Ο Σέρζιο Κονσεϊνσάο (Sergio Conceicao) κρεμάει τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια και γίνεται διευθυντής του ποδοσφαιρικού τμήματος του ΠΑΟΚ στον οποίο παίζει τα τελευταία χρόνια. Στη δήλωσή του αναφέρει: "Είμαι περήφανος επειδή κρεμάω τα ποδοσφαιρικά μου παπούτσια σ' έναν πραγματικά μεγάλο σύλλογο" (εδώ). Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι πρόκειται για μια ευαίσθητη στιγμή στην καριέρα ενός καλού ποδοσφαιριστή, που ευτύχησε να αναγνωριστεί διεθνώς. Οι συγκυρίες τον έφεραν στον ΠΑΟΚ στον οποίο πρόσφερε όσο μπορούσε και ομόρφυνε το φτωχό και μίζερο ελληνικό ποδόσφαιρο. Και είναι ακόμα καλύτερο ότι θα μείνει ως παράγοντας στην ομάδα, σε μια χώρα που δεν ευδοκιμούν οι πραγματικοί αθλητικοί παράγοντες και οι γνώστες του αθλήματος.
Όμως ο ΠΑΟΚ "δεν είναι πραγματικά μεγάλος σύλλογος" όπως λέει στη δήλωσή του. Καμιά ελληνική ομάδα δεν είναι μεγάλη. Μεγάλη είναι η Μπαρτσελόνα, η Ρεάλ, η Λίβερπουλ, η Μίλαν, η Μάντσεστερ, η Μπάγερ και μερικές άλλες (ακόμα και την Τσέλσι δύσκολα τη λες μεγάλη).
Στη μικρή μας ενδοχώρα αναδεικνύουμε συχνά σε "μεγάλους" και "σταρ" κάποιους που έξω από τα σύνορα δεν είναι παρά οι μικροί. Το κάνουμε ίσως για να χαϊδεύουμε τα αυτιά των φιλάθλων, ή για να φαινόμαστε πρώτοι στο χωριό. Αλλά οι συγκρίσεις είναι αναπόφευκτες, μόλις περάσουμε τα σύνορα.
Αν αντίθετα αφήσουμε τα μεγάλα λόγια και κάνουμε απλώς και απλά τη δουλειά μας, ίσως κάτι καταφέρουμε στο μέλλον.
