Πέμπτη 23 Ιουλίου 2009

Η Ελλάδα στο σινεμά, ένα εξαιρετικό μπλογκ

Ένα από τα πιο όμορφα μπλογκ είναι το Η Ελλάδα στο σινεμά. Αυτά τα παιδιά έχουν κάνει μια καταπληκτική δουλειά στη συλλογή φωτογραφιών από τα σινεμά όλης της χώρας.
Πρόκειται για ένα ζωντανό, διαδραστικό λεύκωμα με χιλιάδες αίθουσες προβολής σε κάθε ελληνική πόλη και πολλές άλλες αναφορές όπως στις ταινίες που γυρίστηκαν στην Ελλάδα.
Περνώντας το μάτι σου πάνω από τις φωτογραφίες πιάνεις εκείνη τη μαγική αίσθηση που έκανε τον πολύ λαό να ξεκινάει να πάει σε μια ταινία, καταλαβαίνεις ότι το σινεμά ήταν μια κορυφαία κοινωνική εκδήλωση. Επισκεφτείτε το απλώς (εδώ) και βυθιστείτε στην ατμόσφαιρα ενός μπλογκ που αποθεώνει την ορθή χρήση του μέσου και αποδεικνύει ότι δεν θέλεις παρά ελάχιστα για να κάνεις μια καλή δουλειά στο διαδίκτυο.

Τρίτη 21 Ιουλίου 2009

Έκθεση Βούλας Παπαϊωάννου στο Μονοδένδρι - Τιμή στον Άγγελο Κίτσο


Μια μεγάλη έκθεση φωτογραφίας με το έργο της Βούλας Παπαϊωάννου, εγκαινιάζεται το Σάββατο 8 Αυγούστου στις 7 το βράδυ στο Ριζάρειο Εκθεσιακό Κέντρο Μονοδενδρίου. Αναδρομική έκθεση στο έργο της σπουδαίας φωτογράφου είχε γίνει στο Μουσείο Μπενάκη στο πρόσφατο παρελθόν (εδώ), οπότε η έκθεση στο Μονοδένδρι έρχεται να επαυξήσει τις εντυπώσεις που άφησε,προσεγγίζοντας ένα διαφορετικό κοινό, αυτό που επισκέπτεται το όμορφο χωριό του Ζαγορίου. Παράλληλα, προσθέτει έναν ακόμα κρίκο στη μακρά σειρά σημαντικών εκθέσεων φωτογραφίας στο Ριζάρειο.
Επιπλέον, στη μνήμη του αείμνηστου Άγγελου Κίτσου (δεξιά) προέδρου του Ριζαρείου Ιδρύματος και "ψυχή" των εκθέσεων στο Μονοδένδρι, θα δοθεί το όνομά του στο ανοιχτό θέατρο του χωριού,θέατρο για το οποίο τόσο κόπιασε ο ίδιος, σε μια εκδήλωση που διοργανώνει ο δήμος Κεντρικού Ζαγορίου και το Ίδρυμα, αμέσως μετά τα εγκαίνια της έκθεσης.

Ο Παντελής Βούλγαρης και η Ιωάννα Καρυστιάνη στη Λεπτοκαρυά Ζαγορίου

Μια σημαντική εκδήλωση διοργανώνει την Τετάρτη 22 Ιουλίου ο Πολιτιστικός σύλλογος Λεπτοκαρυάς Ζαγορίου «Το Λιασκοβέτσι» στην πλατεία της Λεπτοκαρυάς, στις 8 και μισή το βράδυ. Φέρνει στο όμορφο χωριό τον σκηνοθέτη Παντελή Βούλγαρη και τη συγγραφέα Ιωάννα Καρυστιάνη, δύο από τους σημαντικότερους δηλαδή σήμερα καλλιτέχνες στη χώρα μας. Οι δύο τους, ζευγάρι στη ζωή, αλλά και ζευγάρι δημιουργών στον κινηματογράφο θα παρουσιάσουν την ταινία τους «Οι Νύφες» και στο τέλος της προβολής θα συνομιλήσουν με το κοινό. Ο σκηνοθέτης και η σεναριογράφος της ταινίας (βλέπε κι εδώ) θα παρουσιάσουν μια από τις σημαντικότερες ελληνικές ταινίες της πρόσφατης παραγωγής, σε μια συγκυρία μάλιστα που ολοκληρώνεται η νέα ταινία του Βούλγαρη για τον εμφύλιο, κάτι που κάνει την παρουσία τους στο χωριό, ακόμα πιο αξιοπρόσεκτο γεγονός. Πόσοι σύλλογοι άραγε στο νομό Ιωαννίνων θα μπορούσαν να διοργανώσουν μια τέτοια πολιτιστική εκδήλωση;
Παράλληλα ο σύλλογος διοργανώνει στη Λεπτοκαρυά, έκθεση ζωγραφικής του Βασίλη Ζωγράφου (22- 29 Ιουλίου), έκθεση παλιών φωτογραφιών από τη ζωή του χωριού (22 Ιουλίου- 30 Σεπτεμβρίου) και τριήμερο πανηγύρι (25- 27 Ιουλίου). Να πάμε…

Τρίτη 14 Ιουλίου 2009

Να προστατεύσουμε το εβραϊκό νεκροταφείο Ιωαννίνων

Οι νύχτες στα Γιάννενα ανήκουν στους νεοναζιστές. Μέσα σε ένα μήνα σχεδόν, άγνωστοι κατέστρεψαν τάφους του εβραϊκού νεκροταφείου της πόλης δύο φορές, με το χτύπημα της 3ης Ιουνίου- στην κορύφωση δηλαδή του προεκλογικού αγώνα- να είναι από τα ισχυρότερα που έχει δεχτεί ο ιερός χώρος. Την Πέμπτη 9 Ιουλίου τα μεσάνυχτα περιορίστηκαν στην καταστροφή δύο τάφων, συμπληρώνοντας όμως ένα αριθμό περίπου 10 επεισοδίων καταστροφών τα τελευταία χρόνια. Και λέμε περίπου γιατί οι επιθέσεις είναι συνεχείς: Άλλοτε με καταστροφές στους τάφους και τους λατρευτικούς χώρους, άλλοτε με σβάστικες στην είσοδο του νεκροταφείου.


