Σημάδια ταυτότητας.
Σημεία όχι των καιρών, αλλά δικά μου. Εγώ τα αναγνωρίζω, οι άλλοι όχι, έτσι πάει.
Εγώ μέσα, οι άλλοι εκεί έξω.
Βλέπω στην οθόνη τις κινούμενες εικόνες, και δεν τις βλέπω.
Ακούω και δεν ακούω.
Έχω τις δικές μου εικόνες, τους δικούς μου ήχους.
Με τα χρόνια μαθαίνεις ότι ο καθρέφτης δεν είναι συνομιλητής.
Ότι η εξοικείωση είναι διπλός κατάσκοπος από το έξωθεν παραπέτασμα. Σε βοηθάει να πηγαίνεις μπροστά, εκεί τουλάχιστον που πηγαίνουν και οι άλλοι, σε οδηγεί όμως και προς τα πίσω, εκεί που ήσουνα και δεν θέλεις να ξαναπάς.
Ο συμβιβασμός ως αναγκαία συνθήκη.
Η συναίνεση ως το κλειδί για τον κοινό βηματισμό. Γιατί αν δεν βηματίσουμε μαζί πώς αλλιώς θα πορευτούμε;
