηγούμενη ανάρτηση) που τον κάνουν πρωτοσέλιδα ως πρωτοβουλίες στα μικρά Γιάννενα, το θέμα είναι ότι ο μαρξισμός μετατρέπεται ξανά σε εργαλείο ανάγνωσης του κόσμου (όσο για την ανατροπή σύμφωνα με την περίφημη ρήση του… ποιος ξέρει τι θα γίνει στο μέλλον).
Μόλις χθες, την Τετάρτη η ΑΚΟΑ (πολιτική οργάνωση- συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ) διοργάνωσε θεωρητική συζήτηση με θέμα «Παγκόσμια κρίση- Επιστροφή στον Μαρξ, επιστροφή στο μέλλον» και ομιλητές τον Βένιο Αγγελόπουλο και τον Σταμάτη Κοιλάκο. Αξιοπρόσεκτη η μεγάλη συμμετοχή από όλους τους χώρους σχεδόν, της γιαννιώτικης αριστεράς (ο Μαρξ ενώνει!) καθώς και ο ζωντανός διάλογος που κράτησε πάνω από δυόμιση ώρες και κυμάνθηκε σε υψηλά… θεωρητικά επίπεδα.
Από το περασμένο Σάββατο έχει ξεκινήσει και μια άλλη πρωτοβουλία. Δύο νέοι άνθρωποι, ο Νίκος Τζ. Σέργης και ο Δημήτρης Αργυρός έχουν οργανώσει ένα «μαρξιστικό καφενείο» όπως το λένε. Κάθε Σάββατο, στη 1 το μεσημέρι, στο Θυμωμένο Πορτραίτο (Καποδιστρίου 20) οργανώνουν κύκλο ομιλιών και ανοιχτή συζήτηση γύρω από τον μαρξισμό. Ας δούμε το σκεπτικό τους από σχετικό κείμενο παρουσίασης της πρωτοβουλίας:
«Το ακόλουθο ερώτημα ίσως μοιάζει σε κάποιους αυτονόητο: Ποιος ο λόγος ύπαρξης ενός «Μαρξιστικού Καφενείου» σήμερα; Η απάντηση, νομίζουμε, προκύπτει εξίσου αφοπλιστική: 20 χρόνια ύστερα από το τέλος του λεγόμενου «μαρξιστικού κράτους», ο Μαρξισμός επανεμφανίζεται ως εργαλείο κριτικής τού ύστερου, ολοκληρωτικού καπιταλισμού που βασίζεται στο εμπόρευμα – φετίχ και στη βάρβαρη «αγορά». Τούτο άλλωστε το παραδέχονται εσχάτως και οι κατά τεκμήριο «εχθροί» του, 20 χρόνια μετά την κατάρρευση του «Μαρξισμού» ως απολογητικής ιδεολογίας του «υπαρκτού σοσιαλισμού», δηλαδή των δεσποτικών και ταξικών καθεστώτων, που τυράννησαν το σοσιαλιστικό ιδεώδες στο όνομα του Μαρξισμού. Ήρθε ο καιρός να μελετήσουμε ξανά τη θεωρία της κοινωνικής ελευθερίας, με «νηφάλιο» βλέμμα, δηλαδή χωρίς τις αγκυλώσεις αφενός της αντι-κομμουνιστικής προπαγάνδας που εξαπολύει ασταμάτητα ο (νεο)φιλελευθερισμός και αφετέρου της υπεράσπισης του αντι-μαρξιστικού σταλινικού κομμουνισμού.
Ήρθε πάλι ο καιρός να «ξαναμάθουμε την αλφα-βήτα» της μαρξιστικής θεωρίας και πράξης. Πώς; Σίγουρα όχι σαν «Ευαγγέλιο» έτοιμων απαντήσεων για επίδοξους επαναστάτες – «μάγειρες του μέλλοντος», όπως φοβόταν ο μπάρμπα Κάρολος στην εποχή του. Όπως διαβάσαμε πρόσφατα στον ημερήσιο Τύπο, οι ίδιοι οι απολογητές τής υπάρχουσας καπιταλιστικής πραγματικότητας αναγνωρίζουν στο έργο του Μαρξ μια αξιόπιστη κριτική των αντιφάσεων του εκμεταλλευτικού συστήματος, που μπορεί να τους φανεί χρήσιμη στην παρούσα κρίση του. 2 μήνες ύστερα από την εξέγερση του Δεκέμβρη που αποκάλυψε τις προοπτικές της δύναμης νεολαίας και εργαζόμενων, θα επιχειρήσουμε να αντιστρέψουμε αυτή την προσέγγιση, πλησιάζοντας τον Μαρξισμό ως εργαλείο ενός πολύμορφου αναστοχασμού των κοινωνικών και πολιτικών υποκειμένων για τη συνολική ανατροπή της παρούσας κοινωνίας».

Το πρόγραμμα έχει ως εξής:
Σάββατο 14 Μαρτίου: Η κρατική «βία» και η «αντι-βία» των κινημάτων.Εισηγητής: Δημήτρης Αργυρός.
Σάββατο 21 Μαρτίου: Η Αμερική της ανατροπής: Οι «Μαύροι Πάνθηρες» και η «Μπιτ» γενιά.Εισηγητής: Θανάσης Σακελλαριάδης, Επίκουρος Καθηγητής, Τομέας Φιλοσοφίας, Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων.
Σάββατο 28 Μαρτίου: Ο «ολοκληρωτικός καπιταλισμός» και τα «εργαλεία» της άρνησής του.Εισηγητές: Νίκος Τζ. Σέργης, Ειδικός Επιστήμων, Τομέας Φιλοσοφίας, Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, Δημήτρης Αργυρός.
Σάββατο 4 Απριλίου: Η κοινωνική «άρνηση» του Δεκέμβρη 2008. Εισηγητές: Άρης Στυλιανού, Επίκουρος Καθηγητής, Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, εκπρόσωποι της άκρας αριστεράς και του αναρχικού χώρου.
Σάββατο 11 Απριλίου: Η άρνηση του μέλλοντος και το μέλλον της άρνησης. Ολοκλήρωση του Α΄ κύκλου του «Μαρξιστικού Καφενείου». Εισηγητές: Νίκος Τζ. Σέργης, Δημήτρης Αργυρός, Κώστας Μπουγάς.