Κατεστραμμένος τάφος στο νεκροταφείο στις 3 Ιουνίου

Αυτή είναι η κατάσταση σήμερα, μια κατάσταση που προκαλεί μεγάλη αμηχανία στην τοπική κοινωνία και τις τοπικές Αρχές, αλλά και αναστάτωση σε κάθε νοήμονα πολίτη. Κι όμως… Παρά την καταδίκη των επιθέσεων όλα αυτά τα χρόνια από το σύνολο του πολιτικού κόσμου της πόλης, με την αριστερά πάντα να πρωτοπορεί στις αντιδράσεις και παρά τον διεθνή αντίκτυπο που έχει εγγράψει πλέον τα Γιάννενα στη χορεία των πόλεων που εκκολάπτουν το αυγό του φιδιού, οι νεοναζιστές κάνουν ό,τι θέλουν χτυπώντας εκεί ακριβώς που ζει η ψυχή της πόλης: Στη μνήμη, στη θύμηση των ανθρώπων που έφυγαν, στο σύμβολο της προαιώνιας παρουσίας μιας ολόκληρης κοινότητας, στον τόπο που αναδύει και με το που υπάρχει ακόμα ακόμα, την ιστορία μιας άλλης πόλης, εκείνων των Γιαννίνων που ήκμασαν με τη συνύπαρξη διαφορετικών πολιτισμών και θρησκειών.
Γιατί όμως η πόλη δεν καταφέρνει να προστατέψει έναν ιερό χώρο ο οποίος δεν βρίσκεται ούτε δέκα λεπτά με τα πόδια από το αστυνομικό μέγαρο; Οι απαντήσεις είναι πολλές και αναδεικνύουν ευρύτερα ζητήματα για τη φύση σήμερα του ρατσισμού, για τον τρόπο που εκδηλώνεται αποτελεσματικά ο αντιρατσισμός ή για τον τρόπο που βλέπουν οι σύγχρονοι κάτοικοι την ιστορία τους.
Μια ιστορία που ας μην το ξεχνάμε, παραμένει στη χώρα μας ακόμα, ένα σύνολο από στερεότυπα, προκαταλήψεις και ιδεολογικές «εθνικές» αναγνώσεις. Σε τέτοιο βαθμό που σε αναγκάζει να επιστρέψεις στα αυτονόητα για να πιάσεις ξανά το νήμα και για να δείξεις ότι οι κέλτικοι σταυροί, οι νεοναζιστικές ονειρώξεις και τα χαμίνια του ρατσισμού που δρουν τις νύχτες χωρίς κανένας νόμος για «κουκουλοφόρους» να τα αγγίζει, δεν είναι το παρόν που αξίζει στα Γιάννενα, αλλά είναι ένα περιθώριο που πρέπει να εντοπιστεί και να αδρανοποιηθεί.

Οι Ρωμανιώτες

Η ισραηλιτική κοινότητα της πόλης δεν έχει παραπάνω από 40- 50 μέλη σήμερα, παραμένει όμως μια από τις ενεργές κοινότητες της χώρας, με τα μέλη της να παίζουν ενεργό ρόλο στην τοπική κοινωνία. Η κοινότητα είναι Ρωμανιώτικη, έχει δηλαδή ιδιαίτερα πολιτισμικά χαρακτηριστικά όπως η ελληνοφωνία και διαφορετικές λατρευτικές παραδόσεις που τη διαφοροποιούν από τις σεφαραδίτικες κοινότητες, όπως της Θεσσαλονίκης που είναι ίσως και πιο γνωστές στο ευρύ κοινό, ενώ η καταγωγή της χάνεται κάπου στον αρχαιοελληνικό κόσμο.
Τον Μάρτιο του 1944 θα οδηγηθούν στα στρατόπεδα 1850 Γιαννιωτοεβραίοι, για να επιστρέψουν μόνο163. Το ολοκαύτωμα των Ιωαννίνων θα αργήσει να γίνει γνωστό όπως έγινε άλλωστε και με τις άλλες πόλεις και η σιωπή θα καλύψει για δεκαετίες τον πόνο και την απώλεια. Πρώτοι έγραψαν πάντως οι λογοτέχνες της πόλης: Ο Δημήτρης Χατζής στο πιο γνωστό «Τέλος της μικρής μας πόλης», ο Κίμων Τζάλλας, ο Φρίξος Τζιόβας ο οποίος ακόμα στα γραπτά του αναδεικνύει τον πολυπολιτισμικό κόσμο της Ηπειρώτικης ενδοχώρας. Μετά το ’80 θα αρχίσουν έντονα να γίνονται οι πρώτες δημόσιες αναφορές, ενώ στις αρχές του ‘90 έγινε από το δήμο, επί δημαρχίας του αριστερού δημάρχου Φίλιππα Φίλιου, και το μνημείο στη μνήμη όσων χάθηκαν, εκεί κοντά στο Κάστρο που έγινε η δραματική συγκέντρωση το 1944. Ένα μνημείο (αργότερα αντικαταστάθηκε από γλυπτό) που διασώζεται από τους βανδάλους γιατί βρίσκεται στο μέσον της τουριστικής συνάθροισης. Οι γειτονιές έξω από το Κάστρο διατηρούν ακόμα κάποια κτίρια- οικίες παλιών εβραϊκών οικογενειών, ένας δρόμος έχει το όνομα του ποιητή του μεσοπολέμου (και κομμουνιστή) Γιοσέφ Ελιγιά ενώ μέσα στο Κάστρο λειτουργεί λίγες φορές το χρόνο η Συναγωγή.
Τα τελευταία χρόνια ακόμα, το ολοκαύτωμα ήρθε στην επικαιρότητα με την εύρεση φωτογραφικού αρχείου από το διωγμό του ’44, μετά από την πρωτοβουλία που πήρε αρχικά η γιαννιωτοεβραϊκή συναγωγή της Νέας Υόρκης Kehila Kedosa Janina και στη συνέχεια τοπικοί ερευνητές, ενώ πρόσφατα εκδόθηκαν και τα βιβλία «Μνήμες Κατοχής» Ι και ΙΙ του Chr. Schmink- Gustavus από τις εξαιρετικές και θαρραλέες τοπικές εκδόσεις «Ισνάφι». Παρά την έρευνα πάντως πανεπιστημιακών του τοπικού πανεπιστημίου για την εβραϊκή παρουσία στα Γιάννενα (Παναγιώτης Νούτσος, Ελένη Κουρμαντζή κ.α) που έχει αποδώσει καρπούς, ακόμα δεν έγινε δυνατή η μετάφραση του κορυφαίου βιβλίου- μαρτυρία της Rae Dalven «The Jews of Ioannina», δείγμα ότι έχουν να γίνουν ακόμα πολλά.

