Το Σάββατο, αργά το βράδυ μπήκα στο δίλημμα αν θα έπρεπε να κάτσω να γράψω κάτι για την επίθεση που δέχεται η Θάλεια Δραγώνα ή να δω ένα επεισόδιο του CSI NY. Προτίμησα το δεύτερο, γιατί δεν μπορώ να αντισταθώ σε μια έξυπνη και χαριτωμένη έκφανση του κόσμου μας. Η αλήθεια είναι πάντως ότι προτιμώ το CSI Maimi γιατί είναι πιο σοφιστικέ ο Οράτιος, αλλά χάριν του θέματος του επεισοδίου (η ματαιοδοξία μιας μοντέλας σε συνδυασμό με μια σύζυγο που είχε σχεδιάσει τη δολοφονία του άντρα της με σφυρί) παρέμεινα μπροστά στην τηλεόραση. Εφαρμόζω άλλωστε στο βίο μου την απόφανση ενός κριτικού κινηματογράφου, ότι αν μου έθεταν το δίλημμα τι θέλω να δω τώρα στην αίθουσα ενός σινεμά, Τα Σαγόνια του Καρχαρία ή τον Θίασο, θα προτιμούσα τα Σαγόνια κι ας είμαι θιασώτης του αγγελοπουλικού σύμπαντος (υπάρχουν οι κατάλληλες ώρες για όλα).Προέκυψε κάποιο θέμα με τη στήριξη που παρείχε η κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ στην πανεπιστημιακό και γραμματέα πλέον του υπουργείου Παιδείας Θάλεια Δραγώνα (και πρώην βουλευτή του ΠΑΣΟΚ), κι αυτό θα με ενδιέφερε περισσότερο να σχολιάσω.
Οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ καλώς και στηρίζουν τη Δραγώνα από τις απαράδεκτες επιθέσεις εναντίον της, οι οποίες μάλιστα χρησιμοποιούν και ψευδή στοιχεία ώστε να χαρακτηρίσουν εν τέλει την πανεπιστημιακό ως προδότρα κι άλλα τινά. Η ελευθερία και η δημοκρατία είναι πρωτίστως ελευθερία του λόγου. Και την ελευθερία του λόγου δεν τη βάζουμε ποτέ και για κανένα λόγο σε καμιά προκρούστεια κλίνη.
Φτάνει πια με τους τιμητές του έθνους, με τους κήνσορες, τους υπερασπιστές της ηθικής, και τους απονεμητές τίτλων εθνικών φρονημάτων. Προφανώς συνεπώς και υπερασπίζουμε μια Ελληνίδα πολίτη που δέχεται επιθέσεις για τις απόψεις της.
Από κεί και πέρα, έχω και μερικές άλλες σκέψεις, με αφορμή τη συγκεκριμένη υπόθεση.
Η Θάλεια Δραγώνα είναι πολιτικός και διαθέτει στα χέρια της πολλά πολιτικά όπλα. Από το να απευθυνθεί στο δικαιοσύνη εναντίον των συκοφαντών της, μέχρι να δημοσιοποιήσει με θεσμικό τρόπο τις αντιλήψεις της για την πατρίδα και τη διδασκαλία περί έθνους, στην εκπαίδευση. Θα μπορούσε, δε, να ηγηθεί πρωτοβουλιών που να παρουσιάζουν με πολιτικό τρόπο τις σύγχρονες επιστημονικές θέσεις για την εθνογέννεση, αντί να περιορίζεται σε συνεντεύξεις σε μεγάλα ΜΜΕ και επιστολές στον Μίκη. Αν δεν μπορεί ένα προβεβλημένο πολιτικό πρόσωπο, στέλεχος μιας κυβέρνησης με ισχυρή πλειοψηφία, να πάρει τέτοιες πρωτοβουλίες, τότε ποιος θα μπορέσει; Ο φτωχοδιάβολος Έλληνας με τρεις και εξήντα μισθό που πάει σούπερ μάρκετ και δεν προλαβαίνει να δει από πού του 'ρχεται ή ο συνταξιούχος των 360 ευρώ; Γιατί το βάρος μιας αντιεθνικιστικής πολιτικής να το σηκώνει μόνο ένα μικρό μέρος της αριστεράς και όχι το ΠΑΣΟΚ; Η εμπέδωση της δημοκρατίας απαιτεί πρωτοβουλίες από εκείνους ακριβώς που μπορούν, που έχουν δηλαδή την ισχύ να τις πάρουν σε μια δεδομένη χρονική στιγμή.
Θα ήθελα επίσης να την δω να παίρνει προσωπικά, η ίδια πρωτοβουλίες μέσα στα κρατητήρια που στενάζουν οι μετανάστες, στα απαράδεκτα στρατόπεδα συγκέντρωσης που στοιβάζουμε τους μετανάστες ή στο πεδίο της "αθρόας" παραβίασης των δημοκρατικών δικαιωμάτων όπως γίνεται με τις προληπτικές προσαγωγές νέων ανθρώπων. Κι αυτά κομμάτια της πατρίδας μας είναι και τους είδους σοσιαλιστικής δημοκρατίας που αναπτύσσουμε.
Στη συγκυρία που βρισκόμαστε, χρειάζονται πιο ειδικές πρωτοβουλίες για να προχωρήσει η ισονομία και ο σεβασμός στα ανθρώπινα δικαιώματα.
Τέλος, η παραγωγή ακαδημαϊκής γνώσης δεν αρκεί για να αλλάξουν από μόνα τους τα πράγματα στην ζωή πέρα από τα πανεπιστημιακά έδρανα. Χρειάζεται να βγουν έξω στην κοινωνία και οι ίδιοι οι ακαδημαϊκοί και να πείσουν για τις θέσεις τους τούς ανθρώπους, κι αυτό δεν αφορά φυσικά μόνο την κ. Δραγώνα. Μπορεί το ελληνικό πανεπιστήμιο να βοηθήσει την αλλαγή της ελληνικής κοινωνίας; Αν δεν μπορεί, τότε δεν έχει νόημα αυτό που παράγει.
