Το γεγονός ότι η ελληνική ακροδεξιά (και ολίγη από τη δεξιά) ενοχλήθηκαν από την επικήρυξη του δολοφόνου της Κωνσταντίνας Κούνεβα με 1 εκατομμύριο, δείχνει ότι ήταν μια καλή κυβερνητική πρωτοβουλία. Όπως ήταν καλή (έστω και λίγο λαϊκιστική, αλλά ο λαϊκισμός είναι σύμφυτος με την εξουσία στη χώρα μας) και η παράδοση ενός σπιτιού στην οικογένειά της και σίγουρα είναι αυτονόητα θετικό ότι δεν κλείνει ο φάκελος της ανάκρισης.
Αυτό που μένει είναι να "μιλήσουν" κάποιοι από το εγκληματικό κύκλωμα και να είναι έτοιμος κάποιος να "ακούσει" (ένας αστυνομικός, ένας συνένοχος αρχικά κλπ). Κάτι όμως που είναι δύσκολο ένα χρόνο μετά την επίθεση.
Επειδή όμως υπάρχει ένα ζήτημα ηθικής όταν συνεργάζεται κάποιος με την αστυνομία, νομίζω ότι κάποτε πρέπει να κάνουμε ένα βήμα μπροστά. Πριν από κάποια χρόνια, κάμποσοι δήλωναν ότι δεν θα κατέδιδαν ποτέ ένα μέλος της "17Ν". Σήμερα η "17Ν" έχει πολλούς οπαδούς στη λαϊκή δεξιά που φαντασιώνεται πόλεμο κατά της Νέας Τάξης. Και στην περίπτωση όμως του "αντάρτικου πόλης" έχεις την κομφορμιστική άνεση να δηλώνεις μη συνεργάσιμος με την αστυνομία όσο δεν απειλείσαι ατομικά ή δεν σκοτώνουν το δικό σου παιδί σε καμιά γωνία της Αθήνας.
Η περίπτωση όμως της Κούνεβα αποδεικνύει ότι η βία είναι παντού και δίπλα μας. Ανά πάσα στιγμή μπορεί να μετατραπούμε σε θύμα. Το γεγονός ότι σήμερα στους δρόμους μπορεί να κάνουμε κάποια παρατήρηση σε έναν οδηγό κι αυτός να βγει να μας σκοτώσει (έγινε κι αυτό...), αποδεικνύει ότι κανείς μας δεν μπορεί να μείνει αμέτοχος της βίας.
Γι' αυτό κι έχει μεγάλη σημασία να βρεθεί ο δολοφόνος της Κωνσταντίνας. Για να πάρουν ένα μήνυμα και οι θύτες. Σε όποιον αρέσουν τα όπλα και οι εκκαθαρίσεις... ας ανέβει στο βουνό. Όλο και θα βρει καμιά νάρκη ξεχασμένη από το 1949.