Η προστασία

Η ιστορία όμως είναι και η μνήμη των ζωντανών και δεν υπάρχει σήμερα Γιαννιωτοεβραίος που να μην έχει κάποιον συγγενή θαμμένο στο νεκροταφείο ή να μην έχει χάσει κάποιον στο ολοκαύτωμα. Οι επιθέσεις συνεπώς κατά του νεκροταφείου είναι επιθέσεις προς τους ζώντες, μια απειλή αληθινή και όχι μόνο κατά της μνήμης τους. Το ίδιο το νεκροταφείο, μνημειακός χώρος πλέον, έχει παρουσία δύο αιώνων σίγουρα, ενώ υπάρχουν ενδείξεις από επιγραφές ότι υπήρχε πολλούς περισσότερους αιώνες.
Γίνεται φανερό ότι και ο ίδιος ο χώρος αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της ιστορίας της πόλης. Οι επιθέσεις όμως των νεοναζιστών σήμερα, εκμεταλλευόμενες την ιστορική αμνησία και τον αντισημιτισμό που διακατέχει ευρύτερα κοινωνικά στρώματα σε όλη την Ελλάδα, προσπαθούν να μετατρέψουν τις καταστροφές και τους βανδαλισμούς σε μια υπόθεση που αφορά μόνο την εβραϊκή κοινότητα και τους ρατσιστές. Ο κίνδυνος δηλαδή είναι να αντιμετωπιστεί το ζήτημα ως μια ελάσσονα υπόθεση που δεν αφορά την τοπική κοινωνία αλλά δύο «πλευρές» που αντιμάχονται ερήμην της πλειοψηφίας. Ως ένα ακόμα «επεισόδιο» του αστυνομικού δελτίου.
Για να αποτραπεί ο κίνδυνος αυτός δεν αρκεί μόνο η καταδίκη των βανδαλισμών. Πρέπει άμεσα να προστατευτεί αποτελεσματικά ο χώρος του νεκροταφείου και να εξιχνιασθούν οι εγκληματικές πράξεις ώστε όλος αυτός ο ναζιστικός εσμός που τολμά να ασεβεί, να έρθει στο φως. Σε ένα δεύτερο επίπεδο, ο δήμος Ιωαννιτών και οι τοπικές Αρχές οφείλουν να αναδείξουν τη σημασία του μνημειακού χώρου και να τον κάνουν «ορατό» στην τοπική κοινωνία και ιδιαίτερα στους Γιαννιώτες, ως τμήμα της σύγχρονης ιστορικής πραγματικότητας.
Η προστασία του εβραϊκού νεκροταφείου των Ιωαννίνων αποτελεί σήμερα ένα από τα μεγαλύτερα στοιχήματα της ελληνικής κοινωνίας, όσο τουλάχιστον αυτή επιθυμεί να παραμένει στο δρόμο της δημοκρατίας και του σεβασμού στον άνθρωπο.


