Ο ΙΩΝΑΣ

σε χαράδρα σκουπιδιών που εγώ φωνάζω μήτρα
έξω πόλεως
τέλος θεού κατακάθια
μονάχος στερεώνομαι και υπόγειος αναβλύζω
πολεμώ ν' αναστήσω το παλιό μου σπίτι
η λέξη "παιδί" μπαγιάτικη σήμερα
ο στίχος τότε νεαρός μακρυμάλλης έν' αερόστατο το δωμάτιο
(1979 πάντα)
σφαλνώ τα μάτια
και βγαίνουν ξεχασμένα έπιπλα
παπούτσια δεμένα σε κρεμάστρες
κάτι σερβίτσια σκουριασμένα
μπαμπάκια με ιώδιο
ρούχα που λένε πώς ξεφτίσαν και πετάχτηκαν
οσμές παλιές χνότου ιδρώτα φυτά ξεθυμασμένα
που δύσκολα τι δύσκολα που στήνονται θολώνουν
ανοίγω τα βλέφαρα κι αγγίζω
πίσω από τους ώμους μου άμοιρα οικόπεδα
πολυκατοικίες
καταστήματα
κι ένας ναός
κορμί από παλιά οιδιπόδειο
θυμάμαι

Θάνος Φωσκαρίνης, Αυτόχειρη ασκημία, ουσίες και συντηρητικά,
εκδόσεις Παρουσία, 1998