Δημοσιεύτηκε στην Εποχή στις 12 Ιουλίου 2009

20 χρόνια γράφω προς τους άλλους

Τον Ιούνιο φέτος έκλεισα 20 χρόνια δημοσιογραφίας. Το πρώτο μου κείμενο το έγραψα εν μέσω άγριας εξεταστικής στην Κτηνιατρική, για την Εποχή. Δεν το γιορτάζω γιατί αυτήν την περίοδο είμαι άνεργος κι εδώ και καιρό έχω αναθεωρήσει πολλά για το επάγγελμα, το δημόσιο λόγο και τον τρόπο που ανοιγόμαστε, κάνουμε σχέσεις, φιλικές ή επαγγελματικές. Δεν πειράζει... Η πραγματική αξία ενός αριστερού πολίτη είναι η δυνατότητά του να αναθεωρεί, να ασκεί κριτική ακόμα και στον εαυτό του.
Η ανεργία είναι κατά το ήμισυ λογοκρισία. Πάντα όμως έβρισκα τον τρόπο να την ξεπερνάω και να λέω αυτό που θέλω να πω. Και κάτι περίεργο... στη διαδικασία να βρω ένα βήμα να μιλήσω, έπλαθα και τον λόγο μου, έφτιαχνα αυτό που ήθελα να πω, έτσι ώστε στο τέλος το δημοσιευμένο κείμενο να με εκφράζει. Είναι αν θέλετε η δική μου τέχνη αυτή.
Δημοσιογραφία είναι κατά βάση η μισθωτή εργασία στους ιδιοκτήτες του Τύπου. Είναι κι άλλα πράγματα, όπως η άσκηση επιρροής διά του λόγου σου ή η παραγωγή ιδεών χάριν του δημόσιου διαλόγου. Κατά βάση όμως είναι η μισθωτή εργασία. Δεν έχω παράπονο... Βιοπορίστηκα με το απόθεμα του είναι μου. Κι αν τώρα περνάω μέρες αγωνίας για το μέλλον, έχω ακόμα απόθεμα που μου επιτρέπει να αντέχω. Κι όταν έχεις κάτι να πεις, κάποιος θα βρεθεί να σου δώσει έναν τρόπο να το πεις- γι' αυτό και εκτιμώ αυτούς τους ανθρώπους στον Ηχώ FM που μ' αφήνουν να μιλάω (κάθε πρωί 9-11 στους 102.7 και στο www.echoradio.gr).
Και το καλύτερο είναι ότι έβρισκα πάντα σωστούς ανθρώπους στο διάβα μου. Τον Ηλία Κανέλλη ας πούμε που είχε παλιά την τελευταία σελίδα στην Εποχή κι έβαζε τα κείμενά μου. Φαντάζομαι ότι σήμερα διαφωνούμε σε πολλά για την πολιτική, αλλά ποιος μου λέει ότι εγώ έχω περισσότερο δίκιο από αυτόν; Κανένας... Αργότερα ο Στράτος Κερσανίδης μου έδωσε ακόμα μεγαλύτερη δύναμη στον "Εξώστη" (άρε Τάσο, πήγες κι έφυγες νωρίς) και μ' έμαθε με τον τρόπο ζωής του να πορεύομαι και στη δημοσιογραφία. Κι η Βούλα και η Μελίνα με την Σοφία και ο Δημοσθένης και ο Θοδωρής, όλα αυτά τα παιδιά που είχαν την προσωπικότητα ώστε να είναι αυτοί που είναι και να μου "επιτρέπουν" εν τέλει να γράφω κι εγώ δίπλα τους φτιάχνοντας τον δικό μου εαυτό. Θυμάμαι σαν τώρα που αρχές του '90 ανακαλύψαμε το ίντερνετ στο γραφείο και πάψαμε να διαβάζουμε ένα κάρο βιβλία για να μάθουμε τη φιλμογραφία του Κάρπεντερ.
Και όσα έκανα μετράνε μέσα μου. Οι κουβέντες μου με τον Γιάννη Κουκουλά που τώρα είναι πιο προσωπικές πια, αλλά διαβάζω πάντα τις διαδρομές που κάνει ανάμεσα στη ζωγραφική και τα κόμικς (ο καλύτερος γραφιάς για τα κόμικς στην Ελλάδα) και οι εκπομπές που κάναμε μαζί (και με τον Στάθη) στην Ουτοπία στη Θεσσαλονίκη, και βέβαια πάντα οι άνθρωποι της Εποχής, ο Παύλος, ο Πάνος, ο Μάκης, ο Γιάννης, ο Θοδωρής κι άλλοι πολλοί. Τους χρωστάω τόσα κείμενα που έχω να γράφω μέχρι να έρθει η επανάσταση.
Χρωστάω στη δημοσιογραφία, χρωστάω, δεν περιμένω πολλά. Γιατί ήρθαν στο δρόμο μου καλοί άνθρωποι και με έκαναν καλύτερο. Να πω και για τη Νίκη, την Εύη, όλη τη Βαβέλ, τον Γιώργο (ποτέ δεν ξεχνάω τη Βαβέλ που μ' άφησε να πρωτογράψω για το όνειρο).
Και οι κουβέντες με τον Τάσο που κι αυτές έγιναν προσωπικές πια κι όλο για τα παιδιά μας μιλάμε, αλλά τι θα ήμασταν σε αυτόν τον τόπο αν δεν υπήρχε ο "Ιός".
Και υπάρχει και κάτι άλλο: Ζώντας κάθε μέρα δίπλα σε επαγγελματίες δημοσιογράφους έμαθα να ακούω και να διαφοροποιούμαι. Έμαθα ότι η είδηση δεν βγαίνει, ότι θέλεις πολλή εμπειρία και πολλή σπουδή στη συναίνεση, την αποδοχή και την ανοχή (αλλά και στην κόντρα και την αντίσταση) για να καταλάβεις τι συμβαίνει στο μικρό σου τόπο. Και οι δημοσιογράφοι της επαρχίας, αυτοί οι λίγοι που απόμειναν να ασκούν το επάγγελμα ως μισθωτοί, παραμένουν εργάτες του λόγου σε μια κοινωνία που τους θεωρεί ερασιτέχνες και γελωτοποιούς.
Παρασύρομαι τώρα. Όταν ξεκίναγα το κείμενο ήθελα να γράψω απλώς μερικές λέξεις. Αλλά γι' αυτό υπάρχουν και τα μπλογκ, για να μην περιοριζόμαστε.
Τέλος πάντων. Και πόσους θα ξεχνάω τώρα μέσα στην ένταση (όπως τον Γιάννη Τριάντη που ξεχώρισε ένα κείμενό μου για τα φανάρια των δρόμων και το έβαλε στη στήλη του, χωρίς να με γνωρίζει).
Όλα αυτά τα χρόνια που κουβεντιάζω για τη δημοσιογραφία σε συνέδρια δύο πράγματα μου λένε από το κοινό: Πρώτον, ότι οι δημοσιογράφοι τα παίρνουν. Δεύτερον ότι δεν υπάρχει ελευθερία γνώμης, όλα είναι κατευθυνόμενα. Τους λέω να διαβάσουν θεωρία (Εντσερμπέγκερ, Μακ Λούαν, Γκυ Ντεμπόρ) για να ξέρουν τι έγινε. Και να με πιστέψουν ότι εγώ ζούσα και ζω από τον πενιχρό μισθό μου κι ότι όση ελευθερία είχα την είχα κατακτήσει μόνος μου, κάτι που μπορεί να κάνει οποιοσδήποτε δημοσιογράφος. Φυσικά, η μόρφωση, η γνώση της ζωής, η εντιμότητα και η οξυδέρκεια δεν είναι επαγγελματικά χαρακτηριστικά που εκτιμώνται σήμερα από τους ιδιοκτήτες, αλλά ο καθείς και τα όπλα του. Και βέβαια υπάρχουν πολλές σκοτεινές ζώνες για τις οποίες τι να λέμε τώρα. Ας απολογηθούν όμως κάποτε και οι κατέχοντες στον Τύπο για την κατάντια του, όχι μόνο οι εργάτες του. Από τους ανθρώπους όμως απογοητευόμαστε, όχι από τα επαγγέλματα ή τις ιδέες.
Εγώ για να ζήσω θα κάνω όποια δουλειά βρω, όπως λέει και η συνάδελφος από τον Ελεύθερο Τύπο, σε μια υποδειγματική συνέντευξη που έδωσε στο Κ της Καθημερινής την Κυριακή, υποδειγματική γιατί αυτή είναι ακριβώς η ψυχή της ελληνικής δημοσιογραφίας σήμερα.
Θυμάμαι μικρός έγραφα χειρόγραφες εφημερίδες στο σχολείο. Και είχα τετράδια με λίστες. Τα μεγαλύτερα βουνά, τα μεγαλύτερα ποτάμια, πώς έγινε ο γύρος του κόσμου με τον Ιούλιο Βερν. Ε, μην νομίζετε ότι η δημοσιογραφία είναι κάτι πολύ παραπάνω. Μερικές λίστες και πολλά περισσότερα όνειρα. Είδομεν...

Τρίτη 7 Ιουλίου 2009

Αλέκος Σπύρου, ένας αυθεντικός αγωνιστής του ΚΚΕ

Κηδεύτηκε σήμερα το πρωί με πολιτική κηδεία στην Περίβλεπτο, ο αγωνιστής του ΚΚΕ Αλέκος Σπύρου. Έφυγε από τη ζωή την Κυριακή μετά από πολύμηνη μάχη με τον καρκίνο. Ο Αλέκος διετέλεσε μεταξύ άλλων πρόεδρος και γενικός γραμματέας της Ομοσπονδίας Εμπορικών Συλλόγων Βορειοδυτικής Ελλάδας και Νήσων (ΟΕΣΒΔΕΝ) και μέλος του διοικητικού συμβουλίου της Εθνικής Συνομοσπονδίας Ελληνικού Εμπορίου (ΕΣΕΕ).
Τον γνώρισα στη δημοσιογραφία μέσα από τη δουλειά του, αλλά και ως άνθρωπο. Ήταν ένας σεμνός, προσηνής αγωνιστής που κατάφερνε με τον τρόπο του να υπερβαίνει την τρέχουσα πραγματικότητα και να θέτει το πολιτικό του στίγμα απευθυνόμενος σε κοινό πολύ ευρύτερο του κομματικού του χώρου. Γι’ αυτό άλλωστε και εκλεγόταν με πολύ μεγάλα ποσοστά στους εμπόρους. Παρέμενε όμως κι ένας αυθεντικός εκφραστής της πολιτικής του ΚΚΕ στα Γιάννενα.
Τελευταία φορά μιλήσαμε πριν από μερικούς μήνες και δώσαμε ραντεβού να μιλήσουμε για τον Σπύρο Γάκη και το ΕΑΜ στο Ξηροβούνι. Δεν προλάβαμε.

Β. Παπαχρήστος: Να μπει θερμική κάμερα στο Άκτιο

Με ερώτηση προς τον υπουργό Υγείας και Πρόνοιας ο βουλευτής Πρέβεζας του ΠΑΣΟΚ Βαγγέλης Παπαχρήστος ζητάει να μάθει τι γίνεται με την υπόθεση να τοποθετηθεί θερμική κάμερα στο Αεροδρόμιο του Ακτίου.
Το αεροδρόμιο το καλοκαίρι δέχεται μεγάλο αριθμό τουριστών για τη Λευκάδα και τις ακτές της Ηπείρου, οπότε η θερμική κάμερα θα πρόσθετε ένα ακόμα «όπλο» στην πρώιμη ανίχνευση των συμπτωμάτων της γρίπης.
Ο κ. Παπαχρήστος (η ιστοσελίδα του εδώ) σημειώνει μεταξύ άλλων: «… στο αεροδρόμιο του Ακτίου, πύλη εισόδου δεκάδων χιλιάδων τουριστών από το εξωτερικό με πτήσεις τσάρτερ, παρά την απόφαση για ένταξή του ανάμεσα στα αεροδρόμια της χώρας που θα έπρεπε να τοποθετηθεί θερμική κάμερα για την ανίχνευση του ιού δεν έχει γίνει μέχρι σήμερα απολύτως τίποτα. Λαμβανομένου υπόψη ότι το αμέσως επόμενο διάστημα οδεύουμε στο ζενίθ της προσέλευσης ξένων παραθεριστών στην περιοχή, με πολλαπλές καθημερινές αφίξεις στο Αεροδρόμιο του Ακτίου, χιλιάδες ξένους παραθεριστές και κατά συνέπεια πολλαπλά αυξημένους κινδύνους μαζικής εισαγωγής του ιού της γρίπης Η1Ν1».
Ας δούμε τι θα απαντήσει ο υπουργός, και πρωτίστως τι θα πράξει το υπουργείο.

Κυριακή 5 Ιουλίου 2009

Η... ανωνυμία των blog φταίει και καλά

Ούτε Αφγανοί, ούτε Πακιστανοί εργάτες γης κάναν την απαγωγή του εφοπλιστή. Και σε τίποτα δεν εμπόδισε την αστυνομία στις έρευνες, η ανωνυμία των μπλογκ, η ανωνυμία των καρτοκινητών, οι... κουκούλες ή η απαγόρευση να χρησιμοποιούνται οι κάμερες των δρόμων για ότιδήποτε άλλο εκτός της παρακολούθησης της κίνησης. Η αστυνομία έπιασε τους υπόπτους χρησιμοποιώντας τις παλιές καλές τεχνικές έρευνας.
Άρα; Άρα, τι χρειάζονται όλα αυτά τα μέτρα της κυβέρνησης που προωθούνται τελευταία από το νεοσυντηρητικό μέτωπο που έχει ενσκήψει στη χώρα (μέτωπο στο οποίο ηγείται δυστυχώς η ίδια η κυβέρνηση); Μάλλον δεν χρειάζονται πάντως για να διώκεται το πραγματικό έγκλημα.

Σάββατο 4 Ιουλίου 2009

Εγνατία: Παραδίδεται την Τρίτη και η σήραγγα της Τύριας

Παραδίδεται στην κυκλοφορία την Τρίτη 7 Ιουλίου το τελευταίο μεγάλο κομμάτι της Εγνατίας που μέχρι σήμερα ήταν υπό κατασκευή. Πρόκειται για τη σήραγγα Σ2 και το ανάλογο οδικό τμήμα, στην περιοχή της Τύριας που καθυστέρησε λόγω των γεωλογικών συνθηκών της περιοχής.
Η σχετική ανακοίνωση της Εγνατίας έχει ως εξής: Από την «ΕΓΝΑΤΙΑ ΟΔΟΣ Α.Ε.» ανακοινώνεται ότι ενόψει της παράδοσης του τμήματος της Εγνατίας Οδού σε κυκλοφορία, από τον Α/Κ Σελλών έως την Σήραγγα Σ2 (τοποθεσία Τζαμαλή Αγά) την Τρίτη 07/07/2009, θα διακόπτεται η κυκλοφορία για τεχνικούς λόγους κατά διαστήματα, από την θέση Τζαμαλή Αγά έως τον Α/Κ Δωδώνης την Δευτέρα 06/07/2009 και την Τρίτη 07/07/2009. Η κυκλοφορία αυτό το διάστημα θα γίνεται από την 12η Επαρχιακή οδό από τον Α/Κ Δωδώνης έως τον Α/Κ Σελλών (κι εδώ).
Από την Ηγουμενίτσα πηγαίνοντας προς Γιάννενα πριν από ένα μήνα. Βρισκόμαστε στο επαρχιακό δίκτυο και λίγο μετά θα μπούμε στην... παραδομένη Εγνατία. Δεξιά στο βάθος η άσφαλτος έχει μπει ήδη στο υπό κατασκευή τμήμα της Τύριας

Το τμήμα που παραδίδεται είναι μεταξύ Ηγουμενίτσας και Ιωαννίνων, κοντά στη Δωδώνη, και η παράκαμψή του γινόταν ως σήμερα, από έναν μικρό επαρχιακό δρόμο με μεγάλη κλίση και απότομες στροφές, ο οποίος τελευταία στέναζε από τη μεγάλη κίνηση ιδιαίτερα τις Κυριακές που πήγαινε ο κόσμος για μπάνια., και τις νταλίκες που δεν μπορούσαν να πάρουν τις στροφές.
Την Τρίτη συνεπώς παραδίδεται (σχεδόν) ολόκληρη η Εγνατία. Μένουν ακόμα ένα μικρό τμήμα στο Περιστέρι όπου η κίνηση διοχετεύεται σε επαρχιακό δρόμο μονής κυκλοφορίας και η δεύτερη γέφυρα στον Άραχθο, στην Μπαλντούμα, όπου σήμερα η κίνηση γίνεται σε μία λωρίδα από τη μία γέφυρα που έχει κατασκευαστεί. Αυτές οι καθυστερήσεις, αλλά και άλλες εργασίες που πρέπει να γίνουν ακόμα, δεν επιτρέπουν την κίνηση σε όλο το μήκος της διαδρομής με μεγάλες ταχύτητες, υπάρχουν δηλαδή σημεία που το όριο ορίζεται και σε κάτω των 100 χλμ/ώρα ταχύτητες.
Η Εγνατία συνεπώς δεν παραδόθηκε «οριστικά», όταν την διαπέρασε προεκλογικά ο πρωθυπουργός. Τότε, στις 30 Μαΐου, ο Κώστας Καραμανλής, σε δύο σημεία, στην Πίνδο και στην Ηγουμενίτσα, δήλωσε ότι τελείωσε η Εγνατία. Στη στάση που έκανε στη γέφυρα Βενέτικου δήλωσε για την ακρίβεια: «Σήμερα παραδίδεται στην κυκλοφορία το σημαντικότερο οδικό έργο που έχει γίνει ποτέ στη χώρα μας. Αυτή είναι η πραγματικότητα» (αναλυτικά οι δηλώσεις αυτές στην ιστοσελίδα του εδώ). Τις δηλώσεις επανέλαβαν έκτοτε κι άπαντες οι πολιτικοί της ΝΔ στην Ήπειρο παρόλο που γνώριζαν ότι είναι ψέματα αφού πέρναγαν από το δρόμο. Το γιατί ανεχόμαστε συνολικά όλοι μας να λέγονται προφανή ψέματα σε προεκλογικές περιόδους είναι άγνωστο.
Τι θα πείραζε άλλωστε να δηλώσει ο πρωθυπουργός ότι έχουμε ένα πρόβλημα στην Τύρια και σε κάποια άλλα σημεία και θα παραδώσουμε τον δρόμο σε λίγες εβδομάδες; Και στο κάτω κάτω με τέτοια επικοινωνιακά τρυκ κατάφερε να πάρει 32% στις εκλογές. Ίσως με πιο ορθολογικό και επιστημονικό λόγο, κόντρα στον λαϊκισμό, να τα κατάφερνε καλύτερα.
Από την άλλη το ΠΑΣΟΚ προεκλογικά και τις επόμενες μέρες αναλώθηκε σε ένα κρεσέντο ισοπεδωτικών λογικών. Το μήνυμα των στελεχών του ήταν ότι «δεν τέλειωσε η Εγνατία». Εντάξει, αν το πεις μια φορά αυτό και δείξεις και την εικόνα ειδικά σε Ηπειρώτες που τη γνωρίζουν, το επιχείρημα θα πιάσει στη χρονική εκείνη φάση. Γιατί είναι αληθινό, άλλωστε. Η επαναλαμβανόμενη όμως επιμονή ότι η ΝΔ δεν τελειώνει την Εγνατία, υπονοώντας ότι είναι και ανίκανη για μεγάλα έργα, πέφτει στο κενό τουλάχιστον ως επικοινωνιακή πολιτική, γιατί κάποια στιγμή όντως θα τελειώσει ο δρόμος. Και σε ένα πολύ μεγάλο βαθμό τελειώνει όντως την Τρίτη, αν κάνουν αυτό που υποσχέθηκαν.


Ο κόμβος της Παναγιάς, ψηλά στην Πίνδο. Δεξιά οδηγεί προς Θεσσαλία. Λίγο πιο πέρα έκανε τις δηλώσεις ο πρωθυπουργός δίνοντας στην κυκλοφορία κι αυτό το τμήμα, το Μέτσοβο- Γρεβενά. Είναι όντως ένας πανέμορφος δρόμος μέσα στην Πίνδο, σε μέρη απάτητα ως τότε για τον άνθρωπο. Αλλάζει όντως η αίσθηση που έχουμε για την περιοχή, για το χρόνο και τις αποστάσεις που μπορεί να διανύσει ένα αυτοκίνητο. Λίγες μέρες όμως μετά προέκυψε το πρόβλημα με τις αρκούδες που σκοτώνονται από τα διερχόμενα αυτοκίνητα στην προσπάθειά τους να περάσουν από ένα σημείο που το γνώριζαν πάντα ως πέρασμα του βιοτόπου τους

Γιατί, για τον πολύ κόσμο, τον «απλό» όπως τον λένε, η Εγνατία είναι μια πραγματικότητα τα τελευταία χρόνια. Με τον έναν ή τον άλλο τρόπο πας γρήγορα και με ασφάλεια από τη μια μεριά της Ελλάδας στην άλλη. Είναι επίσης γνωστό ότι την άρχισε το ΠΑΣΟΚ και την τελείωσε η ΝΔ κι ότι όντως η κυβέρνηση Καραμανλή διαχειρίστηκε με επάρκεια την κατασκευή κάποιων δύσκολων τμημάτων, όπως αυτά στην Πίνδο.
Ως προς τα κομματικά οφέλη όμως, πέραν τούτων ουδέν. Και τα παραπάνω τα περί ποιος έκανε μεγαλύτερο κομμάτι του δρόμου, αφορούν κόμματα και πολίτες που νομίζουν ότι η Ελλάδα βρίσκεται ακόμα στη δεκαετία του ’50 όταν άνοιγε τους δρόμους ο στρατός «κατόπιν ενεργειών» του τοπικού βουλευτή. Κι όταν οι εθνικές οδοί πέρναγαν μέσα από τα χωριά για να έχουν ζωή τα τοπικά καφενεία.
Γιατί είναι προφανές ότι και τα δύο κόμματα σήμερα όταν αναλαμβάνουν τη διακυβέρνηση, αδυνατούν να κάνουν γρήγορα και φτηνά τα απαραίτητα μεγάλα έργα υποδομών που χρειάζεται η χώρα στον 21ο αιώνα. Αντίθετα κάνουν σχετικά γρήγορα και πανάκριβα όλα τα άχρηστα έργα, όπως είδαμε με τους Ολυμπιακούς. Στα περιττά όντως τα πάνε καλύτερα.
Θα έπρεπε όμως, πριν από 10 χρόνια να έχουν φέρει το τρένο στην Ήπειρο, πριν από 20 χρόνια να έχουν φτιάξει βιολογικούς καθαρισμούς στους παραθαλάσσιους οικισμούς (ενώ ακόμα δεν έχουν μεγάλες πόλεις), πριν από 5 χρόνια να έχουν δώσει ευρυζωνικά δίκτυα ακόμα και στο πιο απομακρυσμένο χωριό.
Η Εγνατία ολοκληρώνεται συνεπώς. Κάποια στιγμή θα αρχίσουν να φαίνονται και τα οφέλη της. Αυτό. Τίποτα παραπάνω.

Παρασκευή 3 Ιουλίου 2009

Ο Σπύρος Καμπέρης πρόεδρος στο Φορέα Πίνδου

Όπως ανακοίνωσε ο υφυπουργός ΠΕΧΩΔΕ Σταύρος Καλογιάννης, συγκροτήθηκε το νέο διοικητικό συμβούλιο του Φορέα Διαχείρισης του Εθνικού Πάρκου της Βόρειας Πίνδου
Πρόεδρος του Δ.Σ. του Φορέα ορίζεται ο Σπύρος Καμπέρης, Ηλεκτρολόγος μηχανικός και γνωστός επιχειρηματίας στα Γιάννενα, ο οποίος έχει διετελέσει και αντιδήμαρχος Ιωαννίνων. Αξιοσημείωτη είναι και η παρουσία του νομάρχη Ιωαννίνων στο συμβούλιο:
Τα μέλη του διοικητικού συμβουλίου είναι:
Αλέξανδρος Καχριμάνης, νομάρχης Ιωαννίνων, με αναπληρωτή τον Δημοσθένη Κουπτσίδη, νομάρχη Γρεβενών.
Γαβριήλ Παπαναστασίου, δήμαρχος Κεντρικού Ζαγορίου, ως εκπρόσωπος των ΟΤΑ Ν. Ιωαννίνων,με αναπληρωτή τον Λεωνίδα Τσουμάνη, Πρόεδρο Κοινότητας Παπίγκου.
Χρήστος Πέτρου, δήμαρχος Θεόδωρου Ζιάκα, ως εκπρόσωπος των ΟΤΑ του Ν. Γρεβενών, με αναπληρωτή τον Ιωάννη Νασίκα, Πρόεδρο Κοινότητας Σμίξης (αμφότεροι οι δύο δήμαρχοι Ζαγορίου και Ζιάκα θήτευσαν και στο προηγούμενο συμβούλιο)
Μαρία Τσιατούρα,δασολόγος, ως εκπρόσωπος του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων.
Ηλίας Πλιώτας, μηχανολόγος μηχανικός, με αναπληρωτή τον γεωλόγο Δημήτρη Τάγκα.
Ευάγγελος Σιούτας, δασολόγος, ως εκπρόσωπος της Περιφέρειας Ηπείρου, με αναπληρωτή τον δασολόγο Σπυρίδωνα Γιώτη.
Δημήτριος Δρίζης,δασολόγος,ως εκπρόσωπος της Περιφέρειας Δυτικής Μακεδονίας, με αναπληρωτή τον δασολόγο Ιωάννη Τζατζάνη.
Ιωάννης Παπαθανασίου, γεωπόνος, ως εκπρόσωπος της ΕΑΣ Ιωαννίνων, με αναπληρωτή τον Στέφανο Ράπτη, Πρόεδρο ΕΑΣ Γρεβενών.
Κώστας Τζιόβας, ως εκπρόσωπος περιβαλλοντικών οργανώσεων (ήταν και στο προηγούμενο συμβούλιο και εργάζεται για το WWF στο Πάπιγκο) με αναπληρωτή τον Γεώργιο Μερτζάνη.
Πέτρος Τσουμάνης, Χωροτάκτης- πολεοδόμος ως ειδικός επιστήμονας, με αναπληρωτή τον Αχιλλέα Μπιστιόλη, Κτηνίατρο.
Σε δήλωσή του ο Υφυπουργός ΠΕΧΩΔΕ Σταύρος Καλογιάννης ανέφερε: «Συγκροτήθηκε το νέο Διοικητικό Συμβούλιο του Φορέα και συναντήθηκα ήδη με τον νέο Πρόεδρο κ. Καμπέρη τον οποίο ενημέρωσα για τις ενέργειες του ΥΠΕΧΩΔΕ για την ανάδειξη και ορθολογική διαχείριση της Βόρειας Πίνδου. Τα νέα μέλη του Συμβουλίου είναι στελέχη έμπειρα, καταξιωμένα στην Κοινωνία, με γνώσεις σε θέματα προστασίας και διαχείρισης του περιβάλλοντος. Επισημαίνω ότι χρηματοδοτήσαμε τον Φορέα Διαχείρισης με 2 εκ. ευρώ από το Επιχειρησιακό Πρόγραμμα “Περιβάλλον” του ΥΠΕΧΩΔΕ και έχουμε εξασφαλίσει τη συνέχιση της χρηματοδότησής του και για την προγραμματική περίοδο 2007-2013. Εύχομαι στο νέο Διοικητικό Συμβούλιο καλή επιτυχία στο έργο του και βεβαιώνω τον Πρόεδρο και τα μέλη του ότι το ΥΠΕΧΩΔΕ θα σταθεί αρωγός σε κάθε τους προσπάθεια. Τέλος, θέλω να ευχαριστήσω ακόμη μία φορά το προηγούμενο Διοικητικό Συμβούλιο και ιδιαίτερα τον κ. Θ. Τζιάλλα για το σημαντικό έργο που επιτέλεσε κατά τη διάρκεια της θητείας του».
Μερικές πληροφορίες για το πάρκο υπάρχουν στη σελίδα αυτή.

Πέμπτη 2 Ιουλίου 2009

Το τσιγάρο μας μάρανε

Η αντικαπνιστική καμπάνια στη χώρα μας και η απαγόρευση του καπνίσματος, μετατρέπονται σε μια ακόμα δύστηνη κατάσταση, κυρίως γιατί έχει να κάνει λιγότερο με το τσιγάρο και περισσότερο με την πολιτική. Παντελώς αδύναμη η κυβέρνηση να παράγει πολιτική, περιορίζεται σε ένα ανταρτοπόλεμο επικοινωνίας που ούτε συγκροτημένα τον αναπτύσσει, ούτε έχοντας κάποιο δεδομένο στόχο. Όποιος υπουργός προλάβει να βγει στα κανάλια για τα "μέτρα" του, βγήκε.
Έτσι όμως, αυτό που μένει στον κατατρεγμένο από παντού πολίτη είναι ότι διώκεται. Το θετικό μέτρο γίνεται βάρος που τον πλακώνει. Καλείται να δηλώσει δύο και τρεις φορές τα ακίνητά του, να πληρώσει για τις διορθώσεις στη δήλωση ξανά και ξανά, να υποστεί τη βάσανο των απίθανων δημόσιων υπαλλήλων που τον περιμένουν να τον "εξυπηρετήσουν" (μπροστά μου τσακωνόταν για το πότε θα πάρουν άδεια και με λοξοκοίταγαν κιόλας) να πληρώσει νέους φόρους και νέα τέλη για τα ίδια ακίνητα (και τα ίδια ποτά που πίνει), να πληρώσει παραπάνω σε υπηρεσίες που αξίζουν πια μόνο τους φόρους τους (όπως τα τέλη των κινητών), να επιστρέψει όσα του έδωσαν όταν τον έκαψαν όπως γίνεται αυτές τις μέρες στην Ηλεία, να τακτοποιήσει τις παρανομίες του των 10 τετραγωνικών με νέους φόρους όταν κανείς πλούσιους δεν διώκεται για τις μόνιμες παρανομίες του των χιλιάδων τετραγωνικών. Κι ας μην βάλουμε κι άλλα, την ανεργία, το πάγωμα των μισθών, την ανασφάλεια.
Η απαγόρευση του τσιγάρου στους δημόσιους χώρους, μέτρο αυτονόητο για κάθε σύγχρονη κοινωνία είναι ένα ακόμα αγκάθι στο μέτωπο στη διαρκή διαδρομή προς τη σταύρωση του φορολογούμενου. Γι' αυτό και η απάντησή του θα είναι ένα νέο "αρματολίκι": Νέα αυθαίρετα, νέα φοροδιαφυγή, τσιγάρο όπου βρει, λιώμα από το τσίπουρο στα μεσημεριανά καφενεία.
Κακό στον εαυτό του κάνει θα πείτε και στην κοινωνία, αλλά μόνο καλό δεν βλέπει γύρω του. Τι νόημα έχει καν να το συζητάμε... Η απαγόρευση του τσιγάρου ηχεί σαν ανέκδοτο σε μια αυθαίρετη και βαθειά εξουσιαστική χώρα.
Κι από πίσω νόμοι που νομιμοποιούν τη χειρότερη έκφανση της εξουσίας: Δίωξη των μπλογκ και του θαρραλέου Τύπου, εξοβελισμός της τέχνης, νομιμοποίηση του Μεγάλου Αδερφού, προκλητικές χαριστικές διατάξεις στους επιχειρηματίες (από αυξημένους συντελεστές δόμησης μέχρι νομιμοποίηση των πολεοδομικών παρανομιών τους για να περιοριστούμε στα ακίνητα που είναι της μόδας ως θέμα).

Tzoumerka Art Festival, μια εξαιρετική πρόταση

Το Tzoumerka Art Festival είναι μία από τις πιο πρωτότυπες και καλές ιδέες που έχουμε δει εδώ και χρόνια στην Ήπειρο. Είναι τόσο καλή πρωτοβουλία που είναι γνωστή διεθνώς, αλλά λιγότερο γνωστή τοπικά- δεν πειράζει όμως, το αντίθετο θα ήταν ανησυχητικό σημάδι. Γίνεται για τρίτη φορά με αυτόν τον τρόπο, στο Δασικό Χωριό στον Καταρράκτη Άρτας και το κυριότερο γίνεται από ανθρώπους που ξέρουν τι κάνουν. Δεν θα πούμε περισσότερα, μπείτε απλώς στην ιστοσελίδα του (εδώ) κι ένας άλλος κόσμος θα σας αποκαλυφθεί. Από εκεί και πέρα η επιλογή είναι δική σας. Αναφέρουμε ενδεικτικά το πρόγραμμα κι όλα τα άλλα είναι προς ανακάλυψη. Να πούμε μόνο ότι πέρυσι οι συμμετοχές στα σεμινάρια είχαν κλείσει από νωρίς και έρχονταν κόσμος από όλη την Ευρώπη.

Σεμινάρια
Σάββατο 25 έως Πέμπτη 30 Ιουλίου
Σεμινάριο γιόγκα με τον Δημήτρη Βασιλειάδη, θεατρικό σεμινάριο με την Βασιλική Κάππα, σεμινάριο κινηματογράφου με τον Χρήστο Καρακάση, σεμινάριο αναρρίχησης με τον Χρήστο Λάμπρη και Γιάννη Θεοχαρόπουλο, σεμινάριο τοξοβολίας με τον Πέτρο Σπυρόπουλο, σεμινάριο mountain bike με τον Γιάννη Θεοχαρόπουλο.

Εκδηλώσεις
* Σάββατο, 1 Αυγούστου: 20.00 Τελετή έναρξης, 21.00 Συναυλία παραδοσιακής Ηπειρώτικης μουσικής με τον Γρηγόρη Καψάλη, 23.00 Προβολές ταινιών μικρού μήκους.
Κυριακή, 2 Αυγούστου: 10.00 Κατάβαση με βάρκες rafting στον Άραχθο ποταμό, 20.30 Συναυλία των Blues Wire, 22.00 Συναυλία με τους "The Heavy Metal Band" του David Lynch και Θοδωρή Ρέλλου, 23.30 Προβολή της ταινίας «Ο Πλανευτής του Γράμμου», του Βαγγέλη Ευθυμίου.
* Δευτέρα, 3 Αυγούστου: 09.00 Επίσκεψη στο αρχαίο θέατρο της Δωδώνης, 19.00 Συναυλία jazz με το σχήμα Troism, 20.30 Συναυλία μεσογειακής και oriental μουσικής με το σχήμα «Αρώματα της Ανατολής», 22.00 Συναυλία jazz με το σχήμα Takis Barberis group.
* Τρίτη, 4 Αυγούστου: 09.00 Επίσκεψη στο χωριό Ματσούκι και πορεία από μονοπάτι μέχρι τη Μονή Βύλιζας, 20.30 Συναυλία jazz με το γιαννιώτικο σχήμα Pnoetica, 22.00 Παράσταση Θεάτρου Σκιών με τον Άθω Διανέλλη, 23.00 Προβολή της ταινίας «Από τον Όλυμπο στο Έβερεστ», του Παύλου Τσιαντού.
* Τετάρτη, 5 Αυγούστου: 09.00 Επίσκεψη στο χωριό Θεοδώριανα και πορεία μέχρι τον καταρράκτη Θεοδωριάνων, 20.30 Τελετή λήξης, 21.00 Συναυλία με τους Χαϊνηδες, 24.00 Προβολές ταινιών μικρού μήκους

Οι τιμές είναι χαμηλές: Ημερήσιο εισιτήριο: 10 ευρώ, πενθήμερο εισιτήριο: 30 ευρώ, κόστος συμμετοχής στα σεμινάρια: 120 ευρώ